به گزارش خبرنگار هنرآنلاین، یکی از کتاب های مهمی که در حوزه سینما به تازگی وارد بازار نشر شده کتاب معناسازی ، استنتاج و بلاغت در سینما تالیف دیوید بردول است که توسط شاپور عظیمی (کارشناس و مدرس سینما ) ترجمه شده و روانه بازار کتاب شده است .
دیوید بردول نویسندة کتاب معناسازی ، در ایران یکی از شناخته‌شده ترین نظریه‌پردازان سینما و «فیلم‌پردازان» است که پیش از این کتاب‌های روایت در فیلم داستانی، هنر سینما و تاریخ سینمای او به فارسی ترجمه شده است . تازه‌ترین کتاب بردول که ترجمة فارسی‌اش منتشر شده معناسازی است که برخی آن را پر سر و صدا‌ترین اثر بردول دانسته‌اند. خودش اعتقاد دارد که این کتاب درباره این است که ما چگونه فیلم‌ها را تفسیر می‌کنیم. کتاب در ابتدا تاریخ تفسیر فیلم را شرح می‌دهد. بخش دوم کتاب سعی دارد به این پرسش پاسخ دهد که تفسیر چگونه عمل می‌کند.
بخش دوم کتاب سعی دارد به این پرسش پاسخ دهد که تفسیر چگونه عمل می‌کند. بردول در کتاب معناسازی به این می‌پردازد که معنا درواقع از طریق فرایندی ساختار‌مند، ساخته می‌شود. او می‌گوید منتقدان استنتاج‌ها را تقویت کرده و سپس توان‌های متقاعد‌کنندة زبان را گسترش می‌دهند تا به نتایجی برسند که درون یک نهاد انتقادی، مجاز شمرده می‌شوند. واپسین بخش کتاب مجادله برانگیز است. چرا که نویسنده معتقد است منتقدان اکنون در پرداختن به چنین مهارت‌هایی حرفه‌ای شده‌اند و دیگر موقعش رسیده که به ترویج مهارت‌های دیگری بپردازند، خصوصاً آن‌هایی که سبک و فرم فیلم را به دقت مورد بررسی قرار می‌دهند. بردول سرانجام می‌خواهد به خوانندگان کتابش بگوید که تفسیر فیلم به امر ساده‌ای بدل شده اما تحلیل فیلم هم‌چنان امر دشواری باقی مانده است .
پیش‌تر با ترجمه شاپور عظیمی کتاب‌های، «عناصر ساختاری سینمای هیچکاک » نوشته استفان شارف، «روبر برسون: سبک معنوی در فیلم» نوشته جوزف کانین، « الهامات معنوی در سینما» نوشته استفن سایمون، «نسخه کارگردان: رمز و رازهای کارگردانی از زبان فیلمسازان برگزیده سینمای جهان» نوشته استفن لیتگر و «روانشناسی و زیبایی‌شناسی سینما» نوشته ژان میتری منتشر شده‌اند .
کتاب دیگری که توسط اننتشارات دانشگاه امام صادق روانه کتاب فروشی ها شده است "ارتباط عفیفانه در سینما و تلویزیون " نام دارد .
کتاب "ارتباط عفیفانه در تلویزیون و سینما" نوشته سیدعبدالرسول علم‌الهدی با شمارگان هزار و 500 نسخه و بهای 9 هزار و 500 تومان از سوی انتشارات دانشگاه امام صادق(ع) منتشر شده است.
علم الهدی درباره این کتاب گفته : بررسی موضوع حجاب و عفاف در برنامه‌های حوزه هنری، سینما و تلویزیون دغدغه اصلی من برای نگارش این کتاب بود. بر اساس پژوهش‌هایی که در گذشته با روش‌های تحلیل محتوا روی برنامه‌های تلویزیونی انجام شده، مشخص شد موضوع عفاف و حجاب در این رسانه‌ها چندان وجود ندارد. به نظر می‌رسد کارگردانان و ناظران بر برنامه‌های تلویزیونی و ... در نظر دارند ارزش‌های اسلامی را رعایت کنند اما موانعی موجب شده تا این مفهوم در نظر گرفته نشود.
مولف کتاب "ارتباط عفیفانه در تلویزیون و سینما" اضافه کرد: عفاف از آنجایی که ملکه نفسانی است موجب حجاب می‌شود. سعی کردم در این اثر ارتباط عفیفانه را بررسی و تشریح کنم و عفاف را در ارتباطات و سطوح مختلف ارتباطات انسانی(ارتباطات درون فردی، میان فردی، گروهی و جمعی) بررسی کردم. به گفته این محقق حوزه رسانه، موضوع ارتباط عفیفانه در تلویزیون و سینما به نوعی در سطح ارتباطات جمعی مطرح اما تاثیر این موضوع در ارتباطات میان‌فردی و حتی درون‌فردی بازتولید می‌شود.
کتاب تئوری های فیلمنامه در داستان نویسی به تازگی منتشر نشده و توسط نشر چشمه و به قلم شاهپور شهباری در اختبار علاقه مندان قرار گرفته است .
شاهپور شهبازی نویسنده‌ی کتاب تئوری‌های فیلمنامه در سینمای داستانی، در بخش‌های آغازین کتاب، به طور مختصر ریشه‌های تئوریک روایت را از زمان پیدایش اسطوره، حماسه و درام تا پیدایش فیلمنامه و انواع آن تا به امروز، مورد بررسی قرار می‌دهد. به‌نظر نویسنده تفاوت عمده‌ی سینمای امریکا و اروپا در حوزه‌ی فیلمنامه، رویکرد متفاوت نظری آن‌ها نسبت به اندیشه‌های فلسفی افلاطون و ارسطو در تعریف روایت است. گونه‌های متفاوت سینمای اروپا بنیان‌های تئوریک خود را در حماسه و تعریف فلسفی افلاطون از هنر پیدا می‌کنند و گونه‌ی غالب در سینمای امریکا وام‌دار تفسیر جدید از اندیشه‌های فلسفی ارسطو و کتاب فن شعر اوست .
نویسنده ضمن معرفی تئوری‌های غالب در سینمای داستانی و نقد تئوریسین‌های مهم این شاخه، به طور مفصل به تشریح مؤلفه‌های بنیادی تئوری پیشنهادی (تئوری گام‌به‌گام) از منظر عناصر روایی می‌پردازد. وجه تمایز تئوری شاهپور شهبازی با سایر تئوری‌ها، تأکید بر نقش عناصر روایی در تقسیم اطلاعات درون فیلمنامه است. در این راستا نویسنده برای ایجاد یک فرهنگ‌واژه‌ی مشترک با مخاطب، علاوه‌بر بازتعریف بسیاری از واژه‌ها و مفاهیم سینمایی، موفق به خلق یک فرهنگ‌واژه‌ی جدید در حوزه‌ی فیلم‌نامه‌نویسی می‌شود که دارای بنیان‌های روان‌شناسانه و شناخت‌شناسانه‌ی تازه‌ای در سینمای ساختار سه‌پرده‌ایی است و از معیارهای عینی و دقیق‌تری پیروی می‌کند.
انتهای پیام/