سرویس سینما و تلویزیون هنرآنلاین، سینما خون تازه می خواهد تا بتواند به حیات خود ادامه دهد.با تغییر نسلها،کارگردانان قدیمی خواه ناخواه بازنشسته می شوند و یا از نظر سنی شرایط کارگردانی فیلم را ندارند یا ترجیح می دهند خود را بازنشسته کنند و از دور به نظاره جریان سینما بپردازند. اما سوال اینجا است که خون تازه چگونه وارد سینما می شود؟ البته از طرف کارگردانان جوان با فیلمهای اولشان، اما سوال مهمتر اینجا است که چگونه یک کارگردان جوان فیلم اولش را می سازد یا در چه حالتی اولین فیلم یک کارگردان جوان به پرده نمایش راه می یابد که پس از آن و با تثبیت حضورش در سینما، بتوان به ورود این خون های جدید به سینمای ایران امیدوار بود؟
فرحبخش: تجربه تهیه کننده و فکر جوان فیلمساز در کنار هم جواب می دهد
محمد حسین فرحبخش از تهیه کنندگانی است که کارگردانان جوان زیادی را وارد سینما کرده است و بسیاری از کارگردانان فعال فعلی،تجربه های سینمایی خود را با او آغاز کرده اند.این تهیه کننده دلیل حمایتش از فیلمسازان اول را به تخصصی که دارد مربوط می داند و در این زمینه می گوید:در تمام دنیا سازنده اصلی فیلم را تهیه کننده می دانند و کارگردان تنها شخصی است که وظیفه حمایت از بخش هنری فیلم را بر عهده دارد.در دهه شصت کسانی در سینما این تفکر را حاکم کردند که کارگردان همه اره فیلم است و این تفکر نادرست ریشه اصلی مشکلات امروز سینما ما را پایه گذاری کرد چون مهمترین مشکل امروز ما نبود تهیه کننده است.
فرحبخش افزود: اگر قبول کنیم که تهیه کننده سازنده اصلی فیلم است،می توان این نتیجه را گرفت که او هرگز شکست نمی خورد چون سابقه بالای تهیه کننده مانع از شکست خوردن فیلم می خورد و در نهایت فیلم را به اکران عمومی می رساند.همچنین اگر کارگردان نتواند با توجه به جوان بودن خود مسائل و مشکلات مربوط به ساخت فیلم را برای اولین بار تحمل کند،تجربه تهیه کننده به کمکش خواهد آمد و یک تهیه کننده با سابقه با مشورتهای خود به کارگردان می تواند مشکلات کار را رفع کند.
این تهیه کننده با نام بردن از تهمینه میلانی،همایون اسعدیان،شهرام شاه حسینی،آرش معیریان،مهدی گلستانه و شبنم عرفی نژاد به عنوان کارگردانانی که کار اول خود را با او انجام داده اند،گفت:بسیاری از آنها چندین بار با من همکاری کردند فیلمهای زیادی با هم ساختیم.
فرحبخش در ادامه درپاسخ به این سوال که آیا وجود نام کارگردانان قدیمی و با سابقه در کارنامه کسانی که زمانی دستیار آنها بوده اند و حالا فیلمساز شده اند ،می تواند به اکران یا فروش بالای فیلم کمک کند،گفت:مردم اصلا به این چیزها هیچ توجهی ندارند و برایشان مهم نیست کارگردان قبلا دستیار کسی بوده یا نه بلکه تنها منتقدان و اهالی سینما به این موضوع توجه دارند.از سوی بسیاری از این دستیاران هم بوده اند که با کارگردانان بزرگ کار کرده اند اما کار خودشان زیر استانداردهای سینمایی بوده است و دستیاری کارگردانان بزرگ نفعی برایشان نداشته است.
این تهیه کننده با اشاره به لزوم آموزش مداوم کارگردانان گفت:حضرت علی(ع)در حدیثی مردم را به سه دسته تقسیم می کند.دسته اول کسانی که از بزرگان و اولیا و عالمان هستند و کمتر از یک درصد جامعه اند.دسته دوم کسانی که از عالمان نیستند اما پیرو آنها هستند و تعداد آنها هم کم است.دسته سوم که بخش اصلی جامعه را تشکیل می دهد و هیچ توجهی به کسی ندارد.یک کارگردان جوان اگر بخواهد موفق باشد باید در دسته دوم جای بگیرد و سعی کد با تلاش خود را به دسته اول برساند و این شرط تداوم حضورش در سینما خواهد بود.
او تصریح کرد:کارگردان جوان فکر تازه دارد و تهیه کننده تجربه زیاد و مخلوط ای دو با هم همیشه خواب می دهد و همه از آن استقبال می کنند.دلیل کارکردن من با جوانان این است که دوست دارم همیشه از آنها کار یاد بگیرم چون دوره های زندگی زود می گذرند و من باید به عنوان تهیه کننده خود را به روز نگاه دارم.به همین دلیل است که همشه با جوانان کار می کنم.
مونا زندی:حمایت دولت در اکران فیلمهای اول موثر است نه نام کارگردان و سابقه اش
مونا زندی کارگردانی بود که پس از سالها فعالیت به عنوان دستیار کارگردان یا منشی صحنه برای کارگردانان مثل کیانوش عیاری و رخشان بنی اعتماد،چند سال پیش"عصر جمعه"را به عنوان اولین فیلم خود ساخت.او درباره امکان اکران یک فیلم اول به هنر آنلاین گفت:اکران یک فیلم اول تابع معادلات پیچیده ای است که تنها به سینمادار مربوط نمی شود بلکه ارشاد هم در این میان موثر است.چون بعضی از فیلمهای اول ویژگیهای دارد که به تنهایی می تواند فروش آنها را تضمین کند اما همه فیلمهای اول اینگونه نیستند و نیاز به حمایت دولت برای اکران شدن دارند و اما متاسفانه خیلی وقتها دوت زمان اکران خود را کنار می کشد و فیلم به سختی می تواند اکران شود.
او که "عصر جمعه"را به شکل محدودی اکران کرده بود،گفت:فیلم من تنها در چند سینمای معدود و با چهار سانس در روز اکران شد ولی همان زمان فروشش از فیلم"عصر روز دهم"با سینماهای فراوانی که داشت بیشتر بود.متاسفانه ارشاد امکان داشتن سینمای سرگروه را از فیلم ما گرفت و این لطمه زیادی به فیلم زد.
زندی که دیگر نتوانسته فیلمی را جلوی دوربین ببرد،درباره اولویهای ارشاد برای حمایت ازاکران یک فیلم گفت:متاسفانه منطقی در این میان وجود ندارد و تنها سلیقه مدیران وقت در این میان موثر است و همین باعث شکست سینما می شود.جلوی پخش فیلم در شبکه نمایش خانگی هم گرفته شده است و این ها همه باعث ضررهای بسیار شد.
زندی وجود نام کارگردانی با سابقه پشت اسم کارگردان فیلم اول را هم بی فایده دانست و گفت:وجود اسم یک کارگردان پشت نام کسی که اولن فیلمش را ساخته هیچ فایده ای ندارد و تنها خود فیلم می تواند در زمان اکران تعیین کننده وضعیتش باشد.
آل احمد: تا فیلمی برای مافیای سینما نفع نداشته باشد،مافیای اکران نمی گذارد به نمایش در بیاید
مصطفی آل احمد که پنج سال قبل فیلم"پوسته"را پس از سالها کار در زمینه سینمای مستند به عنوان اولین فیلم سینمایی خود جلوی دوربین برد،در پاسخ به این سوال که چه عاملی یک فیلم اول را از نظر تصمیم گیرندگان برای اکران فیلم مانند شورای صنفی نمایش،قابل اکران می کند گفت:تنها منافع مالی کسانی که از اکران سود می برند است که باعث اکران یک فیلم می شود.وقتی پخش کننده خود سینمادار،تهیه کننده و بعضا کارگردان است،کاری به محتوای فیلم ندارد و اگر بتواند فیلم متذل هم اکران می کند.
او در مورد سختی هایی که کارگردانان جوانان برای اکران اولین فیلمشان متحمل آن شده اند گفت:اوایل ساخت فیلمهای مستقل توسط کارگردانان جوان،تصمیم گیرندگان برای اکران فیلمها گفتند این فیلمها ستاره ندارد که بخواهد اکران خوب و پر سودی داشته باشد.وقتی هم که ستاره هایی که مورد توجه بودند هم در این فیلمها حضور پیدا کردند،آشکار گردید که این هم بهانه مسئولان اکران است که مافیای اکران فیلم هم در میان آنها وجود دارد و زور این مافیا حتی از مقامات ارشاد هم بیشتر است.و جالب اینجا است که اشاره کنم بسیاری از بازیگران با حضور در همین فیلمها به اصطلاح حضرات خاص تبدیل به ستاره شدند و اتفاقا با حضور در فیلم های غیر خاص خیلی هم محبوب نبودند.
آل احمد در توضیح عبارت"ابتذال"در ادامه گفت:تنها پای منافع مالی در میان است تا فیلمی اکران شود یا نشود.اگر این حضرات سهمی از تهیه و پخش داشته باشند،فیلم اکران می شود و در غیر این صورت هرگز رنگ پرده را نخواهد دید.عوامل مالی زودرس موثرترین فاکتور در اکران فیلم است و تهیه کننده ای که سالن نمایش دارد و عضو شورای صنفی نمایش هم هست باید منافع خود را در اکران فیلمی ببیند تا بگذارد آن فیلم روی پرده سینما برود.این ابتذالی است که دامن سینمای ایران را گرفته است.
وی افزود: این مافیای اکران چشم دیدن معدود فیلمهای خوبی هم که با اتکا به سابقه عوامل آن و پافشاری آنها اکران می شود ندارند و به زور اکران محدود آنها را تحمل می کنند.متاسفانه در کشوری که انقلاب فرهنگی انجام شد تا فرهنگ اعتلاپیدا کند،فرهنگ در حال خاک خوردن است و فیلمسازی که به جایی وصل نباشد محکوم است که فیلمش اکران نشود.
کارگردان "پوسته" با اشاره به اینکه فیلمهایی هم در میان آثار کارگردانان جوان هست که مخاطبان کمتری دارد،گفت: دولت ها متولیان امور فرهنگی جامعه هستند و دولت باید به نمایش این آثار کمک می کند و یک یا چند سالن نمایش را به اکران آثار خاص اختصاص دهد.واقعا خیلی خوب بود اگر در یک سالن نمایش فیلمهای مخاطب خاص اکران می شدند و هر کدام پس از سه هفته اکران،جای خود را به فیلم بعدی می دادند. اما متاسفانه این اتفاق هم در سینمای ایران نیفتاد زیرا مافیای اکران حتی تحمل یک صندلی برای سینمای فرهنگی را ندارد.از طرفی به علت عدم تحقیق علمی در اکران فیلمها باعث شده شاهد همان بازیهای تجاری در زمینه اکران فیلمهای فرهنگی باشیم و حتی همین اکران محدود و مختصر هم برای فیلمهای فرهنگی حذف شود.تنها راه چاره باقی مانده برای ما این است که پرده سینمایی در کنار اتوبان یا دریاچه نمک با چند صندلی سفری نصب کنیم تا فیلممان شاید به این اکران شود.اما اگر مخاطبانی گرد آیند همین صندلیهای سفری هم تحمل نمی شوند.
پایان پیام/