ابراهیم حقیقی، هنرمند گرافیست در تعریف رشته تایپوگرافی و تاثیر آن بر حوزه پوشش به خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین گفت: ابتدا باید تعریف روشنی از تایپوگرافی در جامعه امروز ایران ارائه دهیم چرا که هنوز این بخش از هنرهای گرافیکی به غلط در جامعه استفاده می‌شود.
وی در ادامه افزود: فرشید مثقالی کتابی درباره تایپوگرافی منتشر کرده است که در آن سعی کرده است تا تعریف درستی از این بخش از هنرهای گرافیکی به جامعه ارائه دهد.
عضو انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک تاکید کرد: تایپوگرافی بر مبنای تایپ است. در واقع وقتی یک طراح گرافیک نسبت به نوشته ها و با حروف کاری صورت می دهد یا به تعریف دیگر،رفتار افزوده گرافیکی بر روی اثر انجام می دهد تا یک نوشته را خواناتر و قابل درک تر کند وارد حوزه تایپوگرافی می شود.
حقیقی ادامه داد: مثلا نوع نوشتن آسمان برای یک طراح گرافیک با همه افراد دیگر متفاوت است چرا که می توان علاوه بر درک ظاهری این کلمه معنا و مفهومی را از آن استنباط کرد. این مساله در پوستر نیز وجود دارد مثلا در طراحی پوستر فیلم "مغول ها" آقای مرتضی ممیزی با استفاده از فونت و مقدار حجم کلمات توانست مفهوم واقعی مغول و تهاجم آن را در کار مشخص کند در واقع به اینگونه کارها لقب تایپوگرافی داده می شود.
وی تصریح کرد: کارهایی که درجهت مفهوم کردن یک جمله یا کلام توسط گرافیست انجام می شود تایپوگرافی است اما رفتارهای نوشتاری که در سال های اخیر رواج یافته است به غلط نام تایپوگرافی گرفته است اما لزوما از رشته های این هنر نیست.
عضو انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک گفت: این رفتارهای نوشتاری که با پیچاندن یا در هم کردن کلمات انجام می شود در بسیار از مواقع سبب ناخواناتر شدن متن می شود کاری که به اشتباه گاهی در پوسترها نیز انجام می شود. در واقع می توان گفت که اینگونه کارها رفتارهای درست تایپوگرافی نیست و به گونه ای نقض آن یا هنرهای گرافیکی است که متکی به نوشتار محسوب می شود.
حقیقی ادامه داد: این رفتار را به شکل نستعلیق و یا فونت شکسته نستعلیق می توان بر روی لباس یا هر جای دیگری از کاشی تا بشقاب گرفته انجام داد و به عنوان یک کار گرافیکی در حوزه زیبایی شناسی طبقه بندی کرد.
این هنرمند گرافیست در پاسخ به اینکه کارهای خطاطی لباس ها تا چه حد به درک مفهومی و زیبایی شناختی جامعه کمک کرده است گفت: از لحاظ مفهومی فکر نمی کنم این هنر چیزی به جامعه افزوده باشد چرا که وقتی محتوا هست و درکی از آن وجود ندارد عملا تفاوتی نمی کند.
حقیقی اذهان کرد: اینکه اشعاری از مولانا یا حافظ با حروف در هم پیچیده بر روی لباس افراد باشند به گونه ای است که نمی توان بر روی ارتباط مفهوی آن چندان اندیشید اما از نظر زیبایی شناختی قطعا این کار به افزایش سواد بصری و زیبایی شناسی مردم کمک می کند.
وی تاکید کرد: هنرمندان خوشنویس اثری را در قالب سیاه مشق خلق می کنند که به نوعی رفتار هنرمندانه ای است که به شدت معتبر است و تداوم آن هم هیچ اشکالی ندارد چرا که باعث می شود مخاطب روحیه ایرانی را در کار درک کند البته این بسته به طراحی است که تا چه حد توانسته در حوزه زیبایی موفق عمل کند اما در مجموع این کار به سواد بصری جامعه کمک می کند.
عضو انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک درباره ارتباط حوزه گرافیک و پوشاک بیان کرد: ابعاد و شاخه های رشته گرافیک به حدی زیاد است که بخشی از آن می تواند در ارتباط با حوزه پارچه و طراحی لباس گام بردارد البته در کشورهای دیگر به این مساله پرداخه شده است و اینکه این بخش در کشور ما هنوز انجام نشده است نقیصه ای است که مدت هاست آن را حس کرده ایم.
گفت و گو از سمیه باقری
انتهای پیام/61