مریم غیورزاده، مدرس دانشگاه علمی کاربردی درباره کمبود توجه طراحان به حوزه پوشاک کودک به خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین گفت: مساله اینجاست که رشته طراحی لباس در کشور ما تا مقطع کارشناسی دنبال می شود و جایگاهی برای کارشناسی ارشد در این رشته نیست.

وی در توضیح مساله ادامه داد: در طول چهار سال تحصیل دو سال اولیه به صورت کامل صرف آموزش های پایه ای در زمینه پارچه و مسائلی نظیر بافت آن می شود و پس از آن یعنی در دو سال دوم تکینک ها و طبقه بندی ها جای داده شده است به نحوی که دانشجو با حجم بالایی مجبور به گذار از تمام بخش های لباس است.

مدرس دانشگاه علمی کاربردی تصریح کرد: برای بررسی پوشاک کودک، نوجوان، آقایان و بانوان در شاخه های مختلف باید مقطع کارشناسی ارشد فعال شود البته این بدان معنا نیست که صرفا یک مقطع اضافه شود و در آن باز هم به تکرار مباحث گذشته بپردازیم بلکه موضوع این است که باید در این بخش تخصص ها بر اساس علایق و توانایی های طراحان شناسایی شود و امکان تقویت آن از لحاظ فنی و نظری فراهم شود.

غیورزاده نقص سایر حوزه های لباس را در کم بودن بخش های آموزش و گستردگی حوزه طراحی دانست و بیان کرد: در بدو ورود به رشته طراحی متوجه خواهید شد که طراحی لباس مردانه وجود ندارد و تمام ترم های دانشجو صرف طراحی لباس در بخش های مختلف بانوان نظیر لباس شب، کار و ...می شود. در این میان یک ترم به طراحی لباس کودک اختصاص داده شده است.

وی افزود: یک ترم برای شناخت آناتومی کودک، خواسته ها و طبقه بندی آن که خود سنین مختلفی را تا نوجوانی تشکیل می دهد بسیار کوتاه است در واقع تمرکز زمان و اطلاعات در این رشته بسیار کم است به نحوی که پس از فارغ التحصیلی تنها طراحانی به حوزه کودک وارد می شوند که واقعا به این بخش علاقمند باشند.

مدرس دانشگاه علمی کاربردی درباره دلیل عدم استفاده تولیدکنندگان از شخصیت های کارتونی داخلی گفت: با توجه به تجربه شخصی که از کار با تولیدکنندگان دارم معتقدم که این قشر به هیچ عنوان جایگاه طراحی را نمی دانند به نحوی که وقتی طرحی را پس از صرف وقت و زمان تحویل می گیرند جز تشکر و تعریف چیزی برای طراح وجود ندارد. در واقع پس از این مراحل سرانجام تولیدکنندگان اقدام به کار کردن از روی ژورنال و مجله های خارجی می کنند که این به معنای بی توجهی به زحمت طراحان است.

غیورزاده تاکید کرد: البته مشکلات عمده ای نیز در حوزه برنامه سازی کودک وجود دارد اما مساله اینجاست که برخی از کاراکترهای محبوب کودکان ایرانی نظیر کلاه قرمزی نیز مورد بی مهری تولیدکنندگان واقع شده اند به نحوی که شخصیت های وارداتی را پر فروشتر و جذابتر می دانند.

وی در پاسخ به این سوال که چرا لباس فرم مدارس معمولا با نا رضایتی دانش آموزان همراه است گفت: حقیقت این است که در اغلب موارد برای طراحی لباس فرم دانش آموزان نظر کودک پرسیده نمی شود و مدیران در مدت زمان کوتاهی که عموما اواخر شهریور ماه است در یک زمان کوتاه اقدام به سفارش کار می کنند به همین خاطر طراحان ناچار هستند بدون نظرسنجی از کودک یا والدین و تنها با تکیه بر دانش شخصی اقدام به طراحی کنند.

مدرس دانشگاه علمی کاربردی افزود: مشکل دیگر اینجاست که طراحی لباس فرم مدارس معمولا هر سال توسط یک طراح انجام می شود که این خود باعث عدم تکمیل شدن طرح ها و امتداد یافتن مشکلات در این عرصه می شود.

انتهای پیام/61