گروه مد و لباس هنرآنلاین: بهاره لاجوردی از فعالان حوزه مد و لباس، کارشناس دوخت‌های سنتی و مدرس با اعلام خبر برپایی سلسله نشست‌های تخصصی درباره دوخت‌های سنتی ایران به خبرنگار هنرآنلاین گفت: لباس به عنوان نمادی از فرهنگ و هویت ما از دیرباز در بر دارنده طرح‌ها و نقوشی بوده است که هر یک ضمن نمایش باورها و آداب رسوم اقوام، نشانه‌های از موقعیت جغرافیایی و تاریخی مردمان هر بخش از سرزمینمان را در برداشته است.

او افزود: با این همه در برابر نقش آفرینی هنرمندان کشورمان در تزئین پارچه و لباس، محتوای چندانی تولید نشده و بیشتر ارجاعات کارشناسی به اصل آثار آن هم در صورت حیات اثر بازمی‌گردد در نتیجه به نظر می‌رسد فرصت بسیار مناسبی فراهم آمده تا ضمن تورق و بررسی آنچه در تاریخ هنر ایران وجود دارد، فرصت‌های پژوهشی و در ادامه منابعی برای فعالان حال و آینده فراهم آید.

لاجوردی با اشاره به اینکه یکی از اهداف برپایی سلسله نشست‌های مجازی درباره دوخت‌های سنتی ایران، تولید محتوای مکتوب از مجموع نقطه نظرات کارشناسان و پرسش و پاسخ‌های موجود است، اذعان داشت: در این راستا به منظور بررسی موردی و موضوعی انواع قلاب دوزی، سوزن دوزی و رودوزی در کشورمان، این نشست‌ها به صورت هفتگی و به شیوه مجازی از طریق صفحه اینستاگرام اینجانب برپا می‌شود و تلاش شده با دعوت از اساتید هر حوزه، به طور مبسوط و حتی در قالب چند جلسه به هر یک از این دوخت‌ها پرداخته شود و محصول تلاش سالیان سال این عزیزان در قالب تحقیق میدانی و امثال آن در اختیار مخاطبان قرار گیرد.

این کارشناس دوخت‌های سنتی به اهمیت بخش پرسش و پاسخ در خلال برپایی این نشست‌ها اشاره و تصریح کرد: هنرجویان و مخاطبان در سطوح مختلفی قرار دارند که هر یک با توجه به میزان اشراف و علاقه‌مندان، جویای درک بسیاری از نکات ظریف پیرامون این موضوعات هستند و در نتیجه در زمانه فقر منبع و مآخذ علمی و مستدل، این نشست‌ها با حضور کارشناسان خبره، فرصت بسیار مناسبی برای رسیدن به بسیاری از نقاط ابهام در این بخش از هنرهای سنتی کشورمان است.

لاجوردی به دسته‌بندی موضوعات هریک از جلسات اشاره کرد و گفت: علاوه بر اینکه دوخت‌های سنتی در مناطق مختلف کشورمان متفاوت است، مواد و متریال و همچنین طرح‌ها و نقش‌ها نیز هر یک بسته به منطقه جغرافیایی یا نقطه تاریخی مورد بحث متفاوت بوده و تلاش شده دسته‌بندی موضوعات به شکلی باشد که یک روال منطقی میان محتوای جلسات برقرار شود و چه بسا با توجه به اینکه در پایان هر جلسه، گزارش نشست در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد، در آینده بتوان به تجمیع این مکتوبات در قالب مقاله یا کتاب فکر کرد.