گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار پوریا پرهیزکار با عنوان «صدایی که به گوش می‌رسد» در گالری هما برگزار شد. پرهیزکار در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۸ اثر با تکنیک اکریلیک روی بوم در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: این آثار در ادامه نمایشگاه قبلی من شکل گرفت اما هر چه جلوتر رفتم از کار‌های قبلی جدا شده و شکل دیگری گرفتند.

او با اشاره به اینکه آثارش به لحظه حال اشاره دارد، افزود: برای من بار‌ها اتفاق افتاده است که در لحظه حال دچار بحران می‌شوم، یعنی به یاد گذشته می‌افتم و یا نگران آینده می‌شوم و به این ترتیب لحظه حال از بین می‌رود. این مسأله برایم بسیار آزاردهنده است و‌ ایده نمایشگاه بر این اساس شکل گرفت که ما هر اتفاقی را با گذشته یا آینده خود قضاوت می‌کنیم.

پرهیزکار ادامه داد: فرم‌ها در این آثار کاملاً انتزاعی است و در زمان کار سعی می‌کردم فقط به آن فرم و بافتی که شکل می‌گرفت فکر کنم. اما وقتی کار‌ها نمایش داده شد بسیاری از مخاطبان این فرم‌ها را به آن چیز‌هایی که از قبل دیده بودند ارجاع می‌دادند. این نشان می‌دهد که ما نمی‌توانیم از چیز‌هایی که دیده‌ایم جدا شویم و فارغ از خوب و بد بودن، این یک خصیصه انسانی است.

پرهیزکار افزود: دوست داشتم احوالات درونی خود را بگویم نه اینکه چیزی را از بیرون وارد کار کنم. در این آثار حال و هوای خودم را نشان دادم و برای همین به انتزاع علاقه‌مند شدم. بافت‌هایی که می‌کشم ترکیبی از فرم‌های تقریباً نیم دایره است و با آن‌ها ثانیه‌های زندگی‌ام را روی بوم آوردم.

او با اشاره به اینکه چنین آثاری را با طراحی شروع کرده است، گفت: بعد از مدتی تصمیم گرفتم تعدادی از فرم‌ها را روی بوم آورده و گسترش دهم. چالش کار این بود که آنچه روی بوم می‌آمد خیلی تغییر می‌کرد و نمی‌توانستم با آن ارتباط برقرار کنم. بنابراین پس زمینه‌های مختلف و مواد گوناگون را امتحان کردم و در نهایت به جایی رسیدم که احساس کردم نقاشی‌های روی بوم از کار‌های کاغذی جلوتر رفته است. اگرچه کار‌های روی کاغذ حس تجربه گرایی بیشتری دارد و کار روی بوم بیشتر تحت کنترل است، اما فکر می‌کنم کار‌هایی که روی بوم انجام دادم پخته‌تر شده است.

پرهیزکار درباره نحوه انتخاب رنگ در آثارش گفت: رنگ‌ها برایم ابزاری است که بتوانم فرم‌ها و بافت‌ها را از هم جدا کنم. معنایی برای رنگ‌ها در نظر نداشتم و فقط ایجاد مرز برایم مهم بود. البته انتخاب رنگ‌ها آگاهانه بود و بعضی از رنگ‌ها را کمتر و بعضی را بیشتر استفاده کردم. وقتی می‌خواستم مرزبندی لطیف باشد از رنگ‌های نزدیک به هم استفاده می‌کردم و زمانی‌که می‌خواستم مرز کاملاً مشخص باشد رنگ‌های متضاد را به کار می‌بردم.