گروه سینمایی هنرآنلاین: فرهادی از انگشت‌شمار سینماگرانی است که دو بار توانسته برنده اسکار بهترین فیلم بین‌المللی (با نام پیشین اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان) شده و اگر امسال با «قهرمان» بتواند این افتخار را تکرار کند، در تاریخ سینما جاودانه می‌شود. اشلی حاجی‌میرصادقی، نویسنده و منتقد ایرانی-آمریکایی در تازه‌ترین مطلب خود برای سایت مووی‌وب فیلم‌های فرهادی را از آغاز تا امروز رده‌بندی کرده است:
۶. همه می‌دانند: تجربه فرهادی در فیلم ساختن در اسپانیا به زبان اسپانیولی. یک داستان معمایی که ضرباهنگ آرام و کند آن شاید ابتدا هنگام شناساندن فضا و معرفی کردن شخصیت‌ها کمی آزاردهنده باشد اما بازی بازیگران بی‌نقص است. تنش میان نشانه‌های نمایشی و معمایی دست به دست می‌شود و می‌خواهد به این پاسخ دهد که چه کسی مسئول رخدادهاست؟
۵. چهارشنبه‌سوری: نخستین فیلمی که نام فرهادی را به ویژه خارج از مرزهای ایران سر زبان‌ها انداخت. نام فیلم یادآور جشن و مراسمی است که ایرانی‌ها در آخرین سه‌شنبه سال پیش از فرارسیدن نوروز می‌گیرند. در داستان هم شخصیت‌ها می‌خواهند گذشته را برای دیگران به یادگار بگذارند و یک زندگی تازه را آغاز کنند. فرهادی با «چهارشنبه‌سوری» فرهادی شد.
۴. درباره الی: فرهادی با این فیلم وارد بخش مسابقه جشنواره برلین شد و خرس نقره‌ای بهترین کارگردان را برد. فیلم ابتدا سرخوش و آرام و آشنا پیش می‌رود و ماجرای سفر رفتن چند خانواده را روایت می‌کند اما با دگرگون شدن شرایط همه چیز به هم می‌ریزد و کابوس آغاز می‌شود. وقتی بحران‌ها یکی یکی رخ می‌نمایند، فیلم یک تریلر جلوه می‌کند.
۳. فروشنده: گرچه فرهادی دومین جایزه اسکار خود را با فیلم به دست آورد اما حاشیه و جنجال پیرامون غیبت او در مراسم کم نبود. داستان برگرفته از «مرگ دستفروش» آرتور میلر است و به بهانه آن روابط میان یک زوج جوان را واکاوی می‌کند. مرد بین تلاش برای بهتر شدن حال روحی همسرش و گرفتن انتقام سرگردان مانده و همین بر تنش‌ها افزوده است.
۲. قهرمان: تازه‌ترین فیلم فرهادی و اثری که با وجود داشتن تفاوت‌های اساسی، همچنان امضای کارگردان برنده اسکار را می‌توان پای آن دید. فیلم مرزهای اخلاقی بودن و نبودن را درمی‌نوردد و تماشاگر را در معرض داوری کردن قرار می‌دهد که قهرمان کیست. فرهادی با فیلم تحسین‌شده جشنواره کن سراغ شیوه ارزش‌گذاری بر کار قهرمان و ضد قهرمان می‌رود.
۱. جدایی نادر از سیمین: با اینکه ایرانی‌ها علاقه‌ای وافر به واقعگرایی دارند اما فرهادی با این فیلم سینمای واقعگرا را به سطحی تازه می‌رساند. اینجا یک داستان چندلایه روایت می‌شود و به عملکرد ارزش‌های اخلاقی، جامعه و روابط در ایران امروز می‌پردازد. فیلم نخستین اسکار تاریخ سینمای ایران را برد و فرهنگ و سینمای این کشور را به مخاطبان گسترده‌تر معرفی کرد.