گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار عین‌الدین صادق‌زاده با عنوان «چوب خط» در گالری نگر برپاست. صادق زاده در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۱۵ مجسمه در این مجموعه به نمایش درآمده است، گفت: من سال‌هاست که در حوزه تجسمی فعالیت می‌کنم و تجربیات بسیار متنوعی در نقاشی و خط داشتم و همیشه سعی کردم توانایی و خلاقیت خودم را محک بزنم. اما در فضای نقاشی و خوشنویسی با دو سطح ارتباط داریم و حجم به واسطه داشتن سه بُعد جذابیت دیگری دارد، به همین دلیل تصمیم گرفتم وارد حوزه مجسمه‌سازی شوم.
صادق زاده ادامه داد: نام این نمایشگاه را چوب خط گذاشتم چون هم اشاره به استفاده از چوب و خوشنویسی دارد و هم تداعی کننده چوب‌خط به معنی ابزاری ساده و بسیار قدیمی برای شمارش است. این مجموعه حاصل دو سال کار است و کلمه «همه» در آنها تکرار شده است. من می‌خواستم روی با هم بودن تاکید کنم و بگویم یک دست صدا ندارد و در هر کاری باید همه باهم باشیم.
این هنرمند افزود: دلبستگی من به چوب از سال‌ها پیش وجود داشت و حس و حال آن همیشه برایم جذاب بود. به همین دلیل با چوب کار کردم و برای فراهم کردن آنها از درختان کاجی که در آستانه سقوط بودند استفاده کردم. درخواست کردم که این چوب‌ها را به اندازه قد انسان ببرند زیرا می‌خواستم کلمه «همه» در هیئت انسان باشد. این مجسمه‌ها انسان‌هایی هستند که از تنهایی و نبودن اتفاق میان آدم‌ها شکوه می‌کنند.
او درباره شیوه کار خود در این مجموعه گفت: من ابتدا خط‌ها را نوشتم و بعد آنها را روی چوب منتقل کرده و بعضی از بخش‌ها را با دست و بعضی قسمت‌ها را به وسیله دستگاه تراشیدم. وقتی شما در مسیر کار قرار می‌گیرید و با آن ارتباط برقرار می‌کنید خود آن کار به شما می‌گوید که چه باید بکنید. من هم به جز بخش اول که خط را طراحی کرده بودم ادامه مسیر را به شکل بداهه و با توجه به آن چیزی که پیش می‌آمد طی کردم.
صادق زاده ادامه داد: منگنه، زخم و بافت‌هایی که روی چوب ایجاد کردم نشانه زخم‌های انسان‌های رنجور است. این زخم‌ها حاصل آن رنج با هم نبودن است زیرا اگر انسان‌ها با هم نباشند لطمه خواهند دید. ذات انسان اینگونه است و اگرچه تنهایی بسیار زیباست اما اگر بخواهیم به جایی برسیم با هم بودن اهمیت زیادی دارد. البته من استیتمنت برای این مجموعه ننوشتم زیرا نمی‌خواستم نخستین نمایشگاه حجم من پیش فرضی را به مخاطب القا کند و ترجیح دادم برداشت آثار را به عهده خود بیننده بگذارم.
او با اشاره به تابلوهایی که در نمایشگاه وجود دارد گفت: این کارها نشان دهنده دیتیل‌هایی از حروف هستند و قصد داشتم خط و ربط کارهایم را به مخاطب نشان دهم و بگویم که از اینجا به حجم رسیده‌ام. اما تاکید زیادی روی تابلوها نیست و نوری به آنها تابانده نشده است زیرا نمی‌خواستم ذهن مخاطب بیشتر از مجسمه ها به تابلوها معطوف شود.