گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار نسترن رحیمی با عنوان «شگفتی استمراری» در گالری آ برگزار شد. رحیمی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۲۸ اثر شامل ۹ نقاشی رنگ‌روغن روی بوم و ۱۹ طراحی با مداد رنگی، زغال و... در این مجموعه به نمایش درآمد گفت: این مجموعه از اوایل سال ۹۷ شکل گرفت و ایده کلی آن از جایی شروع شد که یک نقاشی کشیدم که در آن یک کاکتوس روی مبل راحتی قرار داشت. در ابتدا ایده خاصی نداشتم اما وقتی این تابلو تمام شد متوجه شدم تضاد جنسیتی را نشان می‌دهد. از همان‌جا روی این ایده تمرکز کردم و زمانی که پخته‌تر شد، تضاد جنسیتی کنار رفت و تضادهایی که در وجود همه آدم‌ها هست پررنگ شد.
رحیمی ادامه داد: وجود هر آدمی پر از تناقض است و با این تناقض‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند. انسان در هر محیط یک رفتار از خودش نشان می‌دهد و انگار در وجود هرکدام از ما چند شخصیت قرار دارد و حتی گاهی خودمان تعجب می‌کنیم که چقدر می‌توانیم متفاوت باشیم.
او ادامه داد: در این تابلوها فضاهای فرسوده و کهنه دیده می‌شود که در آن‌ها یک عنصر نامربوط قرار گرفته است. در فضایی که همه چیز قابل پیش‌بینی است ممکن است یک کاراکتر خاص وجود داشته باشد که آن فضا را به هم بزند و در واقع یک نابجایی اتفاق افتاده و این کاراکتر همان تضادهای ما را نشان می‌دهد که در جایی غیر مربوط قرار گرفته است.
رحیمی ادامه داد: از ابتدا می‌خواستم که آدم‌ها به طور مستقیم در کارهایم وجود نداشته باشند، بلکه می‌خواستم کاراکتری را در تابلوها بیاورم که بیننده به یاد ویژگی‌های انسانی بیفتد. یعنی آن چیزی که می‌بینیم شخصیت داشته باشد ولی انسان نباشد. همچنین می‌خواستم عنصری را بیاورم که نمود بیرونی نداشته و فقط در همان دنیای نقاشی وجود داشته باشد، مثلاً یک فرم تیغ‌دار که خشونت را القا می‌کند.
او درباره طراحی‌های این مجموعه گفت: من همیشه طراحی می‌کنم و طراحی‌های این مجموعه زمینه‌ساز نقاشی‌هایم شدند، اما نمی‌توانم اسم آن‌ها را اتود بگذارم. من بدون اینکه حساسیت زیادی نشان دهم یا وسواس خاصی داشته باشند طراحی می‌کردم و مجموعه این طراحی‌ها باعث شد که بخواهم برآیند آن‌ها را به نقاشی تبدیل کنم. بااین‌حال هیچ‌کدام از آن‌ها به طور مستقیم تبدیل به نقاشی نشدند و زمانی که جلوی بوم می‌نشستم نیز نمی‌دانستم که دقیقا چه چیزی می‌خواهم بکشم، بااین‌حال نقاشی‌ها تحت تأثیر همان طراحی‌ها شکل گرفت.
رحیمی ادامه داد: طراحی به دلیل در دسترس بودن باعث می‌شود هر وقت که می‌خواهم پای کار بنشینم و رنگ‌روغن نیز چون دیر خشک می‌شود به نقاش فرصت فکر کردن می‌دهد و می‌توانم با فراغت بیشتری کار کنم. در نهایت تصویری که با رنگ‌روغن ایجاد می‌شود عمق دارد و فرسودگی و قدمتی که منظور من بود را نشان داد، در حالی که متریالی مانند اکریلیک نمی‌توانست چنین فضایی را ایجاد کند و در راستای اهداف من باشد.
او درباره فضاهایی که در آثارش دیده می‌شود گفت: قصد نداشتم جای مشخصی را نشان دهم بااین‌حال از فضاهایی که در واقعیت وجود دارد و یا در فیلم‌ها می‌دیدم در این تابلوها استفاده کردم.
رحیمی درباره پالت رنگی خود گفت: ابتدا تصمیم نداشتم طیف مشخصی از رنگ‌ها را استفاده کنم، بااین‌حال چون می‌خواستم فضای تیره‌ای را نشان دهم و موضوع کار من پیچیدگی‌های وجود انسان و تلخی‌های آن بود سعی می‌کردم از رنگ‌های تیره استفاده کنم و هم‌نشینی رنگ‌ها در طول کارها به وجود آمد.