گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار شقایق سوزنکار با عنوان «اباطیل» در گالری سیحون برگزار شد. سوزنکار در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۲۲ نقاشی و ۸ مجسمه در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: از سال ۹۳ در دوران کارشناسی ارشد توجه من به موجوداتی که در افسانه‌ها و خرافات ایران وجود داشتند جلب شد و کار کردن راجع به آن‌ها را آغاز کردم. کارهای نخست من انتزاعی بود و بعد به چیزی میان رئال و انتزاعی تبدیل شدند.
سوزنکار ادامه داد: من علاقه زیادی به تاریخ ایران، اسطوره‌ها و افسانه‌ها دارم. زمانی که راجع به گبه‌های ایرانی تحقیق می‌کردم به صورت اتفاقی با داستان‌های و باورهای عامیانه مواجه شده و تصمیم گرفتم در این زمینه کار کنم. با توجه به اینکه هیچ تصویری از آن‌ها نداشتم باید کاملاً ذهنی کار می‌کردم و این تا حدودی دشوار بود.
او درباره نحوه به تصویر کشیدن این موجودات تخیلی گفت: اتودهای خیلی زیادی زدم و فرم کلی را با اتود زدن به دست آوردم. پس از آن نکات جزئی مانند زیورآلات، لباس و… را از روی عکس‌های قدیمی برداشتم. همچنین اجزایی مانند دست و پای موجودات را از روی حیوانات مختلف برداشتم. در واقع کلیت کار ذهنی بود اما برای اینکه به واقعیت نزدیک شود از تصاویری که موجود بود استفاده کردم.
سوزنکار ادامه داد: این افسانه‌ها را به صورت پراکنده در اینترنت پیدا کردم اما در صحبت با دوستان و آشنایان هم توانستم نمونه‌هایی از آن‌ها را شناسایی کنم. بیشتر این افسانه‌ها و خرافات مربوط به جنوب ایران است. مثلاً یکی از این موجودات «دی زنگ رو» نام دارد که چیزی بین زن و خرچنگ است. مردم بوشهر اعتقاد داشتند در زمان خسوف این زن ماه را بلعیده است و چون از فلزات می‌ترسد، مردم با قاشق و چنگال روی قابلمه می‌زدند تا او ماه را بالا بیاورد و به آن‌ها پس بدهد.
او ادامه داد: دوست داشتم موضوع هر کار برای مخاطب مشخص باشد و به همین دلیل زیر هر تابلو توضیح آن را قرار دادم. از نظر موضوعی و نحوه روایت این کارها می‌تواند تصویرسازی باشد اما از نظر ساختاری کارم نقاشی است.
سوزنکار افزود: فرهنگ و تاریخ ایران منبع نامحدودی است که بسیار زیاد می‌توان از آن استفاده کرد. اما متاسفانه چندان مورد توجه هنرمندان قرار نمی‌گیرد و آن‌ها بیشتر به سمت غرب گرایش پیدا کرده‌اند، در حالی که فرهنگ و تاریخ ایران ایده‌های زیادی برای نقاشی دارند و حتی می‌توان آن‌ها را با زندگی معاصر پیوند داد.