گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار سالومه سوزنچی با عنوان «غیاب» در گالری نیان برگزار شد. سوزنچی در گفت و گو با هنرآنلاین با اشاره به اینکه ۱۰۸ اثر چاپ مونوتایپ، چاپ تینر و طراحی در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: من از سال ۹۵ به کشیدن فضای داخلی روی آوردم و انسان را از کارهای خود حذف کردم. کم‌کم به این نتیجه رسیدم که به دنبال غیاب هستم و انگار تجربه بودن یا نبودن خودم را به تصویر می‌کشیدم. پس از مدتی این مجموعه نیمه‌کاره رها شد و در یک نمایشگاه گروهی شرکت کردم که موضوع آن آرشیو بود. من تصمیم گرفتم قبرستان را به عنوان آرشیو انتخاب کنم و کارهایی در این زمینه انجام دادم. پس از آن موضوع قبرستان با من باقی ماند و کم‌کم پیوندی میان کارهای قبلی که نشان دهنده فضای خالی بود و این قبرستان‌ها به وجود آمد.

سوزنچی ادامه داد: برای کشیدن فضاهای خالی از عکس‌هایی استفاده کردم که از خانه خود یا دوستانم تهیه می‌کردم. همچنین از فیلم‌های سینمایی که در آن‌ها فضای داخلی وجود داشت استفاده زیادی کردم. درباره قبرستان‌ها نیز به همین صورت بود و مدت‌ها در تمام نقاط ایران می‌گشتم و از قبرستان‌های گوناگون عکاسی می‌کردم. همچنین از عکس‌های دیگران که موجود بود استفاده کردم.

او درباره ویژگی‌های چاپ دستی و تاثیرات آن در کار خود گفت: ویژگی چاپ دستی این است که یک تصادف کنترل ناپذیر دارد و همیشه با یک اتفاق مواجه می‌شوید که باید آن را مدیریت کنید. گاه آن اتفاق چیزی نیست که دلت می‌خواهد و در کار جواب نمی‌دهد، اما در جای دیگر می‌بینی خیلی بهتر از آن چیزی که مورد نظرت بوده جواب می‌دهد. بنابراین چالشی همیشگی وجود دارد که این اتفاق را کنترل کنی یا تسلیم آن شوی و این مسئله برایم خیلی جذاب است.

سوزنچی درباره طراحی با راپید گفت:  قصد داشتم چاپ اچینگ انجام دهم اما احساس می‌کردم که در آن ضعیف هستم. در اچینگ نمی‌توانید از خط‌ها آکسان بگیرید و فقط با یک خط صاف و یکدست می‌توانید کار کنید، بنابراین تصمیم گرفتم ابتدا با راپید طراحی کنم تا دستم قوی شود و بعد به سراغ اچینگ بروم. اما به مرور از کار با راپید خوشم آمد و دیدم آن تصویری که مورد نظرم است را می‌توانم به همین شیوه به دست آورم. حتی توانستم چالش بیشتری برای خودم ایجاد کنم و از خط‌ها کیفیت دیگری بگیرم، به عنوان مثال به جوهر راپید مقادیر مختلفی آب اضافه ‌کردم و به این ترتیب تنالیته های خاکستری به دست آوردم.

او درباره تفاوت انواع چاپ دستی گفت: چاپ‌هایی که من انجام دادم تک‌نسخه هستند و قابلیت بازتولید ندارند. اصولاً آن اتفاق‌های غیرقابل‌کنترل نیز در چاپ‌های تک‌نسخه اتفاق می‌افتد و به همین دلیل قابل تکرار کردن نیستند. اما چاپ‌هایی مانند چوب و لینو که تکثیر پذیر هستند آن اتفاق ممکن است در کلیشه آن‌ها رخ بدهد. از ویژگی‌های مونوتایپ آن است که می‌توانید بسیار متمرکز و بدون تحرک کار کنید اما چاپ فلز تحرک زیادی دارد و این تفاوت‌ها نیز برایم جالب است.

سوزنچی درباره کارهای کوچک این مجموعه گفت: پیش از این هم کارهای کوچک انجام داده بودم اما نه به این حد کوچک. این ابعاد برایم چالشی بود که ببینم از یک فضای کوچک چگونه می‌توانم بهره کامل ببرم. کار روی این آثار برایم حالت مراقبه ایجاد کرد و در این فضای کوچک کاملاً غرق می‌شدم و با دقت بسیاری کار می‌کردم. من کلا آدم بی‌قراری هستم و می‌خواهم زودتر کارهایم را تمام کنم اما در این مجموعه کارها تجربه متفاوتی داشتم.

این هنرمند افزود: یکی دیگر از دلایل اینکه کارهای کوچک انجام دادم این بود که دلم می‌خواست آدم‌های معمولی هم بتوانند در حد توان خود اثر هنری خریداری کنند و آن را روی دیوار خانه خود نصب کنند. نمی‌خواهم کارهایم صرفاً توسط مجموعه‌داران خریداری شده و در انبار قرار بگیرد، بلکه دوست دارم مخاطب با اثرم زندگی کند.