گروه تئاتر هنرآنلاین: نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» نوشته و کار مریم منصوری از 3 خرداد ساعت 19:30 در تماشاخانه سرو روی صحنه است و دریا یاسری، ندا گلرنگی، محسن پوشایی، نازنین نادرپور، پرهام روئین و پری‌ناز لطف‌الهی در این اثر ایفای نقش دارند.
مریم منصوری در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره روند شکل‌گیری نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» گفت: ابتدا متن را به منظور شرکت در بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره «صلح الف» که به دبیری نادر برهانی مرند در تبریز برگزار شد، نوشتم. از همین رو استراتژی معکوسی نسبت به صلح در نگارش نمایشنامه «آمده بودیم اینجا بمیریم» داشتم به این معنی که مصائب جنگ را در آن عنوان کنم تا انسان‌ها در آرزوی صلح باشند.
او در ادامه افزود: دو سال پیش این نمایشنامه کاندید بخش نمایشنامه‌نویسی جشنواره فتح خرمشهر شد و همچین سال گذشته در هفدهمین دوره از جشنواره تئاتر مقاومت به صحنه آمد و موفق به دریافت جوایزی در بخش نمایشنامه‌نویسی و بازیگری از این رویداد شد.
این نویسنده و کارگردان درباره موضوع و مضمون نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» عنوان کرد: مضمون این اثر درباره مصائب جنگ است و همانطور که اشاره کردم، روند معکوسی نسبت به صلح داشتم یعنی مصائب جنگ را عنوان کردم تا انسان‌ها و خانواده‌ها در آرزوی صلح و آرامش باشند. داستان این اثر درباره خانواده خرمشهری است که پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله و امضای قطعنامه، زودتر از موعدِ پاکسازی شهر، به اصرار مادر خانواده که در نظر داشته ردی از فرزندانش که در طول جنگ و اشغال خرمشهر از دست داده، بیابد به خرمشهر بازمی‌گردند که با چهره ویران و مخروبه خرمشهر بدون هیچ فیلتری مواجه می‌شوند.
منصوری ضمن اشاره به اینکه نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» 6 شخصیت دارد، درباره سبک و فضای اجرایی این اثر اظهار کرد: فضای اجرایی نمایش رئالیسمی است که ما در مرزها و خطوطی، به نفع شاعرانگی و زنان از رئالیسم تخطی می‌کنیم. هر یک از کاراکترهای نمایش، راوی رنج، برداشت، خاطره و از دست دادن‌هایشان در خرمشهر هستند از این رو قالب بودن روایت زنانه در این نمایشنامه باعث شده تا ما به یک روایت زنانه هم برسیم و به نوعی بدون تصمیمی از پیش تعیین شده به نگاه نمایشنامه‌های فمنیستی از منظر ژولیا کریستوا نزدیک شویم.
او در ادامه یادآور شد: کریستوا معتقد است ساختار ارسطویی، ساختاری خطی و فراز و فرودی است که کاملا یک روایت مردانه است از این رو با توجه به ویژگی‌ها و ساختارهای ذهنی یک زن، روایت‌های ذهنی زنانه نمی‌تواند خطی باشد و بر این اساس در این کار با روایت خطی مواجه نیستیم. بر این اساس، همین ساختار غیرخطی که به یمن ساختار ذهنی و روایی زن‌ها که عاطفه و احساسات برایشان پررنگ‌تر از تعقل و حساب و کتاب و سبک و سنگین است، ما به نوعی شاعرانگی در این نمیش نزدیک می‌شویم. ما از مرزهای رئالیسم به دلیل ویژگی‌ها و روایت‌هایی که نمایش دارد عبور کرده و می کوشیم به نوعی شاعرانگی برسیم اما همین کم کردن فاصله با شاعرانگی و رسیدن به آن باعث یک سری تخطی‌هایی از رئالیسم قالب می‌شود.
علاقمندان می‌توانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.