به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط‌ عمومی موسسه هنرمندان پیشکسوت، حسینی‌پور برای درگذشت استاد شهیدی نوشته است:

قرار بود نخستین روز از پاییز،  صدمین سال تولدش را به جشن بنشینیم. اما پرواز را گریزی نیست. 

عبدالوهاب شهیدی این مروارید درخشان حوزه موسیقی نیز از میانمان رفت.

چه خوب که در نخستین روزهای سال دیدارمان با او تازه شد.

او که یک قرن با موسیقی زیست و برای اعتلای این هنر تلاش کرد و تا آخرین لحظه زندگی مفید ماند.

رفتنش داغی است دردآور و ایستادن و نظاره هجرتش تاب و توان می خواهد. 

عبدالوهاب شهیدی خواننده موسیقی اصیل ایرانی، آهنگسار، استاد آواز و نوازنده عود مهرماه ۱۳۰۱ در میمه اصفهان متولد شد.

 از آوازهای محلی او می‌توان به تصنیف زندگی اشاره کرد. یکی دیگر از تصنیف‌های زیبایی که با صدای استاد عبدالوهاب شهیدی برای موسیقی ایران به یادگار مانده، اثری است با شعری از مولانا «داغ تو دارد این دلم، جای دگر نمی‌شود». 

همچنین وی قطعات قدیمی معروفی مانند آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آنها می‌توان به تصنیف‌های «گریه را به مستی بهانه کردم» و «گریه کن که‌گر سیل خون گریی» اشاره کرد.

عبدالوهاب شهیدی همواره به گنجینه موسیقی محلی ایران توجه ویژه داشته است و بسیاری از آهنگ‌های ماندگاری که با صدای ایشان ضبط شده، ریشه ملودی آنها در موسیقی محلی است.