گروه مد و لباس هنرآنلاین: شیوا تبرایی نظری از هنرمندان عرصه دوخت‌های سنتی و سوزن‌دوزی‌های ایرانی و سایر ملل درباره روند فعالیت‌های خود و انگیزه‌هایش در امر پرداختن به دوخت‌های اصیل مناطق مختلف جهان به خبرنگار هنرآنلاین گفت: بالغ‌بر 15 سال است که در این زمینه فعالیت می‌کنم و طی این سال‌ها تلاش کردم که با دوخت‌های سنتی مناطق مختلف ایران و جهان آشنا شده و بعضاً ظرفیت‌های موجود در تمامی بخش‌ها را در مقام مقایسه با یکدیگر قرار دهم.

او با اشاره به اینکه توسعه و ارتقاء هنر دوخت‌های سنتی در تمامی کشورهای صاحب‌نام، فرصت‌های متعددی به‌منظور تبادل تجربیات را در میان ملل گوناگون ایجاد کرده است، اذعان داشت: گسترش، حفظ و احیای دوخت‌های سنتی هر کشور از مهم‌ترین رسالت‌های هنرمندان هر منطقه است و خوشبختانه طی سال‌های اخیر، شاهد اتفاقات درخور توجه و مطلوبی در کشورمان بوده‌ایم.

تبرایی نظری در ادامه اذعان داشت: طی مطالعاتی که داشته‌ام به این نتیجه رسیده‌ام که اشتراکات بسیاری میان نقوش و تکنیک‌های دوخت و بافت میان کشورهای مختلف وجود دارد بااین‌همه ایران دارای جایگاه بسیار رفیعی در میان سایر کشورها در این زمینه بود و کشورهایی همچون هند، پاکستان، مصر و یونان نیز با پیشینه و قدمت غنی در رقابتی تنگاتنگ با ایران قرار دارند.

هنرمند عرصه دوخت‌های سنتی و سوزن‌دوزی‌های ایرانی در ادامه تصریح کرد: با توجه به کمبود منابع مطالعاتی در زمینه انواع رودوزی، در حال انجام مراحل مقدماتی به‌منظور نگارش کتاب دوخت‌های سنتی ملل هستم و ازآنجاکه تعداد مراجع و منابع در دسترس بسیار کم است، تاکنون بیشتر به سراغ مستندات، مدارک و منابع موجود در سایت‌ها، موزه‌ها و کتابخانه‌ها رفته‌ام.

تبرایی نظری در ادامه به تداوم شیوع ویروس کرونا و درنتیجه تداوم مشکلات ناشی از آن در بخش‌های مختلف ازجمله حوزه صنایع‌دستی اشاره کرد و گفت: موضوعاتی همچون آموزش، جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها تحت‌الشعاع این جریان قرار گرفته‌اند و ازآنجاکه ابعاد این بیماری مشخص نیست لازم است که به شکل جدی به دنبال توسعه راهکارهای جایگزین باشیم.

او در خاتمه با تأکید بر اینکه فرهنگ و هنر عرصه‌هایی سیال هستند که هر آن ممکن است در دهکده جهانی مورد تبادل، عرضه و معرفی به دیگر فرهنگ‌ها قرار گیرند، بیان کرد: اصالت در طرح و نقش، دوخت و مواد مصرفی ازجمله نکاتی است که موجب تمایز میان هنرهای سنتی در کشورهای مختلف می‌شود و بر این اساس، نیاز است که مطابق با ثروت‌های موجود در هر منطقه، آثار و فعالیت‌ها با حفظ هویت اصلی خود به دیگر مناطق جهان معرفی و سپس صادر شوند.