گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار مجید کامرانی با نام «نقطه صفر» در گالری همرس برپاست. کامرانی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری این مجموعه گفت: در این نمایشگاه ۲۲ اثر به نمایش درآمده است که از میان تعداد زیاد کارهای من انتخاب شده‌اند. سال ۹۷ این مجموعه با بیش از ۲۰۰ طراحی آغاز شد که در طبیعت و با استفاده از زغال به وجود آمده بودند. پس از آن به فکر افتادم که متریال های دیگر را نیز به کار بگیرم و مدتی با رنگ‌روغن نقاشی کردم و پس از آن تصمیم گرفتم از ابزارهای دیگری به جز قلم‌مو استفاده کنم.

کامرانی افزود: رویکردم این بود که رو در رو با طبیعت قرار بگیرم و خود را پیدا کنم و ببینم از پس چه کاری برمی‌آیم. بنابراین شروع به جستجو کردم، اما بیشتر از آن که به طبیعت پایبند باشم به ترکیب‌بندی توجه می‌کردم. هر ترکیب‌بندی خوبی که به دست می‌آوردم را به کار می‌بردم و سعی می‌کردم بیان حسی را دخیل کنم، نه اینکه صرفاً به مناظر عینی بپردازم. وقتی به سمت رنگ رفتم و ابزارها را تغییر دادم، بیشتر در طبیعت مشاهده‌گر شدم. به طبیعت می‌رفتم و اطراف را نگاه می‌کردم و بدون اینکه کاری انجام دهم برمی‌گشتم و پس از آن نقاشی را در کارگاه به صورت ذهنی انجام می‌دادم و همه‌چیز برایم بسیار درونی شده بود.

او با بیان اینکه در این آثار هم به عینیت وفادار بوده و هم به ذهنیت، ادامه داد: با توجه به تکنیکی که داشتم برحسب تصادفات کار را پیش می‌بردم و باید آن‌ها را هدایت می‌کردم. همین باعث می‌شد وجه خیالی بودن آثار پررنگ‌تر شود و بارها با توجه به آن اتفاقات، طرح خود را تغییر می‌دادم. به همین دلیل خیال و تصادفات بر بخش عینی کار غلبه کرد.

کامرانی افزود: در زمان کار فقط ترکیب‌بندی را سازمان‌دهی می‌کردم و توجه چندانی به عناصر نداشتم. اما عناصری در کارم به وجود می‌آمد که برایم ناشناس بود و اجازه می‌دادم در کار باقی بمانند. المان‌هایی مانند کوه و درخت‌های دوردست به صورت اتفاقی و نامحسوس در کارم دیده می‌شود و تنها بخشی که به صورت عمدی در این آثار قراردادم خانه‌های کوچکی است که حس وهم و تنهایی را در فضای به وجود می‌آورد.

او درباره شیوه کار خود در این مجموعه گفت: در این نقاشی‌ها قلم‌مو را کنار گذاشتم و بیشتر از وسایل نقاشی ساختمانی مثل لیفه و کاردک استفاده کردم. هم‌چنین ابزارهایی را خودم به وجود آوردم و به عنوان مثال چوب‌هایی را تراشیدم یا فلزهایی را به شکل خاص درآوردم تا بتوانم از آن‌ها استفاده کنم و سوزن‌های جوال‌دوز را برای ایجاد بافت به کار بردم. مراحل مختلف را گذراندم تا توانستم بافتی که می‌خواهم را پیدا کنم. رنگ غلیظ را روی بوم می‌گذاشتم و پس از آن رنگ را از روی بوم کم می‌کردم. در واقع به جای آنکه رنگ را به کار اضافه کنم از روش کاهشی استفاده می‌کردم.

کامرانی افزود: اتفاقی که در کارم افتاد به ناخودآگاه و تجربیات قبلی من ربط داشت. پیش از این سفرهای زیادی رفته و مناظر مختلف را دیده بودم و حس می‌کنم این تجربیات به زور خود را در این آثار وارد کرده است. مناظری که در آثارم وجود دارد گاه شبیه مناظر آذربایجان یا شمال است و گاه به کشورهای دیگر شباهت پیدا کرده است. هیچ فیگوری در کارهایم نیست زیرا می‌خواستم به طبیعت احترام بگذارم. بااین‌حال انسان به شکل کاملاً نامحسوس حضور دارد و رد پای او در چیزهایی مانند زمین شخم‌خورده، پله‌های روی صخره و... که ناشی از دخالت انسانی است دیده می‌شود.

نمایشگاه آثار مجید کامرانی تا ۲۹ اسفند در فضای هنری هم‌رس به نشانی خیابان ولیعصر، نرسیده به میدان تجریش، روبروی پمپ بنزین باغ فردوس، جنب بانک مهر ایران، شماره ۲۹۹۶، طبقه ۲ برپاست.