سرویس مد و لباس هنرآنلاین: حداقل طی نیم قرن اخیر و با کم‌رنگ شدن نقش پیوندهای خانوادگی، خویشاوندی، قومیتی، ملی و دینی، هنر ناچار بود تا از میان سوژه‌های عینی موجود دست به انتخاب زده و مسئولانه‌تر از گذشته، پیامدها و عواقب انتخاب‌های خود را بپذیرد.
به طور مثال اگر درگذشته، کنش‌های اخلاقی به‌صورت ناخودآگاه و به تبعیت از وجدان جمعی، در زندگی افراد و به تبع آن جریان فکری هنرمندان به ایفای نقش می‌پرداخت، در دنیای مدرن، این کنش‌ها عمدتاً آگاهانه‌تر و برگرفته از اراده فردی رقم خورد.
حال آنکه به زعم آنتونی گیدنز جامعه‌شناس بریتانیایی، در شرایط گسترش مدرنیته در فرایند هویت‌یابی، دشواری‌ها و آشفتگی‌هایی به وجود می‌آید و رواج فردگرایی، مادی‌گرایی و لذت‌جویی در جوامع مدرن، جریان‌هایی را گسترش می‌دهد که چالش‌های هویتی یکی از مشخصه‌های آن است.
بی‌شک شکلی از این بی‌هویتی در عرصه هنر نیز به چشم می‌خورد و به گواه بسیاری از پژوهشگران این عرصه، با از میان رفتن تدریجی پیوند فرد با نهادهای هویت‌ساز همچون خانواده و با نسبی شدن فرهنگ‌ها، فرایند هویت‌ساز در آثار هنری نیز مختل می‌شود چرا که در وهله نخست، فرهنگ و در ادامه جریان سیال، متنوع و متکثر هنر، نخواهد توانست مرجع پایدار و ثابتی برای هویت‌سازی تأمین کند.
و اما اگر بخواهیم از خلال این بحث، گریزی نیز به شرایط فعلی متأثر از شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان بزنیم، درخواهیم یافت که به دلیل حذف و یا تغییر ماهیت بسیاری از جریانات هنری در پی وقوع یک بحران تاریخی به نام کرونا، این تهدید وجود دارد که القای تفکر فردگرایی در عرصه هنر به واسطه انزوای بیش از پیش جامعه هنری قوت گرفته و دامنه نظام حاکم بر مقولات فرهنگی و هنری به سمت و سویی عاری از دغدغه و اندیشه‌های جمعی کشانده شود.
هر چند که تا پیش از بحران کرونا، بعضاً این جریان را به نوعی در مقام رهایی و آزادی از قیدوبندهای کهنه‌ای که مدت‌های طولانی دامن‌گیر خودشکوفایی فرد بود، در نظر می‌گرفتند اما اکنون اوضاع کمی متفاوت است و می‌توان به قاطعیت گفت که دو رویکرد مثبت و منفی در مورد تبعات و آثار اجتماعی، فرهنگی و هنری فردگرایی منبعث از این پاندمی وجود دارد.
دیدگاه مثبت فرض را بر این می‌گذارد که مردم با استقلالی بیشتر و به‌خوبی هر چه تمام‌تر از این فرصت بهره گرفته و پیشرفت می‌کنند و دیدگاه منفی حاکی از آن است که وقتی فردگرایی، متضمن به وجود آمدن فرصت رقابت‌های سالم با رویکرد علاقه به سرنوشت بشریت نیست، در نتیجه این فردگرایی، بیگانگی از جامعه و مهم تر از آن بیگانگی از خود، مهم‌ترین دستاورد کرونا برای هنرمندان سراسر جهان در پی انزوایی اجباری و ناشی از قرنطینه‌های خانگی است.