سرویس سینمایی هنرآنلاین: امیر اصانلو بیشتر در حوزه تولید آثار مستند با مضمون اجتماعی فعالیت کرده است. ازجمله آثار این فیلمساز میتوان به "ماندنیها"، "تئوری زباله"، "عامهپسند"، "تظاهرات عشق" و "حلب سکوت جنگ" اشاره کرد.
اصانلو در سیزدهمین جشنواره سینما حقیقت موفق به کسب جایزه شهید آوینی و دیپلم افتخار برای فیلم "پیرمرد و خواننده" شد. او تجربه حضور در جشنوارههای متعدد بینالمللی را دارد و بهتازگی در جشنواره Ischia در ایتالیا حضور داشت. همچنین مستند "عامهپسند" از این فیلمساز در جشنواره فیلمهای مستند، شبکه مستند به نمایش درآمد.
امیر اصانلو در تحلیل و ارزیابی جایگاه سینمای مستند ایران در جهان به خبرنگار هنرآنلاین گفت: سینمای مستند در ایران بسیار پیشروتر از سینمای داستانی است. این جنس سینما واقعیتر و نزدیکتر به مردم، بطن جامعه و دردهای آن است. سینمای مستند با مشکلات جامعه آگاهی بیشتری دارد. سینمای مستند بسیار مستقل و به معنای واقعی سینمایی بیسانسور و بیپرده بوده که کمتر باج داده است. این سینما سراغ هر چیزی رفته، عین واقعیت آن چیز را برخلاف سینمای داستانی منتشر کرده است.
او ادامه داد: قطعاً سینمای مستند ایران در مقایسه با سینمای داستانی در جهان خریدار و مخاطب بسیاری دارد. تعداد فیلمهای مستندی که در جشنوارههای بینالمللی و حتی اکرانهای خارجی حضور پیدا میکنند بسیار بیشتر از فیلمهای داستانی است. اگر کسانی که در فضای دولتی دستاندرکار هستند به سینمای مستند توجه کنند، این سینما رشد بیشتری میکند. متأسفانه بخش زیادی از سینمای مستند برای حیات خود وابسته به حمایتهای دولتی است؛ اگر این بخش کمی با سینمای مستند مهربانتر باشد، قطعاً جواب بهتری هم به لحاظ مالی و هم کیفیت از سینمای مستند خواهد گرفت. متأسفانه این نگاه هنوز وجود ندارد و شاید بارقههایی از امید باشد اما لااقل تاکنون من این را تجربه نکردهام. امیدوارم این اتفاق در آینده بیفتد.
او افزود: سینمای مستند ما در خارج از ایران بسیار موفقتر از داخل ایران عمل میکند زیرا فضای پخش و دسترسی به سینمای مستند در خارج از ایران بسیار بهتر است. همچنین حضور در جشنوارهها و مبالغ هرچند ناچیزی که فیلمسازان دریافت میکنند کمککننده است. پس حمایت از این سینما میتواند نتیجه خوبی داشته باشد.
کارگردان "حلب، سکوت، جنگ" در پاسخ به این سؤال که آیا در مستندسازی هدف یا مسیر مشخصی را دنبال میکند یا سوژهها و اتفاقها باعث میشوند که به سمت ساخت مستند برود و درواقع او به دنبال سوژه میگردد یا اتفاقات در لحظه، جرقه ساخت یک مستند را در ذهنش ایجاد میکنند، توضیح داد: این دو مقوله از یکدیگر جدا نیستند. قطعاً هرکسی مسیر کاری مشخصی را دنبال میکند و سراغ یک جنس سوژهها در محیط جنگ و یا در شهر خودش در صلح، صفا و آرامش، میرود. درواقع هر فیلمسازی یک خط فکری را دنبال میکند. وقتیکه در خط فکری مشخصی حرکت میکنید و نوع نگاه، جهانبینی و مدل فیلمسازی مشخصی دارید، انتخاب سوژهها و فضای موضوعی هم بر یک اساس قرار دارد. در این شرایط قطعاً فیلمساز از موضوعی به موضوع دیگر نمیپرد و مدام ژانر خود را تغییر نمیدهد و سعی میکند تا یک خط فکری و طیف فیلمسازی را دنبال کند تا بهتدریج پختهتر شود.
کارگردان "تئوری زباله" در پایان و در پاسخ به این سؤال که آیا ممکن است در آینده فیلم بلند یا کوتاه داستانی بسازد یا تصمیم به ادامه همین روند مستندسازی دارد، عنوان کرد: من کارم سینماست و سینما یعنی قصه تعریف کردن. همیشه قصه تعریف خواهم کرد چه کوتاه، بلند، داستانی و چه مستند، اما تفکیک آنچنانی بین این دو موضوع مستند و داستانی، قائل نیستم و تا جایی که بتوانم قصه تعریف میکنم.