سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار کیوان روشن‌بین با عنوان "دو" در گالری والی برپاست. روشن‌بین در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره آثار این مجموعه گفت: این کارها به شیوه چاپ چوب به وجود آمده‌اند با این‌حال در حوزه چاپ دستی قرار نمی‌گیرند، زیرا من از این آثار تیراژ تهیه نکردم بلکه همه کارها تک‌نسخه هستند. در واقع این مجموعه شامل نقاشی‌هایی است که با کلیشه چاپ درست شده‌اند. پایه شکل‌گیری هر کدام از این تابلوها یک کلیشه است که بارها در سطح کار تکرار شده و یک تصویر نهایی را به وجود آورده است. این تکرار ممکن است در یک تابلو صدبار و در تابلوی دیگری سه هزار بار باشد.
روشن‌بین درباره ایده شکل دهنده این آثار گفت: قصدم بیان این مسئله بود که همه ما انسان‌ها یک کلیشه واحد داریم که از روی آن رج زده شده‌ایم. یعنی همه ما دارای دست و پا و سر هستیم، بااین‌حال وقتی دقیق‌تر به ما نگاه شود هیچ‌کدام از ما یکسان نیستیم و آن چه تفاوت دارد بافت‌های روحی ما است.
او درباره نحوه شکل‌گیری این مجموعه گفت: پیش از این قرار بود مهاجرت کنم و به همین دلیل استودیو و همه لوازم خود را واگذار کرده بودم. پس از آن که رفتنم از ایران منتفی شد، برای انجام کار هنری مجبور شدم از تنها وسایلی که در دسترس قرار داشت استفاده کنم. در آن دوران با توجه به اینکه مسئله زمان و شمردن لحظات برایم پر رنگ شده بود به طور ناخودآگاه عنصر ریتم و تکرار وارد کارهایم شدند. در زمان تولید این آثار به فکر گردآوری یک مجموعه نبودم و فقط می‌خواستم کار کنم اما به مرور احساس کردم مجموعه منسجمی شکل گرفته که قابل ارائه است.
روشن‌بین افزود: این آثار نقاشی‌های انتزاعی هستند و قرار نیست هیچ المان آشنایی در آنها دیده شود، با این‌حال کسانی که تابلوها را دیده‌اند می‌گویند که شبیه کتیبه‌های قدیمی هستند که نمی‌توان آنها را خواند. وقتی ریتم در کار به وجود می‌آید ممکن است که فرم‌هایی در آن پیدا شود، ولی من به دنبال معانی تصویری نبودم و تنها می‌خواستم یک کلیشه واحد را تکرار کنم. تنها در یکی از کارهای این مجموعه به صورت ناخودآگاه یک تصویر مشخص دیده می‌شود و شبیه به آینه‌کاری مساجد شده است. عده‌ای از بینندگان آثارم عقیده دارند با اینکه هیچ موتیف ایرانی در کارهایم نیست با این‌حال بسیار ایرانی دیده می‌شوند.
این هنرمند ادامه داد: عنصر تکرار به دو شکل مختلف در کارهایم دیده می‌شود. در بعضی از کارها یک کلیشه به صورت مداوم تکرار شده است، اما در بعضی دیگر فرمی دیده می‌شود که از تکرار چند فرم دیگر به وجود آمده است. یعنی من چند مربع چوبی در ابعاد مختلف ساختم و آنها را کنار هم قرار داده و چاپ گرفته‌ام. بنابراین تکرار در این کارها هم دیده می‌شود اما شکل متفاوتی با سایر آثار دارد. وقتی یک به دو تبدیل می‌شود، فرایند تکثیر اتفاق می‌افتد و در اینجا دیگر تفاوتی نمی‌کند که این تکرار در حد دو باشد یا سه هزار بار انجام شود. تنها آخرین کار این نمایشگاه بدون تکرار است که می‌توان آن را آغاز فصل بعدی آثارم دانست.
او درباره محدودیت رنگ در آثارش گفت: در آثار قبلی خود به شکلی بی‌پروا از رنگ استفاده می‌کردم اما در این مجموعه خودم را به سیاه محدود کردم و احساس کردم سیاه به تنهایی می‌تواند هر آنچه می‌خواهم را بیان کند.
روشن‌بین درباره اینکه چرا این آثار را نقاشی می‌نامند گفت: عده‌ای عقیده دارند که این مجموعه کارهای چاپی هستند، درصورتی‌که چاپ هم مانند آبرنگ، رنگ‌روغن و... یک تکنیک برای نقاشی کردن است. در گذشته از چاپ برای این استفاده می‌شد که نسخه‌هایی از یک نقاشی تهیه شود، اما الان چاپ یک تکنیک مستقل است. وقتی می‌توان کاری را یک اثر چاپی دانست که از آن چندین ادیشن تهیه شده باشد در صورتی که آثار من تیراژ ندارند و تک نسخه هستند. بنابراین چاپ در این مجموعه تنها یک ابزار است و به جای رنگ و قلم از کلیشه‌ها استفاده کردم.
نمایشگاه آثار کیوان روشن‌بین تا 29 مهر در گالری والی به نشانی میدان ونک، خیابان شهید خدامی، پلاک 72 برپاست.