سرویس سینمایی هنرآنلاین: حسین نمازی کارگردان و فیلمنامه‌نویس که پیش از این خبر از نگارش فیلمنامه یک سریال با عنوان "خانه‌های ارغوانی" داده بود، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت ساخت این سریال گفت: فعلاً هیچ صحبتی درباره ساخت این سریال نیست، در حالی که مطمئن هستم اگر اجازه دهند این سریال ساخته شود مخاطب بسیاری خواهد داشت. به این دلیل که این سریال یک درام عاشقانه جالب و جذاب است و بسیار رمان گونه پیش رفته است، اما نمی‌دانم و نفهمیدم که چرا اجازه ساخت به آن داده نشد.
او در ادامه درباره سایر فعالیت‌های خود بیان کرد: متأسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا همه چیز در یک بلاتکلیفی و نابسامانی قرار گرفته است و همه منتظر هستیم ببینیم چه اتفاقی رخ می‌دهد. شرایط سینما که مشخص است و رسانه خانگی نیز با توجه به تغییر بحث پروانه ساخت وضعیت مشخصی ندارد و تلویزیون هم به همین شکل، بنابراین فعلاً دست نگه داشته‌ام تا ببینم چه می‌شود.
کارگردان "آپاندیس" در پاسخ به این سؤال که حمایت بنیاد فارابی از فیلمنامه‌نویسان تا چه اندازه می‌تواند در راستای جذب و بهبود فیلمنامه‌ها مؤثر باشد توضیح داد: امیدوارم که این اتفاق بیفتد چرا که پایه اصلی و اسکلت سینما فیلمنامه است، اگر فیلمنامه درست باشد همه چیز خوب پیش می‌رود. همواره در سینمای ایران در حق نویسندگان اجحاف می‌شود به‌خصوص در بخش مالی، دستمزد یک بازیگر اگر دو سال پیش 500 میلیون تومان بود، امسال به یک و نیم میلیارد تومان رسیده است، در حالی که دستمزد نویسنده همچنان همان رقم دو سال پیش است. باید هم به شکل معنوی و هم به شکل مادی به این موضوع فکر کرد. امیدوارم رقم واقعی برای دستمزد نویسندگان در نظر گرفته شود تا آن‌ها با انگیزه بیشتر بتوانند در این فضا قلم بزنند و سینما را بالا بکشند.
او ادامه داد: متأسفانه فیلمنامه‌های بسیار ضعیفی داریم و نویسنده اگر کارش ضعیف باشد و خریداری نداشته باشد درنهایت کاری هم نمی‌تواند بکند و از دور خارج می‌شود، اما کسانی در فضای سینما هستند که روی این آثار ضعیف سرمایه‌گذاری می‌کنند و این اصلاً خوب نیست. ما در بحث فیلمنامه مشکلات ریشه‌ای بسیاری داریم و اغلب تهیه‌کنندگان فیلمنامه را نمی‌شناسند و فیلمنامه نویسان خوب نیز مجال شناخته شدن پیدا نمی‌کنند.
نمازی همچنین افزود: هرجایی که متولی ساخت اثری باشد، مانند سینما، تلویزیون و حتی نمایش خانگی همگی شوراهایی دارند که اغلب این شوراها کارها را دچار مشکل کرده و سلیقه‌ای رفتار می‌کنند و همین نیز باعث گسست فیلمنامه‌ها می‌شود و در این فاصله از بین می‌روند و تکه تکه می‌شوند. درواقع نویسندگان نیز بیشتر به دنبال جذب نظر شورا هستند. هرچه تعداد شوراها بیشتر باشد این ضربه بیشتر است. یک فیلمنامه تا مرحله تصویب، باید از سد شوراها عبور کند و متأسفانه بیش از این که به درام پرداخته شود، محتوا در نظر گرفته می‌شود، سال‌هاست که درام قربانی محتوا می‌شود. اصلی‌ترین کار نشاندن مخاطب پای تلویزیون است و می‌توان بدون ارائه هیچ محتوای ایدئولوژیکی، با یک درام خوب او را تنها یک ساعت پای تلویزیون نشاند. من سریالم را بر مبنای محتوا کار کردم و بسیار اذیت شدم و با خودم عهد کردم که دیگر هرگز این‌طور کار نکنم و بیشتر به درام بپردازم.