سرویس مد و لباس هنرآنلاین: امروز حد و مرز نشانه‌شناسی بسیار فراتر از زبان رفته و طیف گسترده‌ای از پدیده‌ها و رویدادهای اجتماعی و فرهنگی را در برگرفته است و در این میان، پوشش یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌ها در شکست مرزهای ارتباطی به شمار می‌رود.
به‌این‌ترتیب اکنون پرداختن به رمزگان لباس‌ها و حرکات جایگاه مهمی در نشانه‌شناسی دارد. لباس‌ها پیش از هر چیز بر جایگاه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی افراد دلالت می‌کنند و درواقع نشانه‌هایی هویت‌بخش و منزلت‌آور محسوب می‌شوند.
امروز دیگر انسان عمل دلالت و تولید معنا را تنها از طریق زبان انجام نمی‌دهد بلکه در آئین‌ها، رفتارها، ژست‌ها و لباس‌ها پیوسته در حال تولید متن و معناست؛ هرچند که نشانه به‌تنهایی حاوی ارزش مطلق نیست و ارزش آن به روابطش با دیگر نشانه‌های نظام دلالتی وابسته است.
همه‌چیز نشانه است و همه‌چیز دال است و همه‌چیز مدلول. برای آن‌که یک نشانه قابل دلالت شود و از طریق سیستماتیک نشانه‌شناختی و در مواردی سیستم‌های سمبلیک، به ذهن متبادر شود و درنهایت به یک امر ذهنی تداعی شود، بایستی دانست که یک لباس که می‌تواند هر چیزی باشد، چگونه به امر ذهنی تبدیل می‌شود و برعکس چطور یک امر ذهنی به امر واقعی و جسم تبدیل می‌شود.
نشانه‌های زیباشناختی در رفتارهای اجتماعی و در زندگی اجتماعی تمام اقوام ایرانی اعم از تنوع پوشاک و عرصه مد و لباس، وحدت و همبستگی زیستی، معاشرت و اصالت گنجانده می‌شود و به‌سرعت محدوده مرزهای ارتباطی را می‌شکند.
نکته اینجاست تکه‌ای از پوشاک، پیش از اینکه نشانه تلقی شود، ممکن است در یک نگاه بسیار معمولی فقط محافظ ما در برابر اوضاع مختلف آب و هوایی باشد اما رویکرد نشانه‌شناسانه به این مسئله می‌پردازد که تکه‌های پارچه و لباس چگونه به نشانه تبدیل می‌شوند و در یک فرهنگ ارزش دلالتی می‌یابند.
بر این اساس و در کتاب مقدمه‌ای بر نظریه‌های فرهنگ‌عامه آمده است: "رمزها و علائم در جهان ثابت نیستند و از نظر تاریخی و اجتماعی به علائق و اهداف خاص که از آن‌ها ناشی شده‌اند، محدودتر می‌شوند. از این نظر است که آن‌ها هرگز بی‌طرف نیستند. معنی چیزی نیست که ثابت باشد و غیرقابل تغییر تلقی شود. معنی از نظام‌های رمز، قوانین و علائم که در طول تاریخ تغییر می‌کنند به وجود می‌آید. نشانه‌شناسی با ایجاد معنی یا با آنچه رولان بارت آن را "فواید معنی‌دار شدن" نامیده است، سروکار دارد. درست همان‌طور که فرهنگ را نمی‌توان جهانی دانست و وقتی فرهنگ واقعاً از نظر تاریخی و اجتماعی ثابت باشد، خود را به همین صورت نشان خواهد داد."