سرویس استان های هنرآنلاین: مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در آستانه فرا رسیدن یاد روز سعدی شیراز در قالب پیامی گفت: روزگاری دور مردی می‌زیست در اقلیم پارس، آفاق گشته و انفس دیده، مردی که آدمیت را در غمخواری همنوع می‌دانست.
بنی آدم اعضای یکدیگرند؛ که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار؛ دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی؛ نشاید که نامت نهند آدمی
استاد سخن، شیخ اجل سعدی شیرازی نه تنها پایه های ادب پارسی را به عرش رسانده است بلکه بنایی رفیع و مستحکم از کلام بپا داشته تا انسان بتواند بر بام رفیع آن ایستاده و هستی و آفاق را آنگونه که باید دید، ببیند. کلام سعدی توام با پندها و اندرزهایش، نردبانی است تا آسمان. جایی که گر بشر بدان رسد، جهان را کوچک تر و بی مایه تر از آن خواهد دید که بخواهد دلی را بیازارد و عمر خویش، صرف تابستان و زمستانش کند.
سعدی شاعری است که هم عشق به ذات لایزال الهی را با جویبار ادب فارسی در میان آدمیان ساری ساخته و هم عشق به همدیگر را. سعدی اندیشمندی است که نه در پی بنا نهادن آرمان شهرها و مدینه های فاضله بلکه کوشیده است آرمان انسان را احیا کند و مدنیت فاضل را به بشر بنمایاند. او بر این باور بوده است که در هر اقلیم و هر خاکی که مدنیت فاضله ای اساس زیستن باشد، بی شک آن جغرافیا، شهری آرمانی خواهد بود.
در اندیشه ی متعالی شیخ اجل، غفلت، مهلک ترین خطای بشری است. چه غفلت از شناخت ذات حق باشد و جهان هستی و چه غفلت از آرمان آدمیت. تلاش سعدی به باور رساندن ماست تا که دریابیم انسانیت متعالی را، نوع زیستن بر پهنه ی کره ی خاکی را تا هر انسانی گلستان و بوستانی برای دیگری.
سعدی را بایست از نو شناخت؛ از نو یافت همانگونه که او راه تعالی را یافته است. آنگونه که او بشر را خواسته است:
راستی موجب رضای خداست؛ کس ندیدم که گم شد از ره راست
پرداختن به اساس اندیشه ی سعدی، یعنی رسیدن به تفکر و منش مدنیت آرمانی است؛ این باید سرآغاز راهی نو باشد، راهی که رویکردی بهتر از قبل به اندیشه های بزرگان ایران زمین بخصوص سعدی شیرازی در نظام توانمند آموزشی کشور طلب می کند. همت گماشتن بیش از پیش سیستم آموزش و پرورش با هدف جریان بخشیدن به اندیشه های متعالی انسانی بر گرفته از اندیشه های بزرگانمان به پدیدار گشتن مدنیتی آرمانی منجر خواهد شد.
از سویی دیگر، هنرمندان، آن مترجمان معنا به خوبی می توانند خمیرمایه ها بیابند از معدن گنج پند و ادب سعدی تا جلوه ای نو و درخشان تر دهند لعل و گوهر کلام شیخ شیراز را. هنرمندان قوی پنجه ی فارسی و هم تمامی هنرمندان ایران در تمامی شاخه های هنری می بایست بازوی توانمند اشاعه ی اندیشه های بزرگان ایران بزرگ باشند. چرا که هر زمان اندیشه با هنر یکی شد، جهان جلوه ای زیبا تر به خود گرفته است.
در پایان بر خود وظیفه می دانم تا درودی فرستم به آنانی که امروز ترجمان آدمیتند. پرستاران و کادر درمان مدافعان سلامت ایرانمان که چون شمع می سوزند و نور پاشیده اند تا هرگز تاریکی بر این آب و خاک چیره نشود