لاله صبوری، بازیگر نام‌آشنای سینما و تلویزیون که این روزها ایفاگر نقش یک مادر خانه‌دار و متدین با سه فرزند، در سریال تلویزیونی "مثل من، مثل تو" به کارگردانی شاهین باباپور است، در گفتگو با هنرآنلاین، درباره ویژگی‌های این نقش و روند حضورش در این سریال گفت: راستش پس از سال‌ها خداوند چهار سال پیش دختری به من داد که باید بگویم که وجود او مهمترین دلیل تمرکزم روی کارهای ژانر کودک و نوجوان در این چند سال بوده است. البته نه اینکه کار بزرگسال نکرده باشم یا نکنم، اما واقعا بچه‌ها آنقدر زود بزرگ می‌شوند که من بعضی اوقات باور نمی‌کنم که اصلا دوتا بچه اول و دومم چگونه بزرگ شدند و به همین خاطر می‌خواستم بزرگ شدن فرزندم را تجربه و حس کنم.
صبوری که مدت دو سال و نیم کارگردانی برنامه تلویزیونی "رنگین کمان" را برعهده داشته، ادامه داد: از طرفی دیگر واقعا ما کمتر می‌بینیم که سریالی در ژانر کودک و نوجوان و با موضوعات مربوط به بچه‌ها ساخته و پخش شود. علاوه بر این دو چیز دیگر، یکی اینکه اکثر قصه‌های "مثل من، مثل تو"، به نظرم داستان‌های تازه، دلنشین و شسته و رفته‌ای هستند، دوم اینکه تیمی هم که با آنها کار می‌کنم واقعا تیم یکدست و حرفه‌ای هستند. خلاصه همه اینها باعث شد که وقتی بازی در این سریال پیشنهاد شد، بازی در آن را با کمال میل قبول کنم و الان هم باید بگویم کاملا از انتخابی که کردم راضی هستم.
وی درباره خصوصیات نقش مادر خانواده در "مثل من، مثل تو" افزود: مادر این خانواده ویژگی‌های متفاوتی برای من داشت و باید بگویم که این نقش مذهبی‌ترین نقشی است که تا امروز بازی کردم. ویژگی‌های منحصر به فرد مادر این خانواده که از طبقه متوسط جامعه هستند، از این جهت که به هیچ‌وجه یک مادر دیکتاتور نیست و شوهرش هم از آن مردهای زن ذلیل نیست، با این وجود کاراکترش داراری شان خاصی است و نظر و حرفش در خانه بسیار تاثیرگذار است و این تاثیرگذاری مادر که خانه‌داری مثل یک شغل برایش است، برای من هم عجیب و غریب و هم جالب و قابل توجه است.
این بازیگر درباره موضوعات طرح شده در هر قسمت از این سریال نیز تصریح کرد: قصه‌هایی که مثلا تا به حال کار شده مثل غیبت، دید و بازدید، نذری دادن و از این دست مفاهیم ساده، اخلاقی و اجتماعی بودند که واقعا در جامعه نیز شاهد این موارد به وفور هستیم.
نویسنده و کارگردان مجموعه "جاگور و دوستان" خاطرنشان کرد: البته باید به کارگردانی بسیار خوب آقای باباپور هم اشاره کنم که ایشان واقعا کارشان را به خوبی بلد هستند و من با اینکه خودم کارگردانی کار کودک کردم اما بی‌تعارف می‌گویم که هر بار من از آقای باباپور چیز جدیدی یاد می‌گیرم. در کل همکاری با آقای باباپور و آقای قچاق به عنوان تهیه‌کننده و همچنین حمایت‌هایی که آقای زارعان همیشه از کار داشتند، کار در مجموعه "مثل من، مثل تو" را به یکی از تجربه‌های خوبم در سال‌های اخیر تبدیل کرد.
وی در ادامه با بیان این مطلب که کار در ماه رمضان برایش همیشه با برکت و خوش‌یمن بوده و اصولا کار در این ماه را دوست دارد، تاکید کرد: بدون اغراق می‌توانم بگویم که سریال "مثل من، مثل تو" بدون اینکه دنباله‌رو قصه‌های مجید باشد، سادگی و دلنشینی قصه‌های مجید را دارد و می‌تواند همانند مجید تاثیرگذار باشد.
صبوری همچنین درباره ضرورت تولید مجموعه‌های نمایشی برای کودکان و نوجوانان، اضافه کرد: متاسفانه در طی این سال‌ها می‌بینیم که بچه‌ها پا به پای بزرگترها سریال‌های ماه رمضان را با موضوعاتی مثل چک برگشتی، ضرر مالی خانواده، طلاق و ... که اصلا برای کودکان موضوعات مناسبی نیستند را نگاه می‌کنند در حالیکه دانستن چنین مفاهیمی برای آنها ضرورت ندارد و من امیدوارم مجموعه "مثل من، مثل تو" مورد توجه مردم به ویژه کودکان قرار گیرد.
لاله صبوری که پس از بازی در مجموعه طنز "جنگ77" در کنار مهران مدیری به شهرت و محبوبیت رسید، در پاسخ به این سوال که در حال حاضر اگر برای بازی در طنزهای نود شبی پیشنهادی دریافت کند، پاسخش چه خواهد بود،گفت: راستش حتما قبول می‌کنم چون من اصولا این جنس کار را دوست دارم، اما واقعا در حال حاضر راضی نگه داشتن مخاطب کار آسانی نیست و متن کارها باید خیلی قوی باشد. وی در پایان درباره وضعیت سریال‌های مناسبتی به ویژه کارهای امسال تلویزیون گفت: در هر جامعه‌ای بعد از اینکه یک کار مورد پسند مخاطب قرار می‌گیرد به صورت ناخواسته موجی در جامعه راه می‌افتد که تا مدت‌ها خیلی‌ها دنبال‌رو آن موج می‌شوند. در رابطه با کارهای مناسبتی هم بعد از اینکه چند سال پیش آقای عطاران و آقای افخمی هر کدام در ژانر خاص خودشان یک کار قوی ارائه کردند، دیدیم که دو موج راه افتاد و از سال بعدش یک کپی از کار آقای عطاران و یک کپی از کار آقای افخمی از شبکه‌های مختلف پشت سر هم پخش شد. در حالیکه باید توجه داشت که هر الگو و مدلی تا یک زمان مشخصی جای مصرف دارد و بالاخره بعد از مدتی برای مردم یکنواخت و خسته‌کننده می‌شود. این درحالی است که مردم به همین کارها بسنده نمی‌کنند و نیاز به کارهای جدید دارند.