به گزارش خبرنگار تجسمی هنرآنلاین، اینجا باشگاه انقلاب در اتوبان نیایش است. گوشه‌ای از جاده تندرستی که شهروندان در حال پیاده روی هستند، در سه نقطه، سه مجسمه‌ساز جوان در حال بررسی سه تنه درخت هستند. تنه‌های درختی که دیگر عمری ندارند و خشکیده‌اند. قاعدتا باید این درختان قطع شوند و از جلو دیدگان حذف شوند اما اینجا اتفاقات دیگری برای این تنه درختان در حال افتادن است.
رضا میکائیل زاده سرپرست گروه ساخت مجسمه‌های چوبی درگفتگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین می‌گوید: مدتی است که کار ساخت مجسمه‌های چوبی را به سفارش مدیریت مجموعه‌ای در مرکز فرهنگی ورزشی انقلاب برعهده گرفتیم و موضوعات هنری که در نظر داشتیم را به همراه دو تن از دوستانم بر روی تنه خشک درختان این محوطه پیاده کردیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که علیرغم گرایش شخصی خودمان به کارهای انتزاعی، برای ارتباط راحت تر مخاطب با آثار کارها باید از وضوح بیشتری برخوردار باشند.
این هنرمند مجسمه‌ساز ادامه می‌دهد: این آثار به روی تنه 3 درخت کاج خشک شده که بزرگترین آنها4/50 متر و کوچکترین آن حدود3 متر قد دارد در فاصله یک متر و 20 سانت از هم درمحوطه رستورانی در باشگاه فرهنگی ورزشی انقلاب قرار دارند.
وی درباره ایده خلق اینگونه آثار هنری اظهار کرد: ما از شاگردان جمشید مرادیان هستیم و ایده‌های استاد و ذهنیت ایشان همیشه درذهن ما بوده و پرورش یافته است. من به همراه دو دوست دیگرم آقایان یدایی و وفاخواه تصمیم گرفتیم ساخت مجسمه های چوبی را در فضاهای شهری به این گونه ادامه دهیم.
میکائیل زاده گفت: داشتن یک تعریف هنری در کنار یک فضای ورزشی ایده‌ای بود که باعث شد تا با ساخت مجسمه های چوبی اتفاق هنری را شکل بدهیم. به نوعی ما از فلسفه استاد مرادیان که معتقدند درختان خشک قابلیت این را دارند که به هنر تبدیل شوند بهره می‌بریم.
وی افزود: تاکنون سه نام برای این آثار در نظر گرفته ایم "زایش، تعالی و آفرینش" نام هایی است که ما انتخاب کرده‌ایم اما در نهایت این مردم و مخاطبان هستند که نام نهایی آثار را انتخاب می‌کنند.
این هنرمند مجسمه ساز جوان با اشاره به راز ماندگاری آثار اظهار کرد: برای ماندگاری آثار چوبی باید هر 6 ماه تا یک سال یکبار این مجسمه ها را آغشته به مواد نانوتکنولوژی کرد تا جلوی آسیب چوب را بگیرد. در واقع برای ماندگاری این آثار سطح مجسمه ها را با این مواد ایزوله می‌کنیم تا نسبت به نفوذ رطوبت و تا حدی آتش سوزی عمر طولانی تری داشته باشند و از مقاومت بیشتری برخوردار شوند. البته نباید این نکته را از یاد برد که چوب عمری دارد و در نهایت از بین می‌رود.
به نظر می‌رسد مجسمه‌هایی که به مرور از دل این درختان بیرون میآید اینجا مخاطبان زیادی داشته باشد. میکائیل زاده می‌گوید: فضای عمومی باشگاه چند قسمت دارد، و مجسمه‌ها به نوعی در ابتدا و انتهای جاده تندرستی قرار دارند. با برآوردی که طی این چند روز داشتیم متوجه شدیم در هر 5 دقیقه حدود 100 نفر در ساعات اوج باشگاه از مجسمه‌ها دیدن می‌کنند و این یعنی فضای انتخاب شده به پر بیننده بودن آثار بسیار کمک می‌کند.
کار ساخت این آثار حدودا یک ماه به طول می‌انجامد و گروه در نظر دارد کار رونمایی از این مجسمه ها مصادف با عیدسعید فطر و در پایان ماه مبارک رمضان باشد که طی مراسمی به صورت رسمی از این مجسمه‌ها رونمایی شود.
البته آنها اظهار امیدورای می‌کنند در این حین کار به دلایل فنی به تعویق نیفتد و طبق برنامه ریزی همه مراحل انجام شود.
لازم به یاد آوری است، جمشید مرادیان، اولین مجسمه سازی است که با تنه خشک درختان اقدام به کار ساخت مجسمه و خلق آثار هنری کرد. مرادیان پس از ساخت دو مجسمه در محله اوین تهران پیشنهاد داد تنه خشک درختان شهر را از ریشه جدا نکنند چون او می‌تواند با آنها مجسمه بسازد و چهره شهر را تغییر دهد.
مرادیان معتقد است، هنگامی که مردم به دلیل مشغولیت‌های فیزیکی و ذهنی به گالری و موزه نمی آیند تا آثار هنرمندان را ببینند، هنرمند باید به میان مردم برود و اثر خود را در معرض دید آنها بگذارد. چرا که تنها در این حالت است که هنرمند و هنرش زنده می‌ماند.
به عقیده این هنرمند یکی از کمبودهای مردم تهران، جدایی از هنر شهری است چرا که مردم آنقدر مشغول هستند که هنر را فراموش کرده اند. در حالی که می توان با صرف کمترین هزینه ها مردم را با هنر انس داد و هنر را به زندگی آنها وارد کرد.
انتهای پیام/32/31