سرویس موسیقی هنرآنلاین: لغو کنسرت‌ها و رونمایی از آلبوم‌ها و توقف پروژه تولید موسیقی‌ها، همگی خبر از سایه بحران کرونا بر سر موسیقی می‌دهند. با ادامه‌دار شدن طرح فاصله‌گذاری اجتماعی و جلوگیری از هرگونه تجمع، این روزها موسیقی و هنرمندان موسیقی در شرایط بلاتکلیفی به سر می‌برند و هنرمندان بیش از آن که بخواهند فعالیتی داشته باشند چشم‌انتظار روزهای آینده هستند تا ببینند تکلیف چه خواهد بود که در صورت مهیا شدن شرایط بتوانند برنامه‌های خودشان را اجرایی کنند. علاوه بر هنرمندان، ناشرین و تهیه‌کنندگان موسیقی هم با آسیب‌های جدی مواجه شده‌اند. این آسیب‌ها به حدی بوده که برخی از آن‌ها به فکر تعطیلی نشر خود افتاده‌اند.
در ادامه این گزارش صحبت‌های چند نفر از خواننده‌ها و موزیسین‌های کشورمان را آورده‌ایم تا ببینیم هنرمندان موسیقی در این روزهای کرونایی مشغول چه فعالیت‌هایی هستند:
موسیقی بهترین راه برای ابراز همدردی و شادی است
لوریس چکناواریان آهنگساز و رهبر ارکستر درباره فعالیت این روزهای خود گفت: من این روزها در خانه می‌مانم و هیچ فعالیتی ندارم. درواقع از دنیای بیرون هم بی‌خبر هستم. بیشتر وقتم را به موسیقی گوش کردن اختصاص می‌دهم و از آنجا که به فیلم‌های مستند علاقه دارم سعی می‌کنم مستند ببینم.
این آهنگساز با اشاره به شیوع ویروس کرونا در کشور و لزوم خانه‌نشین بودن مردم عنوان کرد: پیشنهاد من به مردم سرزمینم در شرایط موجود این است که ترس و نگرانی را از خودشان دور نگه دارند تا بتوانند به کار هنری بپردازند و از هنر و علاقه‌مندی‌هایشان کمک بگیرند چون اگر ترس داشته باشند نمی‌توانند کتاب بخوانند، موسیقی گوش کنند یا نقاشی بکشند.
چکناواریان در پایان گفت: فکر می‌کنم مردم ایران در این شرایط باید راهی برای ابراز همدردی و شادی داشته باشند و در این میان شاید هیچ‌چیزی بهتر از موسیقی نباشد. موسیقی در مقاطع بحرانی همیشه به کمک مردم آمده است و امیدوارم این بار هم چنین شود.
از کرونا بدتر، درد بی‌پولی است
پیمان بزرگ‌نیا نوازنده و پژوهشگر و موسیقی نواحی درباره فعالیت این روزهای خود گفت: قرار بود در ایام عید کنسرت برگزار کنیم ولی به خاطر شرایطی که در کشور به وجود آمد مجبور شدیم همه برنامه‌های خود را تعطیل کنیم.
او اضافه کرد: معمولاً در ایام عید برنامه‌های زیادی برگزار می‌شود و معیشت نوازندگان از این راه تأمین می‌شود ولی متأسفانه امسال همه گرفتار شده‌اند و نمی‌دانند باید چه کار کنند. بسیاری از گروه‌ها هستند که وابستگی چندانی به جشنواره‌ها ندارند ولی معمولاً سال‌های گذشته در ایام عید وقت خالی نداشتند و در اماکن تفریحی موسیقی اجرا می‌کردند ولی الآن متضرر شده‌اند. درواقع همیشه چشم امید آن‌ها به برنامه‌هایی بود که از اواسط اسفندماه تا پایان فروردین برگزار می‌کردند ولی امسال دست آن‌ها به جایی بند نیست و واقعاً گرفتار شده‌اند.
این نوازنده درباره راه‌حل این اتفاق‌ها عنوان کرد: اگر گروه‌های موسیقی از طرف معاونت هنری یا صندوق اعتباری هنر حتی شده در حد یک وام حمایت نشوند مشکل آن‌ها حل نخواهد شد چون آن‌ها جز موسیقی هیچ کار و منبع درآمد دیگری ندارند.
بزرگ‌نیا در پایان اظهار کرد: برخی از آن نوازنده‌ها و موسیقیدان‌ها مکتب‌خانه و آموزشگاه داشتند که آموزشگاه‌های آن‌ها از اسفندماه تعطیل شد. به نظر من از کرونا بدتر، درد بی‌پولی است و آن‌ها در این شرایط سخت نمی‌توانند کاری انجام بدهند.
پیشنهاد مطالعه در روزهای قرنطینه خانگی
نوید دهقان آهنگساز و نوازنده کمانچه درباره تأثیر شیوع ویروس کرونا روی فعالیت‌های اخیر خود گفت: ما قرار بود کنسرت "بهار... آن سوی دیوار" را دوم اسفند سال گذشته در تالار وحدت اجرا کنیم ولی این کنسرت به خاطر هم‌زمانی با انتخابات مجلس لغو شد و ما بلیت‌های فروخته‌شده را پس دادیم. تاریخ جدیدی که به ما اعلام کردند روز 29 فروردین است که با توجه به ادامه‌دار بودن بحران کرونا به نظر می‌رسد در این تاریخ هم امکان برگزاری کنسرت را نخواهیم داشت.
این آهنگساز با اشاره به این که در حال حاضر با توجه به‌ضرورت قرنطینه خانگی، مطالعه تنها کاری است که می‌شود انجام داد، عنوان کرد: برای ما که اهل نوشتن هستیم این شرایط منجر به این نمی‌شود که کارمان را تعطیل کنیم. شما برای نوشتن فقط به یک کاغذ و قلم احتیاج دارید. من به ادبیات علاقه زیادی دارم و سعی می‌کنم خودم را درگیر شعر و کلام کنم چون به هر حال همه این‌ها تأثیر خواهد گذاشت.
حفظ سلامتی، بهترین برنامه برای این روزها
شایان شکرابی آهنگساز، نوازنده و سرپرست گروه موسیقی دال درباره فعالیت‌های جدید این گروه ، گفت: ما قرار بود روز 18 اسفندماه در تالار وحدت روی صحنه برویم ولی متأسفانه به خاطر شرایط ناشی از شیوع ویروس کرونا نتوانستیم این کار را انجام بدهیم.
وی ادامه داد: تلاش کردیم این اجرا را هر طور که شده به خانه‌های مردم بیاوریم. به همین خاطر ما در اواخر اسفندماه یک اجرای زنده در اینستاگرام داشتیم که خوشبختانه با استقبال بسیار خوبی هم مواجه شد.
شکرابی با اشاره به اینکه گروه موسیقی دال برای اولین بار ضبط غیرحضوری را تجربه کرده است، عنوان کرد: اجرای آنلاین به اعضای گروه دال انرژی دوباره داد که یک قطعه دیگر را دور از هم ضبط کنیم. این که هر کدام از ما در خانه خودمان کار را ضبط کردیم، تجربه‌ای بسیار جالب بود. این قطعه با حال و هوای همه ما همخوانی دارد و فکر می‌کنم با استقبال خوبی هم مواجه خواهد شد.
وی درباره برنامه‌های آینده گروه دال گفت: در حال حاضر برنامه‌ریزی کردن ممکن نیست چون شرایط کشور در حال بحرانی است. فکر می‌کنم بهترین برنامه این باشد که همه ما به فکر سلامت خودمان و خانواده‌مان باشیم.
سرعت کم اینترنت، مانعی برای آموزش‌های آنلاین
الیاس طغیانی خواننده و نوازنده درباره فعالیت این روزهای خود گفت: من به همراه آقای علی‌اصغر عربشاهی در حال ضبط آوازهای آلبوم "خیال پرواز" هستم و هم‌زمان سعی می‌کنیم کارهای آموزشی خودمان را هم به‌صورت آنلاین پی بگیریم. در این فرصتی که پیش‌آمده مشغول شنیدن آثار بزرگان و استادان قدیمی هستم.
این مدرس آموزشگاه درباره آموزش‌های آنلاین اظهار کرد: آموزش آنلاین ما به همان شکل حضوری است و تفاوت چندانی ندارد. تنها چیزی که مانع آموزش آنلاین می‌شود سرعت کم اینترنت در کشورمان است. با این شرایط، برخی هنرجوها دوست دارند آموزش‌ها حضوری باشد ولی در حال حاضر این امکان وجود ندارد.
طغیانی در پایان گفت: در شرایط کنونی مدیران آموزشگاه‌ها باید از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت شوند چون امرار و معاش بیشتر آن‌ها فقط از طریق تدریس است. متأسفانه در حال حاضر آموزشگاه‌ها اوضاع چندان خوبی ندارند و درآمد روزانه هنرمندان و استادان به مشکل خورده است. امیدوارم تدبیری اندیشیده شود تا این مشکل حل شود.
کنسرت آنلاین؛ راهی برای نزدیکی اهالی موسیقی با هواداران
آیهان خواننده و آهنگساز موسیقی پاپ آذربایجانی درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: من در روزهای پایانی سال 98 چند کنسرت موسیقی داشتم که متأسفانه همگی به خاطر شیوع ویروس کرونا لغو شدند. احتمالاً کنسرت‌های خودمان را در خرداد و تیرماه در شهرستان‌های تهران، اردبیل، ارومیه، تبریز و کرج از سر می‌گیریم.
این خواننده در رابطه با تأثیر بیماری کرونا بر روی صنعت موسیقی عنوان کرد: متأسفانه این بیماری روی همه کارها تأثیر منفی گذاشته است. طبیعتاً در چنین شرایطی امکان برگزاری کنسرت موسیقی وجود ندارد. اگر هم کنسرتی برگزار نشود، یک هنرمند از کارهای روتین خودش دور می‌شود و اگر از این فضا دور شود، قطعاً مانند گذشته طرفدار نخواهد داشت.
آیهان ادامه داد: قصد داریم در شرایطی که شیوع ویروس کرونا بسیاری از مردم را خانه‌نشین کرده است، از طریق فضای مجازی و صفحه اینستاگرام زمانی را به اجرای زنده موسیقی اختصاص بدهیم تا مردم از این طریق با ما همراه باشند و از موسیقی ما دور نشوند.
آیهان در پایان خاطرنشان کرد: شاید ویروس کرونا یک توفیق اجباری بود که ما قدر داشته‌های خودمان را بدانیم. امیدوارم این بیماری به‌زودی ریشه‌کن شود و ما بار دیگر فرصت پیدا کنیم که در خدمت مردم عزیز باشیم.
کرونا باعث تشدید مشکلات موسیقی بانوان شد
کنسرت گروه بهارآفرین به سرپرستی بهاره میرزاآقا قرار بود 23 اسفند سال گذشته برگزار شود که به خاطر شیوع ویروس کرونا و به دنبال آن تعطیلی فعالیت‌های هنری لغو شد و به گفته میرزاآقا احتمالاً برگزاری این کنسرت به بعد از ماه مبارک رمضان موکول خواهد شد.
میرزاآقا با اعلام این مطلب گفت: درست است که شرایط در حال حاضر سخت است ولی من اوضاع سخت‌تر از این را هم تجربه کرده‌ام و مطمئن هستم این بحران را هم پشت سر می‌گذاریم. عوامل تالار وحدت هم کنسرت ما را تا روزهای آخر از روی سایت بلیت‌فروشی برنداشتند و این دلگرمی خوبی برای ما بود، چون اگر همان اول اعلام می‌کردند که ما تا پایان ماه مبارک رمضان شرایط اجرای کنسرت را نداریم، ممکن بود روحیه‌مان را از دست بدهیم.
این خواننده درباره تأثیر کرونا بر روی فعالیت‌های موسیقی گفت: قطعاً تأثیرگذار بوده است و ما از لغو کنسرت بسیار متضرر شدیم. به هر حال باید مبلغ بلیت‌ها را برمی‌گرداندیم که کار هزینه‌بری بود. ضمن این که اجاره تالار وحدت هم هزینه بسیار بالایی است و ما از چند ماه قبل این مبلغ را پرداخت کرده بودیم. ما در این مدت استودیو گرفتیم و نوازنده‌ها را دور هم جمع کردیم و پول آن‌ها را پرداخت کردیم. از آنجا که نوازنده‌های گروه من نوازنده‌هایی شاخصی هستند، برای حضور آن‌ها در تمرین باید تدابیری بیندیشم تا آن‌ها را راضی نگه دارم. همه این‌ها فشار اقتصادی سختی به من وارد می‌کند.
میرزاآقا خاطرنشان کرد: البته سعی می‌کنم خوب به قضیه نگاه کنم چون چاره‌ای دیگر ندارم. امیدوارم در سال جدید اتفاقات خوبی بیفتد و حداقل برخی از سدها را بردارند. من بیست و چند سال است که دارم برای این کار زحمت می‌کشم و به غیر از این کار هیچ کار دیگری بلد نیستم. زمانی می‌توانستم کفش آهنی بپوشم و این راه را بروم ولی الآن دردهای زیادی دارم که می‌ترسم نتوانم ادامه بدهم.