سرویس سینمایی هنرآنلاین: بهمن کامیارتهیه کننده وکارگردان سینما که پیش از این از ساخت فیلم "برج ماهی" خبر داده بود این روزها خود را آماده می‌کند تا فیلمنامه دیگری را جلوی دوربین ببرد.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت پروانه ساخت فیلمنامه "برج ماهی" توضیح داد: متاسفانه این فیلمنامه موفق به دریافت پروانه ساخت نشد، از همین رو برای فیلمنامه " یک بغل دریا" درخواست دادم که کارگردانی آن را خودم برعهده دارم. این فیلمنامه یک درام عاشقانه است و در تهران و شمال می‌گذرد.
کامیار درباره وضعیت سینما در سال 99 و همچنین بحث قرعه کشی در اکران فیلم‌ها گفت: اگر بخواهیم فکر کنیم که با بحث قرعه‌کشی به عدالت می‌رسیم یک خیال واهی است. در بحث حقوقی نیز گاهی حکم به قرعه می‌رود. حالا در سینما این اتفاق در حال رخ دادن است و می‌تواند رانت‌ها را تا حدودی کنترل کند تا خیلی در سرگروهی و اکران اثرگذار نباشند. اما قرعه همیشه عدالت را برقرار نمی‌کند. در مباحث حقوقی آخرین گزینه قرعه است و اگر برای اکران به قرعه رسیدیم یعنی هیچ راهی جز قرعه کشی وجود نداشته و به هیچ گزینه‌ای برای برقراری عدالت نرسیده‌اند که دست به دامان قرعه کشی شده‌اند و خود را از این موضوع بری کرده‌اند. بیشتر یک نوع شانه خالی کردن از مسئولیت به نظر می‌رسد. درواقع هیچ کسی مسئول نیست وهمه چیز به قرعه سپرده شده است. فکر می‌کنم فشارها روی مدیران زیاد بود که حس کردند بهترین راه توسل به قرعه است و کسی نمی‌تواند روی آن حرف بزند. اما این که سازوکار درستی داشته باشد یا نه ونحوه چینش فیلم‌ها به گونه‌ای باشد که رانت‌ها برداشته شود، مهم است.
او ادامه داد: ما بهترین فصل سال 99 را از دست دادیم و تولیدات سال‌های قبل و سال 99 را نیز پیش رو داریم. از همین رو صف اکران سال 99 بسیار طولانی خواهد بود و بسیاری از فیلم‌ها قربانی این اتفاق می‌شوند. شیوع ویروس کرونا همه چیز راتحت الشعاع قرار داده و باید تولیدات در سال جدید کنترل و کم رمق شود تا فیلم‌ها را به هر نحوی اکران کنند و حتی با این وضعیت ممکن است اکران‌ها به سال 1400 نیز برسد.
تهیه‌کننده "سدمعبر" همچنین درباره ضرر وزیان فیلم‌ها به دلیل تعطیلی سینماها اظهار کرد: سازوکار و برنامه‌ای برای جبران ضرر فیلم‌ها ندارد. من هنوز ریالی از پولی که به صاحبان فیلم‌ها قرار بود در زمان پخش جام جهانی در سالن‌ها برسد دریافت نکردم. برای چنین مواقعی چیزی پیش بینی نشده و به درو دیوار می‌زنند تا این موضوعات را جمع کنند، اما به بن بست اجرایی و قانونی می‌خورند. بنابراین قابل تخمین نیست که چقدر ضرر زده شده است. تنها راه همان راهی است که مانع ایجاد کنند برای تولید تا تعداد فیلم‌های تولیدی کم شود، در پی این اتفاق اعتراضات نیز کم می‌شود، هرچند که راه خوبی نیست.
کامیار در خاتمه درباره سال 98 و اتفاقات خوب و بدی که برایش رقم خورده گفت: سال 98 سال چندان خوبی نبود، چون مدت زمان زیادی را صرف دریافت پروانه کردم و نتوانستم کار دیگری انجام دهم از همین رو سال دلچسبی برایم نبود. اما برای سال 99 برای چاپ کتاب جدیدم درحال مذاکره با چند ناشر هستم تا ببینم چه اتفاقی رخ می‌دهد.