به گزارش خبرنگار خبرگزاری هنر ایران، طی هفته گذشته به سراغ هنرمندان حوزه مستند و تجسمی رفتیم تا با بررسی جایگاه هنرهای تجسمی در تلویزیون، نظر هنرمندان را درباره اهمیت این موضوع جویا شویم.
علی اکبر صادقی، هنرمند پیشکسوت نقاشی معتقد است، ما باید یک شبکه ویژه هنر داشته باشیم. اما اگر چنین کاری نمی‌شود حداقل می‌توانند تعدادی از برنامه‌ها را به این موضوع اختصاص دهند. و یا برنامه‌هایی در رابطه با هنر برای کودکان و نوجوانان ساخته شود. همچنین اعلام کردن اینکه گالری‌ها در طول هفته چه نمایشگاه‌هایی برگزار می‌کنند، حائز اهمیت است. همچنین باید از هنرمندان پیشکسوت بیوگرافی و آرشیوهای خوب و معتبر داشته باشیم و آنها را در رسانه و برای مردم نمایش دهیم تا مردم با مفاخر هنری آشنا شوند.
سیف الله صمدیان در گفتگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین با انتقاد از صدا و سیما در پخش نامناسب آثار مستند هنری به انتقاد از عدم وجود فضای مناسب در مطبوعات برای شاخه هنرهای تجسمی اشاره کرد و گفت: هنرهای تجسمی در مطبوعات داخلی هم با مشکل مواجه است و مجلات مستقل و تخصصی بسیار کم هستند و عمر کوتاهی دارند، در عوض با نگاهی به مطبوعات می‌بینیم که مجلات زرد و سطحی نگر و کپی بردار فعالیت بیشتری دارند. ضمن این که مجلات مستقل حتی مشکلات دریافت سهمیه های طبیعی خود را نیز دارند.
فرح اصولی، هنرمند پیشکسوت نقاشی اما درباره عملکر صدا و سیما در پرداختن به هنرهای تجسمی به خبرنگار هنرآنلاین گفت: یکی از رنج‌های من بی توجهی تلویزیون به زیبایی شناسی و ارزش‌های تجسمی‌است. معتقدم ایران از نظر ارزش‌های تجسمی‌بسیار غنی است. اگر بخواهیم تاریخمان را از دو هزار سال پیش به این طرف نگاه کنیم، در معماری، قالیبافی، صنایع دستی، سرامیک و نقش برجسته‌ها و حتی در فولکلور و فرهنگ عامه‌مان زیبایی شناسی قدرتمندی حاکم بوده و هنوز هم هست. وقتی یک کشور چنین پیشینه‌ای دارد، توقع بیشتری هم بوجود می‌آید که نه فقط در بحث هنرهای تجسمی بلکه در اتفاقاتی که در سطح شهر می‌افتد و تولیداتی که روبنای تجسمی دارند این ارزش‌ها رعایت شود.
همچنین صادق تبریزی؛ هنرمند نقاش و خوشنویس کشور ضمن تاکید بر اهمیت نقش صدا و سیما در معرفی و شناساندن هنر به جامعه گفت: نه تنها مخاطبان عام جامعه سر رشته ای از هنر ندارند که افرادی که در سطوح بالاتری چه از نظر علمی و چه اقتصادی قرار دارند هم نسبت به هنر شناختی ندارند چرا که هیچ گاه در رسانه‌های جمعی به این موضوع بهایی داده نشده است. به همین دلیل شاهدیم که فرد ثروتمندی هم که قصد دارد اثری هنری را خریداری کند گاهی مبلغی گزاف برای اثری که ارزش آنچنانی هم ندارد می‌پردازد.
آیدین آغداشلو نیز بر وجود شبکه هنر تاکید کرد و افزود:گاهی اوقات شاهد پخش برنامه‌های پراکنده‌ای در زمینه هنرهای تجسمی هستیم، اما برنامه‌هایی که به صورت منظم و مداوم به هنر و فرهنگ ایران و جهان بپردازند نمی‌بینیم. در واقع تلویزیون رویکرد منظمی در پرداختن به هنر ندارد.
قباد شیوا نیز از منظر اهمیت آموزشی برنامه های تجسمی گفت: در حال حاضر هنر بیشتر در تهران متمرکز شده است، در حالیکه ما جوانان بسیار باهوشی در سراسر کشور داریم که به دلیل کمی امکانات نسبت به مقوله هنر شناخت چندانی ندارند. اما همین جوانان حداقل به تلویزیون دسترسی دارند. بنابراین اگر شبکه‌ای به طور اختصاصی به معرفی هنر بپردازد افراد بیشتری با هنر در زمینه‌های مختلف آشنایی پیدا می‌کنند.
و در نهایت بهمن عبدی، هنرمند کاریکاتوریست به هنرآنلاین گفت:به نظر می‌رسد رادیو خیلی بیشتر از تلویزیون از هنرهای تجسمی استقبال می‌کند، دراغلب موارد در برنامه‌های گوناگون این شاعران هستند که به تلویزیون می‌روند و هنرمندان تجسمی سر از رادیو در می‌آورند؛ درحالی که باید برعکس باشد؛ ما در رادیو باید صحبت کنیم و توضیح دهیم درحالی که آثار تجسمی به شک عینی دیده شود.
در یک جمع بندی می توان گفت این روزها همه هنرمندان حوزه تجسمی وجود شبکه هنر را امری ضروری می پندارند و این نشان می دهد که در صورت عدم امکان تامین چنین شبکه ای از سوی صدا و سیما انتظار هنرمندان این است که به صورتی مشخص و مداوم و هدف دار حوزه هنرهای تجسمی در تلویزیون دیده شود. بدون شک جذابیت های این حوزه برای مخاطبان عام این رسانه به مرور کمتر از دیر شاخه های هنری نخواهد بود.
انتهای پیام/31