خرس طلای افتخاری جشنواره برلین به هلن میرن رسید / نمایش فیلم جدید آگنیشکا هولاند در بخش نمایش‌های ویژه

سرویس سینمایی هنرآنلاین: روز گذشته "روزها" (Days) تازه‌ترین ساخته سای مینگ-لیانگ کارگردان 62 ساله تایوانی تنها فیلم جدید بخش مسابقه بین‌الملل بود که برای تماشاگران نمایش داده شد. لی کانگ-شنگ و آنونگ هانگ‌هیوانگزی در این فیلم تایوانی 127 دقیقه‌ای بازی می‌کنند که اولین بار در دنیا در برلیناله روی پرده رفت.

"روزها" یک درام متفکرانه و تقریباً بدون دیالوگ و کندوکاوی عمیق و احساسی درباره مسائل انسانی و درباره دو شخصیت است که برای مدتی کوتاه ارتباطی نزدیک با هم دارند. "روزها" مانند بیشتر فیلم‌های مینگ-لیانگ بین تنهایی و مهربانی؛ مادی و معنوی در حرکت است.

"روزها"

مینگ-لیانگ در 1994 برای فیلم "زنده‌باد عشق" برنده جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز شد و در 2013 با "سگ‌های ولگرد" جایزه بزرگ داوران این جشنواره را برد. او سال گذشته فیلم "صورت تو" را در بخش خارج از مسابقه ونیز داشت. پیش از "روزها" چهار فیلم دیگر مینگ-لیانگ در برلیناله نمایش داده شد و "رودخانه" ساخته او در 1997 جایزه خرس نقره‌ای این جشنواره را دریافت کرد. "حفره" (1998)، "آنجا ساعت چند است؟" (2001)، "نمی‌خواهم تنها بخوابم" (2006)، "رخسار" (2009)، "سفر به غرب" (2014) و "بعدازظهر" (2015) از دیگر ساخته‌های اوست.

آگنیشکا هولاند با "شارلاتان" به برلیناله برگشت

روز پنجشنبه همچنین "شارلاتان" (Charlatan) فیلم جدید آگنیشکا هولاند فیلمساز باسابقه لهستانی اولین بار در دنیا در بخش نمایش‌های ویژه برلیناله روی پرده رفت. ایوان ترویان، یوزف ترویان، یورای لوی و یاروسلاوا پوکورنا در این فیلم 118 دقیقه‌ای بازی می‌کنند که تولید مشترک جمهوری چک، ایرلند، لهستان و اسلواکی است.

درام تاریخی/زندگی‌نامه‌ای "شارلاتان" داستان واقعی یان میکولاشک (1973-1889)، درمانگر و عطار چک (با بازی ایوان ترویان شش بار برنده جایزه شیر چک) را در طی 40 سال روایت می‌کند. او از مهارت‌ها و تجربیات خود در طب سنتی برای درمان صدها نفر استفاده کرد. او با گیاهان دارویی خود نه‌تنها آدم‌های فقیر بلکه چهره‌های مشهور مانند آنتونین زاپوتوتسکی رئیس چکسلواکی سابق را نیز درمان می‌کرد.

"شارلاتان"

فعالیت‌های میکولاشک مورد توجه رژیم کمونیستی قرار گرفت. او بعد از مرگ زاپوتوتسکی در 1957 محاکمه و به زندان محکوم شد. آن‌ها سال‌ها از آنچه باور داشتند شارلاتانیسم است می‌ترسیدند و متنفر بودند و روش کاری او را بی‌ارتباط با ایدئولوژی کمونیستی می‌دیدند.

به گفته هولاند، "شارلاتان" داستان ظهور و سقوط میکولاشک را می‌گوید؛ سقوط اخلاقی و نبرد همیشگی‌ او با تاریکی‌های درونش. این داستان معمای یک مرد است، معمای استعداد خاص او، بهایی که حاضر بود بپردازد؛ داستان پارادوکس قدرت و ضعفِ عشق و نفرت.

کارگردان 71 ساله متولد ورشو درباره نگاه خود به این شخصیت گفت: برای به تصویر کشیدن این داستان حماسی – ده‌ها سال، سه رژیم مختلف، دو جنگ جهانی – اما در عین حال بسیار شخصی، سعی کردم به یک زبان حسی و مینیمالیستی دست پیدا کنم. ایستا، آرام، کمترین دیالوگ، احساسات پنهان. گذر بسیار ذهنی زمان: سال‌ها تنها در چند دقیقه می‌گذرند، دقیقه‌ها طولانی شده‌اند، انگار تا ابد طول می‌کشند.

هولاند توضیح داد: سعی کردم در فیلم "شارلاتان" یک روح انسانی را نشان بدهم بی آن که وارد عمق تجزیه و تحلیل روان‌شناختی بشوم و درونی بودن را از طریق رفتار بیان کنم. چهره بازیگرها، تنش بین شخصیت‌ها، تلاش همیشگی آن‌ها برای عبور از زره همدیگر چیزی است که داستان را پیش می‌برد؛ پس‌زمینه تاریخ بزرگ قرن بیستم در سرنوشت آن‌ها منعکس شده است.

آگنیشکا هولاند (متولد 1948) دستیار سینماگرانی معروف لهستانی چون کریستوف زانوسی و آندری وایدا بود. او در نوشتن فیلمنامه سه‌گانه "سه رنگ" با کریشتوف کیشلوفسکی دیگر سینماگر مطرح لهستانی همکاری کرد. او اولین بار در 1981 با فیلم " Gorączka " در بخش مسابقه برلیناله رقابت کرد. همان سال به پاریس مهاجرت کرد و تاکنون بیش از 30 فیلم ساخته است. او کارگردان فیلم "محصول تلخ" است که در 1986 نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان (اکنون فیلم بلند بین‌المللی) شد. "اروپا اروپا" (1990) به کارگردانی او جایزه گلدن گلوب را برد و نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را برای او به همراه داشت. "در تاریکی" او در 2011 نماینده لهستان در اسکار بود و نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی‌زبان هم شد، اما آن سال اسکار به "جدایی نادر از سیمین" اصغر فرهادی از ایران رسید.

لهستان در 2017 نیز "رد پا" به کارگردانی هولاند را به نمایندگی از خود برای رقابت در بخش فیلم خارجی‌زبان جوایز اسکار به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی معرفی کرد که این فیلم نامزد نشد. "رد پا" اولین بار در دنیا در بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره برلین روی پرده رفت و برنده جایزه آلفرد بائر (خرس نقره‌ای) شد. هولاند در 2019 نیز فیلم زندگی‌نامه‌ای "آقای جونز" را در بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره برلین داشت. هولاند در آمریکا نیز فیلم‌های زیادی ساخته است که اولین آن "باغ مخفی" (1993) به تهیه‌کنندگی فرانسیس فورد کوپولا بود. او اپیزودهایی از سریال‌های آمریکایی مانند " The Wire"، "کشتن"، "خانه پوشالی" و "اولین" را نیز کارگردانی کرده است.

خرس طلای افتخاری برای هلن میرن

هلن میرن بازیگر کهنه‌کار بریتانیایی روز گذشته در مراسمی در کاخ برلیناله جایزه خرس طلای افتخاری یک عمر دستاورد این دوره جشنواره را دریافت کرد. این مراسم که با حضور کارلو شاتریان مدیر هنری و ماریته ریسنبیک مدیر اجرایی برگزار شد، با نمایش فیلم "ملکه" (2006) به کارگردانی استفن فریرز همراه بود که جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را برای او در نقش الیزابت دوم ملکه بریتانیا به همراه داشت.

بازیگر 74 ساله همچنین در جشنواره برلین 2020 موضوع یک بخش یادبود است که با نمایش تعدادی از معروف‌ترین فیلم‌های او ازجمله "آشپز، دزد، همسرش و عاشق او" و "ایستگاه آخر" همراه است.

میرن که در لندن به دنیا آمده است، برای "ایستگاه آخر" (2009) نیز نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شد و برای فیلم‌های "جنون شاه جرج" (1994) و "گاسفورد پارک" (2001) در بخش اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل شانس دریافت جایزه را داشت. او یک جایزه بفتا، یک جایزه گلدن گلوب، چهار جایزه‌امی، دو جایزه جشنواره فیلم کن و یک جایزه جشنواره فیلم ونیز را هم در کارنامه دارد و برای بازی در ملکه الیزابت در نمایش "تماشاگر" (2015) برنده جایزه تونی بهترین بازیگر زن نقش اصلی یک نمایش شد. او یک جایزه اولیویر نیز دریافت کرده است و یکی از جوان‌ترین کسانی بود که به کمپانی رویال شکسپیر پیوست.

هلن میرن

میرن پیش از دریافت جایزه خرس طلای افتخاری در یک نشست مطبوعاتی که شاتریان نیز در آن حضور داشت شرکت کرد و به پرسش‌های نمایندگان رسانه‌ها پاسخ داد.

او در بخشی از این نشست با اشاره به این که خود را نه یک ستاره سینما بلکه یک بازیگر می‌داند، درباره نوع انتخاب نقش‌ها گفت: باید یک راز هولناک را با شما در میان بگذارم، که اجازه ندارید به کسی بگویید. فقط باید بین من و شما باشد. قول می‌دهید؟!

میرن ادامه داد: وقتی یک فیلمنامه را می‌خوانم، اول از همه به صفحه آخر می‌روم تا ببینم شخصیت من در صفحه آخر هست یا نه (خنده حضار). به خودم زحمت نمی‌دهم از صفحه اول بخوانم. مستقیم به صفحه آخر می‌روم. اگر شخصیت من آنجا باشد، نشانه خوبی است. بعد برمی‌گردم و از صفحه اول شروع به خواندن می‌کنم. اگر در صفحه آخر نباشد ورق می‌زنم تا ببینم آخرین بار کجا بوده است. و اگر در یک صحنه شگفت‌انگیز باشد، مثلاً یک صحنه خودکشی فوق‌العاده دراماتیک که همه دارند گریه می‌کنند و در داستان نقش مهمی دارد، بله، باز برمی‌گردم و از اول شروع به خواندن می‌کنم، اما اگر شخصیت ناگهان ناپدید شود و تو متوجه نشوی چرا، چطور، کجا، خواندن فیلمنامه از ابتدا فایده‌ای ‌ندارد برای این که یک نقش خوب نیست.

هفتادمین جشنواره فیلم برلین 20 فوریه (اول اسفند) آغاز شد و تا 1 مارس (11 اسفند) ادامه دارد. مراسم اختتامیه و معرفی برندگان این دوره جشنواره شنبه‌شب برگزار می‌شود.

امروز جمعه در آخرین روز نمایش فیلم‌های بخش مسابقه بین‌الملل، "شیطان وجود ندارد" (There Is No Evil) به کارگردانی محمد رسول‌اف سینماگر ایرانی که تولید مشترک آلمان، جمهوری چک و ایران است، همین‌طور مستند "در معرض اشعه" (Irradiated) ساخته ریتی پان کارگردان کامبوجی که تولید مشترک فرانسه و کامبوج است، روی پرده می‌روند. امسال 18 فیلم شانس دریافت جایزه خرس طلایی و جوایز خرس نقره‌ای را دارند.