سرویس موسیقی هنرآنلاین: فرشاد رمضانی آهنگساز، نوازنده و خواننده راک و سرپرست گروه موسیقی دگردیس از سال 1368 با همکارى در اولین ارکستر پاپ پس از انقلاب به خوانندگى مهرداد کاظمى به‌عنوان نوازنده گیتار باس وارد عرصه حرفه‌اى موسیقى شد.
او در ادامه با گروه‌ها و خواننده‌های مختلف مانند مانى رهنما، داریوش خواجه‌نورى، امیر تاجیک ، محمد علیزاده، محسن یگانه، خشایار اعتمادی و کاوه یغمایى همکاری کرد. رمضانی که مدرک کارگردانی و بازیگری تئاتر و گرافیک دارد و در چند فیلم سینمایی و چند نمایش نیز بازی کرده است، در 1393 با گروه دگردیس دو آلبوم "شیدایی درون 1" و "شیدایی درون 2" را بعد از 12 سال کار روی این پروژه به‌طور همزمان به بازار داد.
رمضانی درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود به هنرآنلاین گفت: این روزها مشغول تولید یک قطعه هستم که قرار است تا یک یا دو هفته آینده منتشر شود. این قطعه با شعری از فروغ فرخزاد و آهنگسازی و تنظیم مازیار رشتی‌پور ساخته می‌شود. این کار فعلاً در مرحله میکس و مسترینگ قرار دارد، اما مجوز انتشار آن را گرفته‌ایم.
او ادامه داد: در کل تا آخر امسال قصد انتشار آلبوم ندارم و بیشتر روی انتشار تک‌آهنگ‌ها کار خواهم کرد. اعتقاد دارم اگر قرار است آلبومی از من منتشر شود باید یک اثر هنری باشد و نباید صرفاً برای بازار کاری را بیرون داد. از طرف دیگر برای انتشار آلبوم وسواس زیادی دارم. من سخت‌پسند هستم و این کار را سخت می‌کند. البته خودم از این وسواس لذت می‌برم. دوست دارم اگر آلبومی از من منتشر می‌شود دیگران نگویند چقدر شبیه فلان کار یا یک کار دست دومی است. به همین دلایل فعلاً علاقه‌ای به انتشار آلبوم ندارم.
سرپرست گروه موسیقی دگردیس افزود: سالیان سال است که فریاد می‌زنم اگر کاری چهار چهارم بود، سولو بود، گیتار الکترونیک داشت و یک صدای خشن روی آن خوانده شد عنوان راک نمی‌توان روی آن گذاشت. این‌ها هیچ‌کدام پارامتری برای راک خواندن یک اثر نیست و شرایط لازم برای یک کار راک در ابتدا تفکر، اندیشه و مانیفست این نوع موسیقی است.
رمضانی ادامه داد: از طرفی دیگر خیلی آثار هستند که موسیقی راک روی آن سوار است، اما تا زمانی که وکال شروع نشده می‌توان عنوان راک روی آن گذاشت. درست زمانی که خواننده شروع به جیغ زدن می‌کند از شنیدن ادامه کار منصرف می‌شوید. به نظر من موسیقی پاپ تمام زور خود را از خلق و بحث کپی ترک‌های دست دوم عربی، یونانی و ترکی تا مثلث‌های سه‌نفره عشقی زده و حالا امروز به‌قدری اشباع شده که به سمت راک رو آورده است. در کل بعضی‌ها با این کار در پی جذب مخاطب هستند. درواقع آن‌ها با ذهن مخاطب بازی می‌کنند، در صورتی که از راک استفاده ابزاری می‌کنند.
رمضانی در پایان با اشاره به این که سالن‌دارها تمایلی به اجراهای راک ندارند، توضیح داد: آن‌ها می‌گویند امکان برگزاری کنسرت راک وجود ندارد. واقعاً مشخص نیست که چه زمان شرایط برای برگزاری اجرا در سبک راک فراهم خواهد شد. نه‌تنها من بلکه همه کسانی که مانند من سال‌هاست در این موسیقی مشغول فعالیت هستند با در بسته برای اجرای زنده برخورد می‌کنند. ما مدت‌هاست تاوان عشق خود به این سبک را می‌دهیم. با این وجود باز هم ادامه می‌دهیم و تا پایان می‌ایستیم.