سرویس سینمایی هنرآنلاین: در حالی که مهلت معرفی فیلم‌های بلند بین‌المللی (با نام قبلی فیلم خارجی‌زبان) به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی برای رقابت در جوایز اسکار 2020، اول اکتبر 2019 (9 مهر) به پایان می‌رسد، تعداد دیگری از کشور در روزهای اخیر نمایندگان خود را انتخاب و معرفی کردند.
"جوی" (Joy) به کارگردانی سودابه مرتضایی فیلمساز اتریشی ایرانی‌تبار نماینده اتریش در بخش فیلم بلند بین‌المللی خواهد بود.
آنوولیکا آلفونسوس در این فیلم نقش یک دختر نیجریه‌ای به نام جوی را بازی می‌کند که برای بازپرداخت بدهی‌ها و حمایت از خانواده‌اش در اتریش به‌عنوان یک برده جنسی کار می‌کند. از او خواسته می‌شود بر کار پرشس (ماریام سانوسی) یک کارگر جدید که آماده نیست سرنوشت خود را بپذیرد، نظارت کند.
"جوی"
"جوی" اولین بار در دنیا سپتامبر سال پیش در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد و برنده جایزه سینماهای اروپا شد. این فیلم بعداً در جشنواره لندن جایزه بهترین فیلم را برد.
"جوی" دومین فیلم بلند داستانی مرتضایی بعد از "ماکاندو" (2014) است که اولین بار در جشنواره فیلم برلین نمایش داده شد. او دو مستند "فرزندان پیامبر" (2006) و "در بازار جنسیت" (2010) را نیز در کارنامه دارد.
اتریش از 1961 تا سال گذشته 42 بار در بخش فیلم بلند بین‌المللی شرکت کرد. این کشور در 2007 با فیلم "جاعل‌ها" ساخته اشتفان روزوویتزکی برای اولین بار برنده جایزه اسکار این بخش شد و در 2012 با "عشق" به کارگردانی میشائیل هانکه برای دومین بار جایزه گرفت. اتریش دو بار دیگر هم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی بوده است.
"مالی" (Mali) به کارگردانی آنتونیو نوئیچ به نمایندگی از کرواسی در جوایز اسکار 2020 رقابت می‌کند. این فیلم درباره یک قاچاقچی مواد مخدر است که بعد از گذراندن چهار سال در زندان حاضر است برای حفظ حق حضانت پسرش، مالی هر کاری انجام بدهد. "مالی" بعد از "الاغ" در 2009 دومین فیلمی به کارگردانی نوئیچ است که به نمایندگی از کرواسی در بخش فیلم بلند بین‌المللی شرکت می‌کند.
"مالی" بیست و هفتمین فیلمی است که کرواسی از 1992 تاکنون به آکادمی معرفی کرده است. هیچ‌کدام از فیلم‌های قبلی نامزد نشدند.
فنلاند با فیلم "قلب جوان ابله" (Stupid Young Heart) به کارگردانی سلما ویلهونن شانس خود را در جوایز اسکار امسال امتحان می‌کند. این فیلم سال گذشته در جشنواره برلین در بخش نسل 14plus (هیئت داوران جوان) برنده جایزه خرس بلورین بهترین فیلم بلند شد و در جشنواره فیلم تورنتو هم روی پرده رفت.
"قلب جوان ابله"
"قلب جوان ابله" داستانی عاشقانه درباره یک زوج جوان است که به صحنه نئونازی‌ها کشیده می‌شوند. فیلم تولید مشترک فنلاند، هلند و سوئد است.
فنلاند از 1973 تا سال گذشته 32 نماینده به آکادمی معرفی کرد و یک بار برای فیلم "مرد بدون گذشته" (2002) به کارگردانی آکی کوریسماکی در بخش فیلم خارجی‌زبان نامزد شد.
"رزهای سمی" (Poisonous Roses) به کارگردانی فوزی صالح نماینده مصر در اسکار است. داستان فیلم در محله‌ای فقیر در قاهره روی می‌دهد، جایی که زندگی روزمره مورد تهدید ریتم بی‌رحم ماشین‌آلات دباغی و خطرات فاضلاب سمی است. در این بین ماجراهای یک خواهر و برادر روایت می‌شود.
این فیلم سال گذشته در جشنواره بین‌المللی فیلم قاهره برنده سه جایزه از جمله جایزه افق‌های سینمای عرب شد. "رزهای سمی" در جشنواره‌های روتردام و سائو پائولو نیز روی پرده رفت.
"رزهای سمی از 1958 تاکنون سی و چهارمین فیلمی است که مصر به اسکار فرستاده است. این کشور هنوز نامزد اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی نشده است.
مجارستان با فیلم "آن‌ها که ماندند" (Those Who Remained) به کارگردانی بارنابش توت در بخش فیلم بلند بین‌المللی شرکت می‌کند.
داستان فیلم در بوداپست بعد از جنگ جهانی دوم روی می‌دهد و درباره دو مجارستانی است که می‌کوشند با پیامدهای هولوکاست کنار بیایند. آلادار یک دکتر میانسال مهربان، اما آشوب‌زده است که همسر و پسرانش در اردوگاه‌های کار اجباری جان خود را از دست داده‌اند. از سوی دیگر، کلارا دختری 16 است که نمی‌خواهد از دست دادن پدر و مادرش را باور کند. راه آلادار و کلارا یکی می‌شود و...
"آن‌ها که ماندند" پنجاه و پنجمین فیلمی است که مجارستان از 1965 تاکنون برای رقابت در بخش فیلم بلند بین‌المللی به آکادمی معرفی می‌کند. این کشور در 1981 با "مفیستو" به کارگردانی ایشتوان سابو و در 2015 با "پسر شائول" به کارگردانی لاسلو نمش دو بار جایزه اسکار این بخش را گرفت و هشت بار دیگر هم نامزد شده است.
نپال فیلم "بلبل" (Bulbul) به کارگردانی بیناد پادل را به نمایندگی از خود به آکادمی معرفی کرد. فیلم درباره یک زن است که برای گذران زندگی در کاتماندو با ون مسافرکشی می‌کند.
نپال از 1999 تا سال پیش 9 بار در رقابت اسکار فیلم بلند بین‌المللی شرکت کرد، اما نامزد نشد.
هلند تریلر روان‌شناختی "غریزه" (Instinct) به کارگردانی هالینا رین را به اسکار فرستاد. کاریس فان هاوتن بازیگر نقش ملیساندرا در سریال "بازی تاج و تخت" در این فیلم نقش یک روان‌درمانگر زندان را بازی می‌کند که عاشق یک متجاوز زندانی با بازی مروان کنزاری بازیگر نقش جعفر در فیلم "علاء‌الدین" می‌شود.
"غریزه" در جشنواره فیلم لوکارنو نمایش داده شد و در جشنواره فیلم تورنتو نیز روی پرده می‌رود. اولین تجربه کارگردانی هالینا رین بازیگر هلندی ("والکری" و "کتاب سیاه") را با اولین ساخته‌های پل ورهوفن ("غریزه اصلی") فیلمساز هم‌وطن او مقایسه کرده‌اند.
هلند از 1959 تا سال پیش 51 فیلم به آکادمی معرفی کرد. این کشور هفت بار نامزد اسکار فیلم بلند بین‌المللی شد و سه بار برای فیلم‌های "حمله" (1986) به کارگردانی فونس رادماکرش، "خط آنتونیا" به کارگردانی مارلین گوریس (1995) و "کاراکتر" (1997) به کارگردانی مایک فان دیم جایزه این بخش را گرفت. هلند آخرین بار در 2003 با فیلم "خواهران دوقلو" به کارگردانی بن سومبوخارت نامزد اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی شد.
نروژ فیلم "از اسب‌های ربوده‌شده" (Out Stealing Horses) به کارگردانی هانس پتر مولان را به نمایندگی از خود به اسکار فرستاد. این فیلم سال گذشته در جشنواره برلین برنده جایزه بهترین دستاورد هنری چشمگیر (خرس نقره‌ای) شد که به راسموس ویده‌باک فیلمبردار پروژه اعطاء شد.
درام "از اسب‌های ربوده‌شده" با بازی استلان اسکاشگورد بازیگر کهنه‌کار نوستالژی دوران کودکی و چشم‌اندازهای از دست رفته را زنده می‌کند. فیلم از روی رمانی پرفروش به همین نام نوشته پر پترسون رمان‌نویس نروژی ساخته شده و داستانی درباره یک پدرو پسر است. ترون ساندر، 67 ساله، ماجراهای تابستان 1948 را به یاد می‌آورد، زمانی که دوران خوش کودکی او در جنگل‌های شرق نروژ به پایان رسید و دیگر هیچ‌چیز مثل سابق نشد، جایی که او تصمیم‌هایی گرفت که تمام زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار داد.
"از اسب‌های ربوده‌شده"
توبیاس سانتلمان، بیورن فلوبرگ از دیگر بازیگران این فیلم هستند که تولید مشترک نروژ، سوئد و دانمارک است. هانس پتر مولان کارگردان فیلم‌هایی چون "کشور زیبا"، "یک مرد تا حدی آرام" و "در مرحله ناپدید شدن" است.
پر پترسون در جشنواره برلین گفت: وقتی کوچک بودم خیلی نزدیک به جنگل زندگی می‌کردم... سال‌ها بعد به جنگل برگشتم و با یک چیز کاملاً جدید روبرو شدم. آن موقع بود که بلافاصله شروع به نوشتن کتاب "از اسب‌های ربوده‌شده" کردم.
رمان پترسن در 2003 منتشر شد و در نروژ و چند کشور دیگر اروپایی چند جایزه ادبی دریافت کرد. یک شرکت فیلمسازی اروپایی در 2008 حقوق سینمایی رمان را خرید، اما تولید فیلم تا یک دهه بعد شروع نشد.
اسکاشگورد نیز گفت: کتاب فوق‌العاده‌ای است، اما فکر می‌کردم آن‌ها نمی‌توانند از روی آن فیلمی بسازند، ولی بعد هانس پتر مولان وارد پروژه شد و من می‌دانستم که او بهترین گزینه برای ساخت این فیلم است. ارتباط او با طبیعت نروژ بی‌نظیر است.
نروژ از 1957 تاکنون 41 فیلم به اسکار فرستاده، پنج بار نامزد شده، اما هنوز برنده نشده است. این کشور آخرین بار در 2012 با فیلم "کن-تیکی" ساخته اسپن ساندبرگ و یواخیم رونینگ نامزد این بخش بود.
"صراف" ('The Moneychanger) پنجمین فیلم فدریکو ویروخ نماینده اروگوئه در بخش فیلم بلند بین‌المللی است. این فیلم در جشنواره فیلم تورنتو که این روزها در حال برگزاری است، نمایش داده می‌شود.
داستان تریلر-کمدی درام "صراف" با بازی دانیل هندلر بازیگر معروف اروگوئه‌ای و دولورس بازیگر آرژانتینی در دهه 1970 روی می‌دهد و درباره مردی است که با حمایت پدرزنش که از چهره‌های قدیمی انتقال غیرقانونی سرمایه به خارج از کشور است، به خرید و فروش ارز روی می‌آورد و...
"صراف"
اروگوئه از 2001 تا سال پیش 18 بار در رقابت اسکار شرکت کرد. این کشور در 1992 در شصت و پنجمین دوره جوایز اسکار با فیلم "جایی در دنیا" نامزد اسکار شد، اما چون به تشخیص آکادمی بیشتر عوامل فیلم اروگوئه‌ای نبودند، از رأی‌گیری نهایی خارج شد. این در حالی بود که تصمیم در مورد شایسته نبودن یک فیلم برای حضور در بخش خارجی‌زبان عموماً پیش از نامزد شدن یک فیلم اتخاذ می‌شود.
رأی‌گیری برای انتخاب نامزدهای اسکار فیلم بلند بین‌المللی در دو مرحله انجام می‌شود. ابتدا 10 فیلم به فهرست کوتاه راه پیدا می‌کنند و درنهایت پنج فیلم به‌عنوان نامزدهای نهایی معرفی می‌شوند که اسامی آن‌ها 13 ژانویه 2020 (23 دی) همراه نامزدهای دیگر بخش‌های جوایز اسکار اعلام خواهد شد. فیلم‌های ارائه‌شده باید در فاصله اول اکتبر 2018 تا 30 سپتامبر 2019 در کشور خود اکران عمومی شده باشند.
نود و دومین دوره جوایز اسکار یکشنبه 9 فوریه 2020 (بامداد دوشنبه 21 بهمن به‌وقت ایران) در دالبی تیه‌تر در هالیوود برگزار می‌شود.
علی افتخاری