سرویس تجسمی هنرآنلاین: رویداد "مکاشفات شخصی ۲" با طراحی داوود بنی اردلان به مدت ۷ شب در گالری ثالث برگزار شد. بنی‌اردلان در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره ایده اولیه شکل‌گیری این رویداد گفت: دریافت سه هنرمند از یک متن واحد، ایده‌ای بود که از ابتدا در ذهن داشتم. این رویداد سال گذشته در گالری ایرانشهر برگزار شد و آن زمان به سراغ موضوع عشق در متون قدیمی مانند حقیقت‌العشق سهروردی، سوانح‌العشاق غزالی و... رفتم. در دوره یک به سراغ سه گروه بازیگر، نقاش و نوازنده رفتم و هر کدام از این افراد در یک اتاق و هم‌زمان در حال اجرا بوده و دریافت آنها از متن برای مخاطبان قابل مشاهده بود.
او با بیان اینکه در دوره دو، نویسنده به جای بازیگر قرار گرفت، افزود: امسال باز هم موضوع عشق را مدنظر قرار داشتم، اما این بار علاوه بر عشق از نظر قدما، موضوع عشق در ایران معاصر و عشق در دنیای معاصر را نیز مورد نظر قرار دادیم. آنچه برایم اهمیت داشت این بود که داستان‌های عاشقانه در بستر شهری مورد توجه قرار بگیرند زیرا می‌خواستم کارکرد اقلیم را بررسی کنم. ما داستان‌های عاشقانه زیادی داریم که در شهرهایی مثل تهران، رشت، شیراز و... رخ می‌دهند اما در کمتر داستانی می‌توان نشانی از شهرهایی مانند اراک، قم و... پیدا کرد. قصدم این بود که ببینم تأثیر اقلیم بر این موضوع چیست و چگونه است که در بعضی شهرها داستان‌های عاشقانه بیشتر وجود دارد.
بنی‌اردلان ادامه داد: هر شب گروه متفاوتی شامل نویسنده، نوازنده و نقاش در گالری حضور داشتند و نویسنده متنی از خود را می‌خواند و بعد نوازنده و نقاش بر اساس درک خود از متن به اجرای هنری می‌پرداختند. در انتخاب نویسندگان سعی کردم به نسل‌های مختلف نگاه کنم و از لیلی گلستان تا مهدی یزدانی‌خرم و سیامک گلشیری در این رویداد حضور داشتند. درباره نقاش‌ها نیز همین چیدمان وجود دارد و هنرمندانی در سنین و سبک‌های مختلف به نقاشی پرداختند. نوازندگانی که انتخاب شدند نیز از گیتار الکتریک تا تنبور را می‌نواختند. همه این چیدمان به تناسب داستان و اقلیم جغرافیایی آن شکل گرفت و در واقع آنچه در وهله اول برایم اهمیت داشت متن و دریافت از زیرمتن بوده است. مدت‌ها کار هنرمندان مختلف را دنبال می‌کردم و در زمان انتخاب به این فکر می‌کردم که هرکدام از آنها در چه بخشی می‌تواند حضور موثری داشته باشد.
او درباره نقش مخاطب در این رویداد گفت: در هر دو دوره فضایی برای مخاطب آماده شده بود تا او بتواند هم‌زمان با شنیدن داستان و موسیقی و دیدن نقاشی‌ها، احساس خود را روی بوم نقاشی نشان دهد. ما برای این برنامه در هر شب حضور شصت تا هفتاد نفر را پیش‌بینی کرده بودیم، اما با حضور صد و پنجاه تا دویست مخاطب مواجه می‌شدیم که فضای گالری به‌سختی گنجایش آنها را داشت. درعین‌حال فکر می‌کردیم بیشتر مخاطبان پس از مدتی گالری را ترک می‌کنند اما شاهد بودیم که اغلب تا آخر اجرا در سالن باقی می‌ماندند. این نشان می‌دهد که مخاطب توانسته با کار ارتباط برقرار کند و به همین دلیل به مدت بیش از یک ساعت در گرما و شلوغی دوام بیاورد.
بنی‌اردلان درباره نقاشی‌هایی که توسط هنرمندان در این دو سال کشیده شده است گفت: پس از آن که سال آینده سومین دوره این رویداد را برگزار کنیم؛ احتمالاً از کلیه آثار نقاشی تولید شده در این سه دوره نمایشگاهی را برگزار خواهیم کرد که به موضوع عشق در سبک‌های مختلف پرداخته است.
او با بیان اینکه مکاشفات شخصی یک پرفورمنس آرت است گفت: ما در این رویداد با خروجی محصول و یک اثر هنری مواجه نیستیم. هر چند در بعضی از شب‌ها ممکن بود یک تابلوی نقاشی کامل به وجود آید، اما آنچه اهمیت داشت پروسه خلق اثر بود که نشان می‌دهد هنرمند چگونه با متن مواجه می‌شود، آن را در ذهن حلاجی می‌کند و سپس به نغمه یا نقش تبدیل می‌کند. حتی سال گذشته بعضی از متن‌ها در چند شب تکرار می‌شد و مخاطبی که در شب‌های مختلف حضور داشت مشاهده می‌کرد که جهان متن می‌تواند چقدر دگرگون شود و به تناسب جهان‌بینی هنرمندان، آثار متفاوتی با توجه به همان متن واحد به وجود آید.