سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "مثل هیچکس" نوشته چیترا نادری و علی کوچکی و کارگردانی مسعود رحیم‌پور از ۶ مردادماه ساعت ۱۹ در تماشاخانه ماه حوزه هنری با بازی پرستو کرمی و مسعود رحیم‌پور روی صحنه است.
مسعود رحیم‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره جذابیت‌های انتخاب و اجرای نمایشنامه "مثل هیچکس" گفت: به نظرم آن زمانی که جذابیت متن برای انتخاب و اجرا اولویت بود، گذشته است. اکنون باید دید که برای کجا و چه کسی قصد کار داریم و بر آن اساس متن انتخاب شود؛ این مسئله که قرار است نمایش در سالن دولتی یا خصوصی اجرا شود و یا اینکه نمایش تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار دارد یا ندارد و حال اینکه هرکدام چه خواسته‌هایی دارند.
او در ادامه افزود: من نیز قرار بود نمایشی را به منظور اجرا در حوزه هنری کار کنم، پس باید براساس سیاست‌ها و بودجه حوزه، نمایشنامه را انتخاب می‌کردم. اکنون این موارد ملاک انتخاب است و جذابیت اثر در اولویت بعدی قرار دارد. بنابراین منطبق با سیاست‌های حوزه هنری، نمایشنامه "مثل هیچکس" نوشته چیترا نادری و علی کوچکی که روایت اجتماعی، عاشقانه و روانشناختی از جنگ دارد و همچنین دغدغه من است را انتخاب کردم.
رحیم‌پور همچنین اضافه کرد: از آنجاکه این اثر دارای دو پرسوناژ است، با دعوت از خانم پرستو کرمی همکلاسی دانشگاه، دوست، همکار و همبازی قدیمی که از ایشان شناخت کافی داشتم، این نمایش شکل گرفت.
این بازیگر و کارگردان درباره موضوع و مضمون این اثر خاطرنشان کرد: این نمایش به نوعی ضدجنگ است و قصه زنی را روایت می‌کند که یک‌سال پس از ازدواج، شوهرش به جبهه رفته و اسیر شده است و حالا که شانزده سال از اسارتش گذشته، بازگشته است. اما مردی که آمده، می‌گوید شوهر این زن نیست و برادر دوقلوی اوست و خبر از شهادت همسر زن می‌دهد و می‌رود و زن با تنهایی خود می‌ماند. البته این اتفاق و اتفاقات بعدی، همه در خیال زن می‌افتاد و مخاطب متوجه می‌شود که گویا این زن در طول شانزده سال انتظار و تنهایی، بارها و بارها بازگشت همسرش رو تصور و خیال کرده و با او زندگی کرده است اما اتفاق دردناک اینجاست که شاید اصلا مردی و بازگشتی در کار نباشد.
او با بیان اینکه تمرینات این نمایش حدود دو ماه به طول انجامید، درباره سبک و فضای اجرایی این نمایش عنوان کرد: فضای اصلی حاکم بر اثر، رئالیسم است اما در جاهایی به سمبلیسم و سوررئالیسم هم نزدیک شده تا به انتقال مفهوم و اتمسفر نمایش کمک کند.
رحیم‌پور درباره طراحی صحنه نمایش "مثل هیچکس" یادآور شد: در طراحی صحنه، دکور و آکسسوار واقعی یک خانه را با تصاویری درهم آمیخته از ساعت‌ها و اجزای ساعت‌ها را داریم تا به هدف انتقال فضا که اشاره کردم نزدیک شویم.
او همچنین درباره موسیقی اثر تصریح کرد: موسیقی این نمایش ساخته شروین عباسی است. او سالها در زمینه موسیقی به خصوص موسیقی نمایش و فیلم فعالیت دارد و از آهنگسازان حرفه‌ای و با دانش در این زمینه است و اشراف کامل به مقوله درام دارد. موسیقی این نمایش نخست به انتقال احساس و تنهایی زن و سختی و زجری که مرد کشیده خیلی کمک می‌کند و در مرحله بعد به ساخت فضای ذهنی و ترکیب رویا و واقعیت در این نمایش بسیار کمک می‌کند. به نوعی زن و مرد در این نمایش ملودی و ساز خاص خودشان را دارند که معرف کاراکترهاست.
مسعود رحیم‌پور نسبت به فضای کلی تئاتر گلایه کرد و گفت: امروزه فضای حاکم برتئاتر به گونه‌ای است که باعث شده من که با عشق و علاقه وافر وارد این عرصه شدم و سالها زحمت و مرارت کشیدم اکنون پشیمان باشم و افسوس عمری را بخورم که در این راه گذاشته‌ام؛ چه به لحاظ حمایت‌های مادی و معنوی که از تئاتر نمی‌شود و چه به لحاظ ساختاری و سیستماتیک که در مجموع معیوب است.
او در ادامه اضافه کرد: متاسفانه در این چرخه معیوب همه ناامیدانه درحال دست و پا زدن و رساندن قایق خود به سرمنزل مقصود هستیم؛ برگزاری جشنواره‌های بی‌خاصیت، اجراهای عمومی بی‌هدف و نتیجه، سانسور و ممیزی بی‌قانون، بخش خصوصی و سالن‌های بی‌قانون و ساختار حرفه‌ای، با کیفیت بسیار نازل چه برای گروه اجرایی چه برای تماشاگر، دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های ضعیف و بدون خروجی مناسب و....
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از: آهنگساز: شروین عباسی، مشاور کارگردان: سیاوش جامع، طراح صحنه: مرضیه پورتور، دستیار کارگردان: نسرین درویشی و فریدون رحیمی، طراح پوستر و بروشور: پگاه حسینی، ساخت تیزر: فرنود یوسف آذر، تبلیغات و مشاور رسانه: علیرضا لرک، عکاس: مارال غفوریان و دستیار صحنه: علی اکبر اعتماد مقدم.
علاقمندان می‌توانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.