سرویس تجسمی هنرآنلاین: کارگاه نمایش آثار هنرمندان منتخب چینی اقامتگاه فرهنگی - هنری کوشک روز جمعه ۴ مرداد ۹۸ در پلتفرم دیگر برگزار شد. وی فی، کین چانگ، بائو داچن، لینیو زو و هانگ جوآن پنج هنرمند جوان چینی بودند که آثار خلق شده در طول یک ماه حضورشان در ایران را در این روز به نمایش درآوردند.
اقامتگاه فرهنگی - هنری کوشک سال ۱۳۹۳ در تهران آغاز به کار کرد و اساس فعالیت‌های کوشک بر پایه برنامه‌های تبادل هنرمندان است که با همکاری موسسات و اقامتگاه‌های فرهنگی و هنری در سرتاسر جهان انجام می‌گیرد. اقامتگاه ارگان هاوس واقع در چونگ‌کینگ و گالری ردگیت در پکن جزو اولین موسساتی هستند که اقامتگاه کوشک از ابتدای فعالیت خود در سال ۹۳ با آنها همکاری کرده است. اولین هنرمندانی که در اقامتگاه فرهنگی – هنری کوشک اقامت کردند از کشور چین بوده‌اند و این همکاری همچنان ادامه دارد.
هدف از برگزاری کارگاه نمایش برای هنرمندان بین‌المللی، در اختیار قرار دادن فرصتی است که آنها بتوانند آثاری که در طول یک ماه اقامت‌شان خلق کرده‌اند را با مخاطبین به اشتراک بگذارند. از هنرمندان انتظار نمی‌رود که در طول یک ماه بتوانند اثری کامل بیافرینند و آن را در قالب نمایشگاه برگزار کنند، از این رو اسم رویداد "کارگاه نمایش" یا open studio است تا مخاطب بداند با یک نمایشگاه روبرو نمی‌شود و صرفا قرار است تجربه‌ای از آثاری به دست آورد که هنرمند بین‌المللی از برخورد یک ماهه خود با محیط جدید داشته و براساس آن دست به خلق اثری زده که ممکن است تمام شده نیز نباشد. در ادامه این گزارش نگاهی داریم به آنچه هنرمندان چینی در مدت یک ماه اقامت خود در ایران خلق کردند.
هانگ جوآن ( نقاشی آبستره، رنگ روغن و کلاژ کاغذ و پارچه روی نقاشی)
جوآن از نقاشی آبستره برای بیان درونیات خودش استفاده می‌کند. به نظر او بهترین شیوه برای بیان ایده‌ای که در ذهنش می‌گذرد نقاشی انتزاعی است. او در این راه از کلاژ پارچه و کاغذ نیز بهره می‌برد. در کارگاه نمایش روز جمعه 4 مرداد تعدادی از نقاشی‌ها و کلاژهای او به نمایش درآمد.
بائو داچن ( ویدیو، سازه خشت و گل، فتومونتاز در ابعاد بزرگ، ترکیب صدا و ویدیو)
داچن قصد داشت که پیوند تاریخ طولانی ایران و زندگی مدرن امروز را نشان دهد. در واقع نوعی تضاد در کارهایش دیده می‌شود، مثلا عکس او مونتاژی از چند عکس تاریخی و خیابان‌ها و ماشین‌های مدرن ایران بود. رنگ آبی فتو مونتاژ به این دلیل بود که هنرمند ایران را به این رنگ می‌دید. همچنین به سابقه جاده ابریشم و ارتباطی که بین ایران و چین در انتقال کالا وجود داشته اشاره کرده است. داچن به نجوم بسیار علاقه دارد و سازه خشت و گل نمادی از رصدخانه‌های ایران بود. داچن در ویدیوهایش احساس خود را درباره قلمرویی بیان می‌کند که هم ناآشنا است و هم چیزهایی در مورد آن می‌داند. همچنین او در کارش به حس مکان و زمان اشاره می‌کند. جادوی مکان، زمان و اتفاقاتی که فرازمانی و فرامکانی هستند مورد توجه داچن بوده است. در کارگاه نمایش روز جمعه سازه خشت و گل، فتومونتاژ آبی رنگ و دو ویدیو از او به نمایش درآمد.
وی فی ( سازه سیمانی با استفاده از توری فلزی، رنگ اکریلیک، فلز طلایی)
وی فی با استفاده از تیرهای چوبی، قابی به وجود آورد و توری فلزی را درون آن قرار داد. سپس سیمان آماده شده را روی آن ریخت و اجازه داد کمی خودش را بگیرد. بعد فلزهای طلایی که شمایلی از قناری بودند را درون آن قرار داد و اجازه داد سفت شود. پس از آن با رنگ اکریلیک مشکی آنها را سیاه کرد. فی با خلق این اثر به فضایی که اکنون در ایران وجود دارد، اشاره می‌کند و آن را به معدن زغال سنگی تشبیه کرده است که در صورت وجود گاز قناری دست از آواز می‌کشد و در نهایت می‌میرد. تابلوی سیمانی سیاه رنگ به همراه فلزهای طلایی اثری بود که از این هنرمند به نمایش درآمد.
کین چانگ ( سیمان، چسب سیلیکون، اشیای حاضر آماده یافت شده در کوچه و خیابان، چمدان)
کین قصد داشت با ساخت چمدان سیمانی و اشیاء قدیمی رها شده، فضایی ترک شده را نشان دهد که هنوز ردپای حضور انسان در آنها دیده می‌شود. اشیایی که روزی مورد استفاده بودند و حالا رها شده‌اند و انگار دوباره به آنها ارزش داده شده است. چمدان سیمانی با اشیایی بیرون زده اثر هنری کین در کارگاه نمایش بود.
لینیو زو ( ویدیو)
لینیو با استفاده از چادر قاجاری به محدودیت‌های دوران تاریخی ایران به خصوص قاجاریه اشاره داشت. در واقع او معتقد بود که سوء مدیریت دوره قاجار منجر به این محدودیت‌ها شده است. در این ویدیو فرد در نهایت از پا می‌افتد و انتخاب اسم "رویا" برای این ویدیو و تلفیق چند صحنه ناهمگون، در واقع به آشفتگی و خیالی بودن اشاره می‌کند. ویدیویی تلفیقی از صحنه‌های ناهمگون، اثری بود که از لینیو در کارگاه نمایش ارائه شد.