سرویس استان‌های هنرآنلاین: گروهی متشکل از نوازندگان جوان در کنار با تجربه‌ها با هدف کشف استعدادهای موسیقی در خوانندگی پاپ و معرفی آن‌ها به جامعه، چندی پیش کنسرتی را تحت عنوان مدآرت در آمل برگزار کرد.
فارغ از هر نوع تجزیه و تحلیل آنچه در کنسرت مدآرت ۲ گذشت؛ باید عرض کنم ادامه روند چنین اتفاقی را خصوصاً در شهرستان‌ها بسیار مفید می‌دانم. در کشور ما بسیاری از اتفاقات مهم در عرصه‌های مختلف؛ معطوف به پایتخت است. خصوصاً در حوزه هنر که مطرح‌ترین گالری‌ها، سالن‌های نمایش و سالن‌های کنسرت در تهران قرار دارد و غالباً افرادی که به شهرت می‌رسند، به نوعی در کلان‌شهر تهران پیشرفت می‌کنند. حال آنکه بسیاری از همین هنرمندان مطرح و چهره، اصالت شهرستانی داشته و بنا به همین شرایط کاری مجبور به حضور در پایتخت هستند.
بماند اینکه چه هزینه‌هایی صرف خواهد شد تا موزیسین، خواننده و یا بازیگری به یک برند تبدیل شود!
بدیهی است چنین امکانی برای بسیاری از اهالی هنر در شهرستان‌ها محیا نیست، در حالی که استعدادهای بسیاری در آن‌ها نهفته است. این نکته هم حائز اهمیت است که تاکنون حمایت و درایت درخوری از مسئولین شهرستان آمل، در کشف و معرفی استعدادهای هنری دیده نشده که به آن دل‌خوش باشیم. پس یکی از راه‌ها، همین مسیری است که گروه مدآرت در پیش گرفته است. مدآرت و مدآرت‌‌ها در هر حوزه‌ای از هنر می‌توانند ورود کنند و هنرمندان جوان و فعال را به جامعه فرهنگی شهر و کشور معرفی کنند. بی‌گمان چنین حرکاتی در حوزه‌های هنر می‌تواند مسیر پیشرفت را برای جوانان علاقه‌مند هموارتر سازد. مدآرت پس از دومین اجرای خود در آمل، مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی قرار گرفته است. پس باید نقاط ضعف خود را کمتر کرده و در راستای خدمت به فرهنگ و هنر، گام‌های مهم‌تری نیز بر دارد. از جمله اینکه با صرف وقت بیشتر، می‌تواند کلاس درسی برای نوازندگان و خوانندگان جوان مشتاق باشد و آن‌ها را پخته‌تر کند.
در واقع مدآرت می‌تواند پلی باشد از دنیای آماتور هنر به دنیای حرفه‌ای آن و این مهم به نتیجه نخواهد رسید مگر اینکه نگاه مدیران این گروه دقیق‌تر از قبل شود و به اصل هنر و اقتصاد در هنر به صورت ویژه بپردازد.
محمدرضا ذاکری نوازنده گیتار فلامنکو به عنوان رهبر گروه و نیما روحی نوازنده گیتار بیس و سرپرست مدآرت؛ کم تجربه نیستند و سال‌هاست در حوزه موسیقی فعال هستند. چه خوب است علاقه‌مندان به خوانندگی و یا نوازندگی را پس از تست‌های متعدد انتخاب کرده و روی افرادی که به مرحله اجرا خواهند رسید، بیشتر و بهتر و فنی‌تر کار شود تا مخاطب شاهد خروجی بهتری باشد.
به عقیده من مدآرت و یا سایر اهالی هنر که چنین دغدغه‌هایی دارند، می‌توانند با گسترده‌تر کردن فعالیت خود، در ژانرهای دیگر موسیقی نیز چنین برنامه‌هایی را پیاده کنند و به نوعی آرام آرام به سیطره مافیای موسیقی،آن‌گونه که بسیاری از اهالی موسیقی از آن گله‌مندند، پایان دهند البته به شرطی که خود تبدیل به مافیای دیگری نشوند.
مدآرت برای ادامه حیات حرفه‌ای و تأثیرگذار خود در هنر، لازم است با مدیران هنری فعال کشور مرتبط شود تا استعدادهای هنری شهرستان در نیمه راه به حال خود رها نشوند و بتوانند به دنیای شهرت هنری و خصوصاً اقتصاد هنر راه پیدا کنند.
در پایان ضمن اینکه یک بار دیگر چنین اتفاقی را در عرصه هنر و فرهنگ به فال نیک می‌گیرم و آن را بسیار تأثیرگذار می‌دانم. تأکید می‌کنم زمانی مدآرت به نتیجه مطلوب خواهد رسید که خروجی خوبی را به علاقه‌مندان موسیقی در کشور معرفی کند و تا رسیدن به آن روز، زمان زیادی نخواهد بود.