سرویس سینمایی هنرآنلاین: مریم دوستی کارگردان فیلم سینمایی "دریاچه ماهی" این روزها در تلاش است فیلم دوم خود را بسازد.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت‌هایش گفت: قصد داشتم فیلمنامه "نقره‌داغ" را که نوشته کریم خودسیانی و حمزه صالحی است مقابل دوربین ببرم، اما متأسفانه بعد از ارائه آن به تعداد زیادی از تهیه‌کنندگان از ساخت این فیلم منصرف شدم. این فیلمنامه اجتماعی را به هر کدام از تهیه‌کنندگان نشان دادم اعلام کردند برای فیلم کمدی حاضر به همکاری هستند. متأسفانه امروز بسیاری از تهیه‌کنندگان به دنبال ساخت فیلم کمدی هستند، مگر شما بتوانید با سرمایه ارگانی یا سفارشی فیلم بسازید که من ذاتاً انسان سفارشی‌ساز نیستم.
وی ادامه داد: در نهایت به نتیجه رسیدم که بهتر است این فیلمنامه را کنار بگذارم و فیلمنامه "آسیه در زمستان" را که خودم نوشتم با تمام سختی‌هایش بسازم. این فیلمنامه هم در ژانر اجتماعی است با لایه‌هایی از دفاع مقدس، اما به دلیل اتفاقاتی که هنگام ساخت فیلم اولم "دریاچه ماهی" افتاد و از سوی دیگر حمایت نکردن مدیران نمی‌خواستم روی آن کار کنم. در نهایت فکر کردم وقتی فیلم اول را با تمام سختی‌ها ساختم و خوشبختانه فیلم با آبرویی هم شد، این توانایی را دارم که یک کار اجتماعی خوب هم بسازم. به همین دلیل اکنون در حال روتوش نهایی فیلمنامه و ارائه آن برای دریافت پروانه ساخت هستم.
دوستی در ادامه در پاسخ به این سؤال که آیا حذف پروانه ساخت ویدئویی و سینمایی می‌تواند به تسریع روند ساخت فیلمسازان کمک کند یا خیر، اظهار کرد: از نظر من این ادغام اتفاق خوبی نیست. فیلم سینمایی با تلویزیونی و ویدئویی کاملاً متفاوت است و دو جریان از هم جدا هستند. وقتی یک فیلمساز برحسب اتفاق یا پارتی‌بازی فیلمش به جشنواره می‌آید و بعد پروانه‌اش تبدیل به سینمایی می‌شود، اتفاق نامبارکی برای سینمای ایران رقم زده می‌شود. وقتی فیلم اولم را ساختم یک سال و نیم پشت در ماندم، با وجودی که مدرک تحصیلی‌ام دکتری سینماست، اما بسیاری از دوستان هستند که با مدارک پایین‌تر پروانه دریافت می‌کنند. ضوابط متفاوتی وجود دارد. این استدلال که چون امروز دیگر نگاتیو وجود ندارد و همه چیز دیجیتالی شده است، پروانه ساخت ویدئویی و سینمایی را حذف کنیم، درست نیست. نگاه سینمایی و این که کارگردان چه فیلمی می‌سازد مهم است. امروز در تمام دنیا ابزار، دیجیتالی شده‌اند، اما نگاه کارگردان است که اهمیت دارد وگرنه با یک موبایل هم می‌توان فیلم سینمایی ساخت.