حسن غفاری در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری هنر ایران در مورد وضعیت کلی جامعه عکاسی گفت: فرهنگ سفارش کار، فرهنگ تولید کار، فرهنگ خرید آثار و فرهنگ احترام بخشی، درجهبندی و اهمیت به کار در حال حاضر در عرصه عکاسی وجود ندارد. به نوعی میتوان گفت ما دچار آفت جشنوارهای شدهایم.
وی ادامه داد: واقعیت این است که ما در عرصه عکاسی دو اتفاق بسیار مهم جمعی که میتواند نمایش همت و توانمندی و خروجی زبان عکس امروز جامعه فرهنگی و هنری ایران باشد را پشت سر گذاشتیم. با نگاهی به آمار دوسالانه میبینیم دوستداران عکاسی بیش از هنرمندان حرفهای در دوسالانه عکس ایران شرکت کردهاند، چرا که حرفها، حاشیهها و تصمیمگیری در مورد چگونگی نحوه برگزاری اجرای آن و ... نگار بیشتر از اصل قرار گرفته بود.
وی با اشاره به عدم موفقیت نمایشگاه و فروش عکس صبا گفت: اکسپو عکس صبا نمایشگاه عکسی بود تحت عنوان نمایش و فروش آثار عکاسان ایران که به عنوان یک مجموعه و یا پروژه و چند عکس مرتبط به هم به نمایش درآمدند. همه این آثار پیش از این دیده شده بودند و به عناوین گوناگون در گالریهای مختلف به نمایش درآمده بودند و کمتر هنرمندی مجموعه جدیدی را تولید و در این نمایشگاه ارائه کرده بود.
غفاری ادامه داد: از آنجایی که هنرمندان در گالریها موفق به فروش آثار خود نشدند این بار سعی بر این داشتند که هم پاسخ مناسبی به برگزار کنندهای مانند موسسه صبا بدهند و هم اقبالی باشد برای دوباره دیده شدن آثارشان. حال سوال اینجاست که آیا این آثار دیده میشود؟ فهمیده میشود؟ فروخته میشود و بر دیواری آویخته میشود یا نه؟ متاسفانه چنین اتفاقهایی رخ نمیدهد این بدان دلیل است که ما پتانسیل، ظرفیت و علاقمندی را داریم ولی متاسفانه در رفتارهای غلط فرهنگی و هنری جامعه غوطهور هستیم. ما دچار این درد هستیم که بودجه و قانون را داریم اما این قانون رعایت نمیشود.
این هنرمند عکاس اظهار کرد: طبق قانون مشخص شده باید مقداری از بودجه مجموعهها و نهادهای دولتی خرج آثار هنری شود. این قانون نوشته شده است، اما زمانی مفید خواهد بود که اجرایی شود و ارزش پیدا کند. در واقع ما اعتبار بخشی برای قانون در بخش فرهنگی و هنری نداشتهایم و به قوانینی که زمینه و میدان را برای فعالیتهای فرهنگی و هنری فراهم میکند اهمیت نداده و ارزشی برای آن قائل نیستیم.
بازرس انجمن عکاسان گفت: بسیاری از ارگانها موظف هستند که از بودجه خود استفاده کرده و آثار هنری خریداری کنند امری که متاسفانه به آن اهمیتی نمیدهند. ما درحال نزدیک شدن به ماه رمضان هستیم و تمام ارگانهای دولتی خود را برای ضیافتهای فرهنگی و هنری در این ماه آماده میکنند. می توان با یک مدیریت درست هم ضیافت برپا کرد و هم آثار مناسب که موضوع مفهومی آنها ماه رمضان باشد را خرید و آن را نصب کنند تا مخاطبان نیز این آثار را ببیند، چرا که این امر بار فرهنگی بسیار زیادی در زمینه آداب و رسوم این ماه خواهد داشت.
وی ادامه داد: متاسفانه مدیران نهادهای دولتی اغلب موارد جایگزینی غیر از خرید آثار هنری یافته و از این بودجه برای امور فرهنگی دیگر استفاده میکنند. در طی چند سال اخیر شاهد هستیم که در تمام سفرهای استانی ریاست جمهوری بودجه کلانی برای مسائل فرهنگی در نظر گرفته میشود که باید صرف مسائل فرهنگی شود.
غفاری با اشاره به اکسپو عکس صبا تصریح کرد: همیشه صحبت از حمایت هنرمندان از این گونه برنامههاست و همیشه هم هنرمندان برپایی این نمایشگاهها و اکسپوها را حمایت کرده اند اما سوال اینجاست که چه کسی دست هنرمندان را میگیرد؟نمایشگاه عکس صبا برای حمایت از هنرمندان و دیده شدن آثارشان برگزار شده است.
وی با اشاره به عدم استقبال ارگانهای دولتی از این بسترسازی فرهنگی ادامه داد: وقتی وارد فضای ارگانها میشوید دیوارهای این نهادها خالی از نشانههای فرهنگی و هنری کشورمان است و این یک ضعف فرهنگی است. مجموعههای دولتی مکانهای بسیار خوب و قوی برای نشان دادن هنر و فرهنگ جامعه و توانمندیهای هنری جامعه هستند که متاسفانه دیده نمیشوند و تنها یکسری عکس، پوستر و بیلبورد بیهدف بر این دیوارها دیده میشود که رنگ و رویی ندارند و ثبات فرهنگی هم در این مجموعهها دیده نمیشود.
این هنرمند عکاس با اشاره به مجموعهای بودن عکسهای اکسپو صبا ادامه داد: امروزه در جامعه ما مدعی برای عکاس بودن بسیار زیاد است و هر دوربین بدستی خودش را عکاس میداند و تنها ارائه کار میتواند، عکاس آماتور را از عکاس حرفهای تمیز دهد. این کار در واقع جدا کردن حق از ناحق است و نشان میدهد این شخص عکاس، صاحب اندیشه و آشنا به زبان عکسی است و کلامی برای گفتن دارد یا نه.
غفاری درخصوص برنامه 10 روز با عکاسان ایران نیز عنوان کرد: وقتی اکسپو و دوسالانه با عدم توجه و خرید روبه رو میشود و برنامههای انجمن کنسل میشود، ریشه در یک مسئله دارد که ما برای فعالیت فرهنگی بودجه و اعتبار داریم اما به اجرا در نمیآید و عمل بخشی نیز صورت نمیگیرد. قانون نوشته شده وجود دارد اما به مرحله عمل نمیرسد و در بین راه جایگزینهایی مییابد که هدایت میشود برای اتفاقهای دیگر و این آفتی است که باید ریشه یابی شود.
این روزهای عمر ماست که به پایمان نوشته می شود و ما خروجی خوبی نداریم. عکاسان از روزمرگی خود رضایت ندارند و زمینه برای تولید فراهم نیست و خرید آثار هم وجود ندارد، درحالی که اگر سفارش باشد چرخه تولید را فعال میکند ضمن اینکه حوزه امرار معاش عکاسان نیز فراهم میشود.
انتهای پیام/32/31