سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار محمدرضا یزدی با عنوان "نبض بی‌جان" در وی گالری برپاست. یزدی در گفتگو با هنرآنلاین با بیان اینکه 9 اثر جدید به همراه یک ویدئو در این نمایشگاه وجود دارد گفت: من اصالت را به ایده و ذهنیتی می‌دهم که قصد در انتقالش را دارم از این جهت خود را مقید به یک تکنیک خاص نمی‌دانم اما این آثار در ادامه مجموعه قبلی من است. مجسمه‌های حرکتی یا به عبارتی دیگر ماشین‌هایی که به نوعی رفتارهای انسانی از آنها سر می‌زند. نمایشگاه پیشین من شامل مجسمه‌هایی بود با ساختارهای هندسی که با ریتم تنفس من، تنفس می‌کردند. آثار جدید من در ادامه آثار قبلی و توام با یک نگاه انتقادی- اجتماعی است که نتیجه دغدغه‌ها و فعالیت‌های سال‌های اخیر من است.
او درباره فرم‌های هندسی و نقوشی که در این مجسمه‌ها دیده می‌شود گفت: مسئله اصلی در این آثار ساختارهایی است که عموما شکل منظمی دارند. چرا که عموما ساختارها منظم و سلسله مراتبی هستند. عناصر بصری وقتی تکرار می‌شوند فرم یک نقش‌مایه را به خود می‌گیرند که در تزیینات معماری ایران نمونه آنها را زیاد می‌بینیم. ولی قصد من احیای دوباره یا پرداختن به این نقش‌مایه‌ها نیست بلکه تمرکز من روی مسئله ساختار است. قطعاتی که بیشتر از آنکه نمودی بصری داشته باشند پاسخی به یک عملکرد هستند. مثل قطعات یک ماشین که برای یک عملکرد ساخته و پرداخته می‌شوند. از این جهت فرم‌ها در آثار من در حال پاسخ دادن به یک کارکرد هستند، نه اینکه خودشان به صورت مستقل موضوع کارم باشند.
یزدی افزود: مکانیزم یک ماشین برای من استعاره‌ای از ساختار است. این ساختارها ممکن است از جنس علم یا الگوهای اجتماعی یا باورهای بشری باشند.
این مجسمه‌ساز ادامه داد: مسئله‌ای که در این نمایشگاه دغدغه من است، جایی است که ساختارهایی که انسان در ذهن یا توسط دست خود ساخته است بر طبیعت انسان غالب می‌شود. قواعدی که بشر برای امنیت، ادامه حیات و رفع نیازهای اساسی خود می‌سازد اما در بسیاری مواقع نتیجه‌ای بالعکس به بار می‌آورد.
یزدی ادامه داد: دلیل اینکه انسان‌ها در یک ساختار اجتماعی قرار می‌گیرند این است که در کنار هم احساس امنیت و بقا کنند و از این طریق نیازهای انسانی آنها پاسخ داده شود، نسل‌ها ادامه پیدا کند و چرخه زندگی انسان به نحو آسان‌تر و ایمن‌تر به گردش در آید. اما برای مثال در ساختار شهرنشینی کلان‌شهری چون تهران این ساختار به شکلی کاملا مغایر عمل می‌کند. محیط به‌جای دستاور امنیت و آسایش به فضایی پر از اضطراب و استرس تبدیل شده است که مشکلات ناشی از آن سلامت و حتی بقای بشر را نیز به طور جدی تهدید می‌کند.
او با بیان اینکه همین نسبت را درباره تکنولوژی هم داریم، گفت: تکنولوژی تا جایی در خدمت بشر است ولی از جایی به نظر می‌آید رویه برعکس شده و انسان به جای اینکه کاربر تکنولوژی باشد قربانی آن شده است. تکنولوژی روی زندگی ما تسلط پیدا می‌کند و این مسئله خطرناک و قابل تامل است. این نسبت را درباره بسیاری از باورهای بشری در گوشه و کنار دنیا می‌توانیم مشاهده کنیم. نقد این نمایشگاه به ساختارهایی است که به جای اینکه در خدمت بشر باشند او را تحت سیطره خود قرار دادند.
یزدی ادامه داد: تعدادی از آثار این مجموعه حالت تعاملی دارند، اما قصدم این نبود که تعامل مستقیم برای مخاطب ایجاد کنم. در این نمایشگاه علاوه بر مدیوم مجسمه‌سازی، از مدیوم صدا و ویدئو هم برای فضاسازی و انتقال تجربه به مخاطب استفاده کردم.
او درباره متریال مورد استفاده در این آثار گفت: از آهن و چوب به صورت غالب استفاده کردم. آهن ماده‌ای است که بیش از هر چیز خشونت یک ساختار یا ماشین را می‌تواند بیان کند و همواره نماد سختی، سرد و بی‌جان بودن است. از سوی دیگر چوب همیشه برای ما معرف زنده بودن و حیات طبیعی است. از این رو برای تشدید این تقابل، ماده زنده را در کنار ماده بی‌جان و خشن قرار دادم.
یزدی با تاکید بر میان رشته‌ای بودن آثارش توضیح داد: در ساخت این مجسمه‌ها علاوه بر نگاه زیبایی‌شناسانه و دیدگاه هنری، رشته‌های دیگری مانند مکانیک، الکترونیک و کامپیوتر هم مشارکت دارند. بنابراین لازم می‌دانم از همکاران فنی خود مهندس حمیدرضا مقاری و مهندس مرتضی قوامی که در بخش الکترونیک و بخش نرم‌افزاری پروژه مشارکت بسیار مهمی داشتند، نام برده و از آنها تشکر کنم.
گفتنی است نمایشگاه آثار محمدرضا یزدی تا 27 اردیبهشت در وی گالری به نشانی خیابان فلسطین، رو به‌روی دانشکده هنر و معماری، بن بست قلم چی دایر است.