سرویس سینمایی هنرآنلاین: سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر این روزها در حال برگزاری در پردیس سینمایی چارسوست و پنجمین دوره استقلال خود را پشت سر میگذارد.
جشنوارهای که پیش از این آثار بینالمللیاش همزمان با آثار داخلی به نمایش در میآمد و مخاطبان تشنه به دیدن آثار خارجی صفهای طویلی را برای دیدن این آثار تشکیل میدادند اما حالا به واسطه شبکههای مختلف اینترنتی و ماهوارهای و به مدد دستفروشان اغلب آثار همزمان با اکرانهای خارجی در دسترس مخاطبان ایرانی نیز قرار میگیرند و دیگر این روزها در جشنواره جهانی فیلم فجر خبری از آن صفهای طویل مخاطبان تشنه دیدن وجود ندارد، چرا که آثار به راحتی در دسترس هستند و مخاطب تشنه دیروز، امروز نیازی برای ایستادن در صفهای طویل جشنواره احساس نمیکند.
ضمن اینکه شاید یکی دیگر از دلایلی که فیلمهای خارجی چندان مورد توجه مخاطبان داخلی قرار نمیگیرند این باشد که اغلب آثاری که در جشنواره جهانی به نمایش در میآیند، آثاری نیستند که مخاطبان ایرانی با آنها ارتباط برقرار کنند و همین عامل نیز موجب شده است تا از دیدن این آثار سرباز زنند. همچنین آشنا نبودن به زبان اصلی فیلمها و داشتن زیرنویس اغلب موجب میشود تا مخاطبان از دیدن آثار خارجی صرف نظر کرده و وقت خود را به دیدن فیلمهای ایرانی که ممکن است در بحث اکران با بیتوجهی یا مشکل مواجه شوند اختصاص دهند.
در واقع این روزها جشنواره جهانی بیش از هرچیز محلی است برای نمایش آثار ایرانی بازمانده از جشنواره فیلم فجر چرا که بسیاری از فیلمسازان نسبت به این جشنواره و بیشتر به واسطه حضور بخش بازار انگیزه بیشتری برای نمایش اثرشان دارند.
از سوی دیگر به دلیل این که اخبار و حواشی آثار ایرانی از پیش از جشنواره فیلم فجر منتشر شده است و اغلب آثاری که در جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش در میآیند آثاری هستند که از جشنواره ملی جاماندهاند مخاطبان تمایل بیشتری به دیدن این آثار نشان میدهند و صفهای طویل جشنواره این روزها به فیلمهای ایرانی اختصاص یافته است و سئانسهای ویژه نیز متعلق به این آثار است.
همچنین حضور عوامل فیلم و صحبت با آنها را شاید بتوان یکی دیگر از دلایلی دانست که اصحاب رسانه از تماشای آثار ایرانی بیشتر استقبال کنند تا آثار خارجی. آثار خارجی که شاید برای اولین بار در جشنواره جهانی فیلم فجر معرفی میشوند و نخستین تجربه جهانی خود را پشت سر میگذارند اما برای مخاطب ایرانی نا آشنا هستند و همین عامل نیز موجب میشود تا مخاطب آنطور که باید درگیر این بخش از جشنواره نشود.
در سالهای نه چندان دور که جشنواره بینالمللی فیلم فجر خواهان بسیاری داشت و شاید بیشترین تقاضا برای فیلم دیدن به این بخش اختصاص یافته بود یکی از دلایلش این است که آثار به نمایش درآمده نیز از فیلمسازان به نام بود و مخاطب ایرانی و فیلمبینهای حرفهای سینما، آنها را میشناختند در حالیکه امروز آثاری که به نمایش در میآیند از فیلمسازان به نام نیستند و همین عوامل نیز موجب شده است تا مخاطب آنطور که باید درگیر این موضوع نشود و صرفا به دلیل پیشینه سینمایی آن کشور به تماشای فیلم بنشیند.
شاید بهتر باشد مدیران جشنواره جهانی فیلم فجر کمی هم به این بخش دقت نظر داشته باشند تا مخاطب بیشتری را جلب آثار بینالمللی کنند.