سرویس سینمایی هنرآنلاین: ابراهیم ابراهیمیان کارگردان جوانی است که پیش از این آثاری چون "ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه" و" عادت نمی‌کنیم" را روانه سینماها کرده و حالا دو فیلم "پیلوت" و "دابلند" را نیز آماده اکران دارد. او در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با "پیلوت" در بخش بازار حضور دارد. بهدخت ولیان، سعید آقاخانی، جواد عزتی، حمیدرضا آذرنگ و پریوش نظریه از جمله بازیگران این فیلم هستند.
ابراهیمیان در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره تازه‌ترین ساخته خود گفت: "پیلوت" فیلمی است در فضای گروتسک که یک تجربه جدید هم برای من و هم برای گروه به همراه داشت. قصه فیلم بسیار ساده است و پیچیدگی‌های آثار قبلی‌ام را ندارد. از همین رو در این بخش تجربه جدیدی است. یک فیلم کاراکتر محور که در واقع تصمیمات کاراکترها قصه را پیش می‌برند. ضمن اینکه در این کار با بازیگرانی که اکثرا در ژانر کمدی شناخته شده هستند، مواجهیم که نقش‌هایی کاملا متفاوت بازی کرده‌اند و در یک درام کاملا جدی حضور یافته‌اند.
وی در ادامه به قصه فیلم اشاره کرد و افزود: قصه درباره یک زن و شوهر شهرستانی است که از هم جداشده‌اند و زن بدون اطلاع همسر سابقش، پسر خود را به تهران می‌آورد تا مورد عمل جراحی قرار بگیرد. در طی عمل بچه، بحرانی اتفاق می‌افتد که پدر از آن اطلاع یافته و وارد ماجرا می‌شود. چالش در انتهای فیلم رخ می‌دهد و ماجرا سمت وسوی دیگری به خود می‌گیرد...
این کارگردان همچنین به زمان فیلمبرداری کار و اتفاقای که در حین ساخت برای بازیگر فیلم افتاد، اشاره کرد و ادامه داد: در نظر داشتیم فیلم در فصل زمستان فیلمبرداری شود و این اتفاق هم در 50 جلسه انجام شد. در پیش تولید به دلیل تغییر بازیگر مرد کمی کار به تعویق افتاد و در حین فیلمبرداری نیز سانحه‌ای که برای خانم شاکردوست پیش آمد ما را مجبور کرد تا بازیگر زن را نیز تغییر دهیم. به طور کلی فیلم "پیلوت" همراه با بحران بود اما در نهایت از خروجی آن راضی هستم.
ابراهیمیان در ادامه درباره استفاده از بازیگران عرصه کمدی در یک درام جدی و ریسکی که برای انتخاب آن‌ها کرده است، اظهار کرد: یکی از مواردی که همه به من می‌گویند و از من می‌پرسند این است که کار کمدی است؟ و من می‌گویم نه! در واقع فیلم یک گروتسک است و طنز جدی و تلخی دارد. انتخاب این بازیگران نیز از زمانی اتفاق افتاد که من مشغول نگارش فیلمنامه بودم و از همان زمان به این بازیگران فکر می‌کردم و حتی با آن‌ها در میان گذاشتم، در حالی که هرگز در آثار قبلی اینگونه کار نکردم. زمانی که فیلمنامه تمام شد بازیگرانم می‌دانستند که قرار است کدام شخصیت را بازی کنند. از آنجایی که فیلم شخصیت محور بود می‌خواستم بازیگران در جریان قصه باشند. هر کدام از این بازیگران پتانسیل بسیار زیادی در ایفای نقش دارند و تجربه خوبی را با هم پشت سرگذاشتیم به دلیل این که هر کدام از شخصیت‌ها در زیر لایه، حماقتی هم دارند. می‌دانستم که این بازیگران به راحتی می‌توانند آنچه را که می‌خواهم پرورش دهند و به مرحله اجرا برسانند.
او همچنین در پاسخ به این سوال که آیا به سمت استفاده از لهجه یا گویش خاصی رفته است یا خیر نیز بیان کرد: به سمت لهجه نرفتیم و قصد هم نداشتیم این کار را انجام دهیم. ما شهرستانی را انتخاب کردیم که لهجه و گویش خاصی نداشته باشد. بازیگران همگی این قدرت را دارند که به لهجه‌های مختلفی صحبت کنند اما ما نمی‌خواستیم فیلم سمت و سو داشته باشد، چرا که ممکن بود کمدی موقعیت ایجاد کند و چون درام سختی است نمی‌خواستم حاشیه داشته باشیم.
ابراهیمیان در ادامه درباره جشنواره جهانی فیلم فجر و حضور در بخش بازار و تاثیر آن در دیده شدن آثار ایرانی گفت: این اولین تجربه من در فستیوال جهانی است و تجربی قبلی من در بخش ملی بود. هنوز نمی‌دانم که حضور در جشنواره جهانی تا چه اندازه می‌تواند موثر باشد، اما پخش‌کننده فیلم معتقد است که حضور در جشنواره جهانی بسیار در دیده شدن آن تاثیرگذار است و بازار خوبی خواهد داشت. در واقع معتقد است، بازار بین‌المللی جشنواره جهانی فیلم فجر بسیار قوی‌تر از بخش‌های دیگر است. "پیلوت" به شدت یک اثر فستیوالی است و امیدوارم در بخش بازار جشنواره مورد توجه واقع شود. چرا که این اولین حضور فیلم در یک جشنواره جهانی است و از فستیوال‌های دیگر نیز درخواست داریم. بازار جشنواره جهانی فیلم فجر و بازار جشنواره کن دو بازار اصلی و هدف ما هستند و پس از حضور در این بخش‌ها به جمع‌بندی می‌رسیم که اکران این فیلم را چگونه آغاز کنیم.
کارگردان"عادت نمی‌کنیم" درباره عنوان فیلم و تغییراتی که داشت، توضیح داد: عنوان هیچ ربطی به موضوع ندارد، اما استعاره ایجاد می‌کند و یک تصویر در ذهن مخاطب می‌سازد که مخاطب پس از دیدن فیلم متوجه می‌شود چرا این عنوان انتخاب شده است. "دو طبقه روی پیلوت" اولین عنوانی بود که انتخاب کردیم، اما بعد حس کردیم خود "پیلوت" این ایماژ را بیشتر می‌کند. در واقع پیلوت اشاره به طبقه اجتماعی آدم‌های قصه دارد. حتی در بخش انگلیسی عنوان "طبقه زیرصفر" را انتخاب کردیم که به طبقه اجتماعی کاراکترها کنایه می‌زند و به رویدادهای فرهنگی و مناسباتی اشاره دارد که قصه را شکل می‌دهند.
ابراهیمیان علاوه بر این فیلم "دابلند" را نیز در گرجستان تولید کرده است، او درباره وضعیت اکران این فیلم نیز گفت: پخش‌کننده "دابلند" تصمیم دارد رونمایی فیلم در یکی از فستیوال‌های الف جهانی باشد؛ اما اواخر اردیبهشت در گرجستان به دلیل اینکه کشور مبدا و تولیدکننده است و همچنین اروپا اکران فیلم آغاز می‌شود. در این فیلم مهدی کوشکی تنها بازیگر ایرانی است که به ایفای نقش می‌پردازد، چرا که زبان گرجی، زبان سختی است و کار هرکسی نیست. ضمن اینکه ویژگی‌های خود کوشکی نیز باعث شد تا او در این فیلم بازی کند.
او در خاتمه به سایر فعالیت‌های خود اشاره کرد و افزود: درحال نگارش یک فیلمنامه به نام "آبی غلیظ" هستم و اگر همه چیز خوب پیش برود فیلم را در سال جدید می‌سازم. "آبی غلیظ" نیز بسیار نسبت به آثار قبلی من متفاوت است و برخلاف "دابلند" که یک رئالیسم جادویی است، مخاطب را یاد آثار کاستاریکا و جیم جارموش می‌اندازد. در واقع با این فیلم دوباره به سینمای پیچیده و معمایی که در شکل و فرم متفاوت است برمی‌گردم.