سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "روز باشکوه آقای گورکن" نوشته سوسانا هاراتیونیان با ترجمه آندرانیک خچومیان و طراحی و کارگردانی پارسا پولادوند از 12 اسفندماه ساعت 19:30 در سالن کوچک تالار محراب روی صحنه است و بازیگران و عوامل این اثر نمایشی مددجویان مجتمع ندامتگاه تهران بزرگ هستند.
پارسا پولادوند فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی و کارگردان نمایش "روز با شکوه آقای گورکن" در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره روند شکل‌گیری این اثر نمایشی گفت: این نمایش توسط مجتمع ندامتگاه تهران بزرگ با همکاری گروه هنری آیینه زمان، گروه هنری آوین و انجمن داوطلبان خدمات اجتماعی به منظور اجرای عمومی در تئاتر محراب آماده شده است.
او در ادامه افزود: مجتمع ندامتگاه تهران بزرگ، متشکل از گروهی از مددجویان است که از زندان آزاد شده‌اند. نمایش "روز باشکوه آقای گورکن" دی‌ماه سال گذشته در هفدهمین دوره از جشنواره‌ای که سازمان زندان‌ها تحت عنوان جشنواره تئاتر زندان‌های سراسر کشور برگزار می‌کند، از تهران شرکت کرده و در برج آزادی به نمایندگی زندان‌های استان تهران روی صحنه رفته و موفق به کسب دو مقام در بخش طراحی صحنه و کارگردانی شده است.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه بازیگران و عوامل این اثر مددجویان ندامتگاه تهران بزرگ هستند، خاطرنشان کرد: حدود 11 نفر از مددجویان این ندامتگاه در این نمایش مشارکت دارند که دو نفر بازیگر و مابقی عوامل نمایش هستند. از آنجا که در نظر داشتیم اثری در اشل حرفه‌ای را به نمایش بگذاریم بنابراین گروه هنری آیینه زمان، گروه هنری آوین و انجمن داوطلبان خدمات اجتماعی در اجرای این نمایش ما را یاری کردند. گروه هنری آوین به سرپرستی خانم شیلا نوروزی در بخش حرکت نمایش "روز با شکوه گورکن" با ما همکاری دارند.
پولادوند درباره موضوع و مضمون این نمایش عنوان کرد: در واقع نمایشنامه با مضمون تولد، زندگی، عشق و مرگ است و مقوله فلسفی این مضامین را می‌شکافد و درباره آن‌ها صحبت می‌کند. نخستین دلیلم برای انتخاب این نمایشنامه ابتدا مضمون آن است که همواره دغدغه‌ام به عنوان کارگردان بوده است و دومین علت این است که از آنجا که باید بازیگران نمایش را از میان مددجویان داخلی زندان انتخاب می‌کردم با محدودیت‌هایی به لحاظ جنس بازی مواجه بودم. بنابراین به دلیل اینکه این نمایشنامه، دو کاراکتر مرد (گورکن و سرباز) دارد، دستمان را برای انتخاب باز می‌گذارد.
او درباره سبک و فضای اجرایی نمایش "روز با شکوه آقای گورکن" اظهار کرد: فضای اجرایی نمایشی رئال است و برای اینکه قالب اثر فضای جنگی دارد و گورستان را به نمایش می‌گذارد، به منظور تلطیف فضا از حرکت و فرم استفاده کرده‌ایم.
پارسا پولادوند در خصوص طراحی صحنه این نمایش اینگونه توضیح داد: طراحی صحنه نمایش فضای جنگ را نشان می‌دهد، بخشی از دکور، گور و تلی از خاک است و بیشتر از آکسسوار صحنه‌ای استفاده شده است. البته در این نمایش در بخشی از طراحی و دکور از ویدئو پروژکشن بهره گرفته شده است.
کارگردان پرفورمنس "دیدار" درباره طراحی موسیقی نمایش "روز با شکوه آقای گورکن" تصریح کرد: طراح موسیقی این نمایش یکی از مددجویانی است که اکنون در حبس است و به عقیده من و کسانی که تاکنون این نمایش را دیده‌اند با شناخت و اشراف کامل به مضمون اثر، موسیقی نمایش را ساخته است. بخشی از موسیقی‌های نمایش انتخابی و قسمتی از آن ساخته شده است که به صورت پلی‌بک پخش می‌شود.
این کارشناس هنری سازمان زندان‌ها، با اشاره به اینکه تمرینات این نمایش شش‌ماه به طول انجامیده است، درباره انتخاب بازیگران این نمایش و مدت زمان تمرینات آن یادآور شد: در قدم نخست باید استعدادهایی را در این زمینه کشف می‌کردیم. بنابراین به میان مددجویان رفته عده‌ای را انتخاب کرده، تست گرفتیم و پس از غربالگری، اصول اولیه تئاتر را به آن‌ها آموزش داده، سپس این نمایشنامه را در قالب یک کار عملی با آن‌ها تمرین کردیم.
پولادوند که حدود چهار سال است که با همین شیوه و روال آثار نمایشی را روی صحنه آورده است، عنوان کرد: نمایش‌هایی چون "توپولی مغرور" و پرفورمنس "دیدار" نیز به این شیوه به صحنه آمده‌اند. ابتدا مددجویان را آموزش میدهم و پس آزاد شدن آن‌ها از زندان در کارهایم از آن‌ها استفاده می‌کنم. این رویه برای این مددجویان نوعی فرهنگ‌سازی، آموزش تخصص و درآمدزایی محسوب می‌شود. نمایش "املت با گوجه ایرانی" نیز در بخش خیابانی جشنواره تئاتر فجر روی صحنه آمده است و امسال نیز با مددجویان کانون اصلاح و تربیت نمایش "الیورتوئیست" را در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان اجرا کردیم.
او در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: باید از زندانیان آزاده شده، حمایت شود و به تخصص‌شان توجه شود، چرا که مشکل آن‌ها زندان نیست بلکه بزرگترین دغدغه آن‌ها زمانی است که از زندان آزاد می‌شوند و پا به جامعه می‌گذارند.
در خلاصه داستان نمایش "روز با شکوه آقای گورکن" آمده است: صحنه میدان جنگ است و گورکن که از میدان فاصله گرفته در حال کندن گور برای سربازان کشته شده در جنگ است. سربازی که از میدان جنگ فرار کرده و از دور نظاره‌گر آن است با گورکن ارتباط می‌گیرد و بین آن‌ها جملاتی که فلسفه به دنیا آمدن و زندگی کردن و عشق ورزیدن و جنگ و مرگ را مطرح می‌کند بیان می‌شود تا اینکه جنگ تمام می‌شود و گورکن از سرباز می‌خواهد که در خاک کردن جنازه‌ها به او کمک کند. در پایان یک گور بدون جنازه می‌ماند و ...
علاقمندان می‌توانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.