سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی ابراهیم حسن‌زاده با نام "شهر گناه" در گالری ویستا، نمایشگاه نقاشی علیرضا آسانلو با نام "این کیست این" در گالری شیرین، نمایشگاه آثار پونه اوشیدری با عنوان "مخفیگاه معبد است" در گالری هما و نمایشگاه نقاشی محمد طباطبایی با نام "آداجیو" در گالری شیرین سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
مسخ‌شدگان
نمایشگاه نقاشی ابراهیم حسن‌زاده با نام "شهر گناه" در گالری ویستا برپاست. در این مجموعه آثاری سیاه و سفید به نمایش درآمده است که شهری خیالی را به تصویر می‌کشد. شخصیت‌های اصلی این تابلوها جانورانی ناشناخته هستند که از ترکیب موجودات واقعی و خیالی به وجود آمده‌اند.
انسان نیز در این تابلوها حضور دارد، اما چهره او به گونه‌ای تغییر یافته است که وجه انسانی خود را از دست داده و به جانوری با بدن انسان شباهت پیدا کرده است. آدم‌ها در همه تابلوها وضعیتی غیرطبیعی دارند. گاه گردهم‌آیی آنها به خشونت کشیده شده و باعث نابودی یکدیگر شده‌اند و گاه با موجودات غیر واقعی در هم پیچیده و شباهتی ماهوی خود به آنها را نمایان می‌کنند.
خشونت نه تنها در زندگی و رفتار انسان دیده می‌شود، که حتی به ابزار لذت و شادمانی آنان تبدیل شده است. آدم‌هایی که با چشم‌های مشتاق به تماشای نبرد خونین سگ‌ها نشسته‌اند یا گرگ‌های وحشی را به جان هم انداخته‌اند، خود در مرتبه‌ای بالاتر از توحش قرار دارند و تنها نشان آنها از انسانیت، ایستادن بر روی دو پاست. اما از سوی دیگر حیوانات را در جایگاهی غیرمعمول می‌بینیم. آنها بر روی پاهای خود مشغول رقصیدن هستند، دور میز نشسته‌اند یا کارناوال شادی به راه انداخته‌اند. در این آثار انسان و حیوان جایگاه خود را تغییر داده و به یکدیگر تبدیل شده‌اند.
شیوه پرداخت این نقاشی‌ها نیز تاثیر زیادی در انتقال حس و مفهوم آنها دارد. حسن‌زاده با حذف رنگ از آثار، دنیا را به دو وجه سیاه و سفید خلاصه کرده و آنچه در نهایت دیده می‌شود غلبه رنگ سیاهی است که بر زمینه سفید قرار گرفته است. تمامی فرم‌ها با استفاده از کنار هم قرار گرفتن خطوط سیاه به وجود آمده‌اند و این خطوط توانسته‌اند حجم، بافت و تیرگی سطوح و فرم‌ها را نمایان کنند. در عین حال این خطوط به خشونت موجود در آثار دامن زده و تصاویری به دور از هرگونه لطافت را ایجاد کرده‌اند.
نمایشگاه نقاشی ابراهیم حسن‌زاده تا 6 اسفند در گالری ویستا به نشانی خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک 11 میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است.
سردرگمی انسان
نمایشگاه نقاشی علیرضا آسانلو با نام "این کیست این" در گالری شیرین برپاست. در این مجموعه تعدادی از نقاشی‌ها و مجسمه‌های آسانلو به نمایش درآمده است که سوژه همه آنها انسان است. در نقاشی‌های این مجموعه اغلب با چهره‌ای مواجه هستیم که تمام کادر را پر کرده و در زمینه‌ای خالی قرار دارد.
چهره‌ها به دور از هرگونه واقع‌گرایی و پرداختن به جزییات، موجی از احساسات را در برابر مخاطب قرار می‌دهند و او را با عواطف و روحیات سوژه آشنا می‌کنند. محدود کردن سوژه به سر و صورت و حذف باقی بدن، نشان از تاکید بر سر انسان به عنوان بخشی است که گرچه محل عقلانیت و تصمیم‌گیری است اما در عین حال محل بروز و نمایش احساسات است. باز و بسته بودن دهان یا چشم‌ها و نحوه نمایش آنها، هرکدام مفاهیم مختلفی را به بیننده انتقال می‌دهد. این محدود کردن سوژه باعث شده است تمرکز بیشتری بر نمایش احساسات آن وجود داشته باشد و ذهن مخاطب درگیر هیچ عنصر اضافی نشود.
اما مهم‌ترین عامل بیانی در این تابلوها که انتقال احساسات مورد نظر نقاش را به خوبی انجام می‌دهد، نحوه رنگ‌گذاری است. آسانلو با استفاده از کاردک و ضرب قلم‌های آزاد، سطوح و تاش‌های رنگ را در کنار هم قرار داده و فضایی اکسپرسیو به وجود آورده است که مخاطب را به کشف راز پنهان در پس لایه‌های رنگ دعوت می‌کند. این آدم‌های سردرگم و پریشان که بخش‌هایی از چهره آنها محو شده و هویت آنها نامشخص است، نماینده انسان‌های امروزی هستند که در میان تناقضات زندگی خود دست و پا می‌زنند.
نمایشگاه نقاشی علیرضا آسانلو در گالری شیرین تا 8 اسفند برپاست. علاقه‌مندان می‌توانند به آدرس خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه 13 شماره 5 مراجعه کنند.
خلوت بازیافته
نمایشگاه آثار پونه اوشیدری با عنوان "مخفیگاه معبد است" در گالری هما برپاست. آثار این مجموعه ترکیبی از عکس و نقاشی هستند و هنرمند پس از عکاسی کردن از سوژه‌های مورد نظر خود، به نقاشی بر روی آنها پرداخته است. در لایه زیرین کارها عکس‌هایی مستند دیده می‌شود که در فضای داخلی خانه و از آدم‌های ساکن آن گرفته شده است. زنان قهرمانان این عکس‌ها هستند و در زندگی روزمره خود در حال انجام کارهای مختلف دیده می‌شوند. اغلب آنها توجهی به دوربین ندارند، گویی از حضور آن بی‌خبر هستند و یا شاید قصد دارند خود را از نگاه دوربین مخفی کنند.
اما این عکس‌ها زمانی اهمیت پیدا می‌کنند که توسط خطوط و رنگ‌ها پوشیده شده و کارکرد اصلی خود را از دست می‌دهند. اگر هدف از عکس گرفتن، بازنمایی واقعیت و تهیه مدرکی قابل استناد باشد، عمل نقاشانه بر روی این عکس‌ها ماهیت آنها را زیر سوال برده است.
آدم‌هایی که در عکس، آشکار و بی‌پناه بوده و قدرت مخفی شدن از چشم دوربین را نداشتند، پشت گیاهان نقاشی شده بر عکس‌ها مخفی شده و آرامشی دوباره یافته‌اند. از سوی دیگر مخاطبی که می‌توانست کاراکترهای حاضر در عکس را به شکل واضح ببیند و آنها را شناسایی کند، این بار توان دیدن و شناختن آنها را ندارد و گویی اشخاص به طور کلی از عکس حذف شده‌اند.
نکته قابل توجه دیگر استفاده از نقوش گیاهی بر روی عکس‌ها است و اوشیدری از نقوش تزیینی یا لکه‌های رنگ برای پوشاندن کاراکترها استفاده نکرده است. گیاهان همیشه در نقاشی‌های او حضور پر رنگی دارند و در این مجموعه نیز در ادامه آثار قبلی، گیاهانی را می‌بینیم که با حضور خود وجهی رازگونه به عکس‌ها می‌بخشند.
نمایشگاه نقاشی پونه اوشیدری با عنوان "مخفیگاه معبد است" تا 7 اسفندماه در گالری هما واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک ۸، واحد یک، میزبان علاقمندان به هنر است.
شکوهِ سنگ‌وارگی
نمایشگاه نقاشی محمد طباطبایی با نام "آداجیو" در گالری شیرین برپاست. آثار طباطبایی نقاشی‌هایی فیگوراتیو هستند که با جزییات فراوان، فضایی خیالی را بازنمایی می‌کنند. چند سالی است که در نقاشی‌های طباطبایی شاهد حضور آدم‌هایی توخالی هستیم و در واقع آنچه می‌بینیم لباس‌هایی است که درون آنها چیزی وجود ندارد. سر و صورت به عنوان وجه شاخص وجود انسان‌ها که باعث تشخیص و شناسایی آنها توسط دیگران می‌شود، در این آثار حذف شده و در نتیجه با آدم‌هایی مواجه هستیم که هیچ شناختی از آنها نداریم. با حذف چهره، ذهن مخاطب از شناخت سوژه دور شده و به سوی کشف مفاهیم دیگری می‌رود.
آداجیو نام یکی از تمپوهای موسیقی است که ضرباهنگی آهسته و سنگین دارد و لغت آن به معنای آرام و باشکوه است. زرق و برق و جزییات فراوانی که در لباس‌ها دیده می‌شود، جذابیت بصری فراوانی ایجاد کرده و بیننده را وادار می‌کند تا شخصیت درون این لباس‌ها را در ذهن خود بسازد. از سوی دیگر سکون و سنگینی فیگورها این حس را به بیننده منتقل می‌کند که آنها توان هیچ حرکتی را ندارند و حتی اگر کنشی در بدن آنها دیده می‌شود، در همان حالت منجمد شده‌اند.
آدم‌ها در آثار طباطبایی حالتی مجسمه‌گونه و بی‌احساس داشتند، اما در این مجموعه بیش از پیش چنین حالتی پیدا کرده و حتی تبدیل به مجسمه‌های واقعی شده‌اند. تندیس‌های باشکوه یونانی که با ظرافت تمام ساخته و پرداخته شده و در سطح شهرها قرار می‌گرفتند، این بار در میان آدم‌ها دیده می‌شوند و یکی از آنها هستند، اما آسیب‌های گذر زمان بر بدن آنها مشهود است. کاراکترهای این مجموعه زنهایی تنها هستند که حتی حضور آنان در کنار یکدیگر نیز از تنهایی آنها کم نمی‌کند. این آدم‌های تنها در محیطی ناشناخته و شاید بر روی سیاره‌ای غیر از زمین حضور دارند.
تمام تابلوهای این مجموعه به رنگ آبی هستند و تنوع رنگ با استفاده از ترکیب سیاه یا سفید در آنها ایجاد شده است. همین ترکیب آبی و سیاه باعث شده است آبی به جای آرامش‌بخشی و لطافت، حسی از ترس و وحشت را ایجاد کند. در کنار این آدم‌های سنگی و ناشناخته، حیوانات حضوری متفاوت دارند. آنها در شکل طبیعی خود و با بروز حالاتی از سکون یا تحرک دیده می‌شوند و تقابلی آشکار با آدم‌ها دارند. در واقع حیوانات تنها موجوداتی هستند که در این دنیای یخ‌زده و ساکن، به زندگی طبیعی خود ادامه می‌دهند.
نمایشگاه نقاشی محمد طباطبایی با نام "آداجیو" در گالری شیرین تا 8 اسفند برپاست. علاقه‌مندان می‌توانند به آدرس خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه 13 شماره 5 مراجعه کنند.