سرویس سینمایی هنرآنلاین: رضا اخلاقی راد در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در قالبی متفاوت ظاهر شده است. او در "خون خدا" به کارگردانی مرتضی علی عباس میرزایی در نقش یک کارتن‌خواب معتاد ظاهر شده است که بدون هیچگونه دیالوگی باید حسش را به مخاطب منتقل کند.
اخلاقی راد در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره پذیرش این نقش گفت: تا الان تلاش کردم نقش‌هایی بازی کنم که آسان نباشند. به دنبال نقش‌هایی بودم که چالش برای خودم به همراه داشته است. دوستی من با مرتضی علی به خیلی سال قبل بر می‌گردد، اما این همکاری میسر نشد تا من برای فیلم "لرد" در فرانسه که بودم، مرتضی علی کار من را دید و از آن خوشش آمد و همان زمان گفت که برای کار بعدی خودش قطعا از من دعوت خواهد کرد. زمانی که فیلمنامه "خون خدا" را نوشت و پروانه ساخت آن را دریافت کرد به من زنگ زد و قرار شد در بازه زمانی مشخصی در همان ایام عاشورا کار را کلید بزند. درست است که دوستان فعال در سینمای بدنه به سراغ من نیامدند و به من اعتماد نکردند، اما از این پیشنهاد استقبال کردم چرا که نقش کاملا متفاوتی بود و من با صبوری بسیار به آن رسیدم.
وی ادامه داد: آنچه من را برای پذیرش این نقش تحریک کرد همین متفاوت بودن کار بود و این که تاکنون چنین کاراکتری در فیلم‌های سینمایی نداشتیم.
اخلاقی راد در ادامه درباره تمرین نقش و اجرای آن نیز اظهار کرد: ما هیچ زمان زیادی برای تمرین نداشتیم و تنها تحقیقات میدانی که از قبل داشتم، کارتن‌خواب‌هایی بودند که هر روز از کنار آن‌ها در گوشه و خیابان شهر می‌گذریم. زمانی که پذیرفتم این نقش را بازی کنم توجهم به این قشر بیشتر شد و در بخش اعتیاد نیز برای فیلم" سوزن آب" پیش از این فرصت کرده بودم و تحقیقاتی داشتم که از داشته‌های آن زمان استفاده کردم. من برای فیلم "سوزن آب" مدتی به کمپ رفتم و آنجا در میان معتادان حضور یافتم و با آن‌ها زندگی کردم.
این بازیگر در ادامه افزود: برای روایت درد باید آن را پذیرفت و یاد گرفت، برای روایت عشق نیز باید عشق را شناخت و باید آن را درک کرد. بخشی از بازیگری جدا از تکنیک، داشته‌های خود بازیگر است و تا زمانی که درد را نفهمی نمی‌توانی از آن استفاده کنی. لازم است که یک کارتن خواب را درک کنی و با آن زندگی کنی و بفهمی که چه درد و رنجی دارد و گرنه یک نمایش سرد از آن زندگی به نمایش گذاشته می‌شود. این افراد تافته جدابافته نیستند. من در میان آن‌ها شخصی را دیدم که نفر 77 کنکور سراسری بود و حتی شخص دیگری را دیدم که زمانی کارخانه‌دار بود و حالا به این روز افتاده است. کسی که در حالت عادی اگر صحبت‌هایش را می‌شنیدی باور نمی‌کردی؛ این‌ها افرادی هستند که خواسته یا ناخواسته این مسائل را برخود وارد کرده‌اند یا در جامعه شرایط به گونه‌ای برایشان رقم خورده است که دچار این معضل شده‌اند. وقتی یک نفر دچار مشکل می‌شود قطعا سیستم ایراد دارد و این سیستم باعث شده است تا این افراد دچار مشکل شوند. هیچ فاصله‌ای بین آن‌ها و دیگران حس نکردم. فقط آن‌ها اختیاری خود را در اجتماعی که نابودشان کرده، نابود و محو شدند. روزی آن‌ها به گونه‌ای می‌شود که هرچه در روز یافتند باید از آن استفاده کنند. باید در میان آشغال‌ها و زباله‌های شهری قوت روزانه خود را بیابند و با همان زندگی کنند و با همان روزگار بگذرانند. این یک خودکشی تدریجی است که انتخاب می‌کنند و بسیار هم تنها می‌شوند.
وی همچنین توضیح داد: رفتار عجیب و غریب آن‌ها نیز رفتاری است که به خاطر نحوه زیستشان شکل می‌گیرد. آدمی که از سرما یخ می‌زند و می‌لرزد و برای گرم کردن خود از لاستیک سوخته استفاده می‌کند و آن دود را استنشاق می‌کند، باید حس کرد و درک کرد. ما این افراد را می‌بینیم، با آن‌ها معاشرت می‌کنیم، درک می‌کنیم و فاصله را برمی‌داریم و احساسشان می‌کنیم. من این افراد را اینطور نگاه کردم که بسیار سخت است اما انتخاب من است و این بخشش برای من جذاب است باقی در عالم بازیگری نمایش دادن می‌شود.
بازیگر فیلم "هیولا" درباره سختی بازی در این نقش و سکانس‌های سخت آن گفت: همه سکانس‌های این فیلم برای من سخت بود، تب و لرز و توی خیابان بودن و بسیاری دیگر از سکانس‌ها کار را سخت می‌کرد، اما درقسمت‌های ابتدایی فیلم جسم من بسیار تحت فشار بود و اذیت شدم، اما به لحاظ فکری و روحی کل فیلم برای من سخت گذشت.
اخلاقی راد، در پاسخ به این سوال که بدون دیالوگ و تنها از راه چشم انتقال حس به مخاطب چگونه است، بیان کرد: اینطور نگاه نکردم. همان قدر که در دیالوگ ارتباط باید درست باشد بدون آن نیز همین گونه است. اینکه کاراکتر هیچ نمی‌گوید به لحاظ محتوایی راز مگو داشتن و کشف آن مهم است. وقتی نبود دیالوگ در یک اثر جذاب است که بدانی برای چه حرف نمی‌زنی و برای چه نمی‌گویی. پر از فریادی که گوش شنوایی نیست تا آن را بشنود، یا دلیل دیگری دارد.
وی همچنین اظهار کرد: قضاوت نمی‌کنم که در زمان داوری چه اتفاقی خواهد افتاد و این که چه سمت و سویی پیدا خواهد کرد. نفس داوری سلیقه است ودر جشنواره هم با چند نفر روبرو هستیم که داور هستند و نگاه خودشان را دارند. شاید یکی کار را دوست داشته باشد و یکی هم دوست نداشته باشد. نمی‌شود استناد کرد که اگر یک نفر جایزه می‌گیرد یا نمی‌گیرد کارش خوب است یا بد.
این بازیگر در ادامه درباره ارتباط این فیلم با مخاطب عام نیز گفت: ما برای اینکه یک نظر کلی درباره مسئله‌ای بدهیم سخت است. مخاطب عام اگر با باز کردن گاردهای ذهنی‌اش فیلم را ببیند و فقط بخواهد سینما ببیند، دیگر به سراغ اسم و رسم بازیگر نمی‌آید. وقتی سینما به عنوان یک مسئله فرهنگی برایش مطرح می‌شود آن وقت می‌تواند قضاوت درستی داشته باشد. مخاطب عام را باید شناخت و به شیوه درست مدیریتش کرد. اگر بدون این چیزها نگاه کنیم می‌توان امیدوار بود که با چیدمان به ظاهر چهره نبودن فیلم و فرم اجرایی آن مخاطب ببیند و نظر مثبت داشته باشد، همه چیز در سینما به هم ربط دارد تا مخاطب از یک کار خوشش بیاید و جذب آن شود.
اخلاقی راد در خاتمه درباره سایر فعالیت‌های خود نیز بیان کرد: چهار فیلم آماده اکران دارم. "لرد" که اکران نشد و بیشترین ضرر را هم من در این فیلم دیدم. "فصل شکار" کار داریوش یاری را هم در نوبت اکران دارم. فیلم "کنجان چم" ساخته یاسمن نصرتی و "سوزن آب" به کارگردانی بهمن شهروان را هم در نوبت اکران دارم. ضمن این که صحبت‌هایی هم برای چند کار جدید شده است که در حال بررسی هستم.