سرویس سینمایی هنرآنلاین: ساره شفیعی‌پور کارگردان انیمیشن "شب ترسناک لومو" بعد از حضور در جشنواره فیلم کودک و نوجوان و نامزدی در بخش بهترین انیمیشن جشن خانه سینما، حالا برای حضور در جشنواره فیلم رشد و جشنواره فیلم کوتاه تهران آماده می‌شود.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره انیمیشن خود گفت: "شب ترسناک لومو" اقتباسی است از کتاب "بیا یادبگیریم نترسیم" که برای گروه سنی ب توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده است. این کتاب به شکل آموزشی به کودکان یاد می‌دهد که چطور با ترس‌هایشان مواجه شوند. در واقع در این کتاب راهکار ارائه داده می‌شود. من برای این که این داستان را بتوانم تبدیل به فیلم کنم نیازمند یک قصه بودم و از سوی دیگر قصد داشتم کودکان با آن ارتباط برقرار کنند. بنابراین برایش قصه نوشتم و کاراکتر اصلی فیلم را نیز یک بچه گربه قرار دادم تا هم فانتزی باشد و هم اینکه پیام‌هایش را مستقیم به بچه‌ها نگوید. نمی‌خواستم مستقیم بگویم که چطور با ترس‌ها مواجه شوید. بلکه می‌خواستم مخاطب خودش همذات‌پنداری کند. بنابراین قصه به این شکل پیش رفت که بچه گربه‌ای که با پدر و مادرش زندگی می‌کند یک فیلم ترسناک می‌بیند و با هیولای قصه درگیر می‌شود و به بهانه این ترسی که از هیولا دارد با عناصر دیگری مواجه می‌شود که پیش‌برنده قصه هستند.
وی ادامه داد: آنچه من در نظر گرفتم گروه سنی الف و ب بود ولی با یکی از مربیان کانون که صحبت می‌کردم به هیولای قصه اشاره کرد که با وجود فانتزی، تصاویر و ریتم فیلم برای گروه الف، اما در نهایت به این نتیجه رسیدیم که فیلم برای گروه سنی ب آماده شود.
شفیعی پور در ادامه درباره فضای نمایش آثار انیمیشن اظهار کرد: این روزها در شبکه‌های مجازی آثاری منتشر می‌شود و حرف‌های بزرگ توسط انیمیشن زده می‌شود ولی مسئله این است که انیمیشن‌هایی که بصورت جدی برای بزرگسال کار می‌شوند چون در قالب فیلم کوتاه ساخته می‌شوند، جایی برای نمایش ندارند و اغلب یک مخاطب محدود و خاص دارند. ضمن این که این آثار از تلویزیون پخش نمی‌شوند و در سینما هم جایی ندارند و جاهای خیلی اندکی وجود دارند که نمایش داده شوند؛ بنابراین مسئله ما پخش و مخاطب است و به جز چند جشنواره‌ای که داریم و آثار می‌توانند در آن جا نمایش داده شوند، فضای دیگری وجود ندارد.
این کارگردان درباره وجود و تاثیر فضای مجازی برای ارتباط بهتر با مخاطب گفت: شبکه مجازی فضای متفاوتی با نمایش فیلم دارد و نوع مخاطبش هم کاملا متفاوت است. امروز شبکه‌های مختلف اینترنتی حضور دارند و این آثار دیده می‌شوند، اما اغلب این آثار یک اثر هنری هستند که بازخورد تجاری ندارند و معمولا یک اسپانسر حضور دارد که حامی کار می‌شود. از همین رو به راحتی نمی‌توان در فضای مجازی آثار را منتشر کرد. فیلم‌هایی که در این فضا دیده می‌شوند عمدتا تبلیغاتی یا فیلم‌هایی هستند که توسط خود شخص کار شده‌اند. در واقع می‌توان گفت فضای مجازی روی هنر انیمیشن تاثیری نداشته است. در فیلم کوتاه یک هدف فرهنگی وجود دارد و به شما این اجازه را نمی‌دهد که به راحتی اثر را در هر جایی منتشر کنید. شاید فضای مجازی کمک کرده تا انیمیشن بزرگسال دیده شود اما تاثیری روی اکران آن نداشته است.
وی با اشاره به وضعیت انیمیشن عنوان کرد: انیمیشن امروز دو بخش دارد یکی استعداد و توانایی و امکانات است که در این بخش هیچ مشکلی نداریم و خیلی در این زمینه پیشرفت کرده‌ایم، اما یک بخش مهم دیگری هم دارد که مدیریت و بودجه است و ما در این بخش مشکلات زیادی داریم. انیمیشن یک هنر صنعت پرهزینه است، امروز یکسری انیمیشن‌های سفارشی ساخته می‌شوند با هدف‌های خاص و بودجه‌های خیلی خوب ولی متاسفانه این فرصت برای همه نیست. از سوی دیگر صنعت انیمیشن را داریم که در این بخش حرکت درستی رخ نداده است و مشکلات بسیار زیادی وجود دارد که باعث شده خیلی از بچه‌های فعال در این حوزه مهاجرت کنند و به کشورهای دیگر بروند.
شفیعی پور توضیح داد: انیمیشن یک هنر خاص است که همانطور که اشاره کردم به دو بخش تقسیم می‌شود یک بخش آن هنر است و بخش دیگر صنعت. اکران فیلم می‌تواند روی هنر آن تاثیرگذار باشد و کمک کند تا بتوانیم یک برگشت مالی داشته باشیم، اما در صنعت غیر مستقیم می‌تواند کمک کند. در واقع کمک در زمانی است که بچه‌ها بیشتر کار کنند و وارد صنعت شوند. بخش تولید نیازمند یک برنامه ریزی درست است تا بتواند ازاین طریق بخش صنعت را نیز فعال کند. در بخش صنعت انیمیشن در حال حاضر مهمترین معضل ما نبود مدیریت است. به همین دلیل ما در بخش صنعتی حرفی برای گفتن در دنیا نداریم و در پله‌های ابتدایی قرار داریم و اصلا قابل قیاس با سایر رقبا نیستیم، ولی در بخش هنری خیلی خوب رقابت می‌کنیم که جوایز متعدد انیمیشن ایران در فستیوال‌های مهم جهان گواه این ادعاست.