سرویس سینمایی هنرآنلاین: حسین ملایمی با انیمیشن کوتاه "بدو رستم بدو" در سی و پنجمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان موفق به دریافت جایزه بهترین انیمیشن فیلم کوتاه شد. او این روزها به همراه شیرین سوهانی مشغول ساخت انیمیشن "دختر جنوب" است.
او در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره "بدو رستم بدو" بیان کرد: داستان این انیمیشن درباره رستم است که به دنبال تهیه نوشدارو به تهران امروز می‌آید و قصد دارد آن را پیدا کند، اما در واقعیت با چیز دیگری مواجه می‌شود. در واقع رستم نمادی از مردم ایران است که با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
ملایمی درباره گروه سنی مخاطبان هدف این فیلم گفت: ما بیشتر رنج سنی نوجوان را در نظر گرفتیم، اما مخاطب این فیلم هم می‌توانند کودکان باشند و هم بزرگسالان.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا انیمیشن کودک آنطور که باید جدی گرفته نمی‌شود، اظهار کرد: ابتدا باید به این نکته اشاره کنم که من احساس نمی‌کنم انیمیشن صرفا برای کودکان باشد و بزرگسالان نیز می‌توانند به شکل مجزا مخاطب هدف باشند. در دنیای امروز بزرگسالان نیز جذب انیمیشن می‌شوند و در دنیا نیز انیمیشن‌های بسیاری مختص به بزرگسالان در حال تولید است؛ اما کار کودک بسیار سخت است و نیاز به روانشناسی خاص این گروه سنی دارد. معمولا آن جذابیتی که در گذشته برای ساخت آثار کودک وجود داشت در فیلمسازان امروز وجود ندارد و کارهای متعلق به کودک امروز کمتر جدی گرفته می‌شوند که این انگیزه تولیدکننده را نیز کم می‌کنند. بی‌توجهی به این ماجرا باعث می‌شود تا هزینه لازم برای تحقیق در این عرصه صرف نشود و وقتی این انجام نشود کار کودک که ساخته می‌شود نیز خیلی در جذب مخاطب موفق نیست. در زمینه مخاطب‌شناسی کودک هنوز جایگاه اصلی را نیافته‌ایم و نسبت به سایر آثار اهمیت کمتری برای آن قائل هستیم.
وی ادامه داد: انیمیشن "بدو رستم بدو " مخاطب پنج سال به بالا را درگیر موضوع می‌کند و از این نظر موفق عمل کرده است. ضمن این که آثار هنری لایه‌های مختلفی دارند و قرار نیست همه مخاطبان با تمام لایه‌های آن ارتباط برقرار کنند. بزرگسالان معانی نمادها را بهتر تشخیص می‌دهند و مخاطب کودک با لایه‌های بیرونی آن ارتباط برقرار می‌کند و خود درام جذبش می‌کند که این اشکال نیست.
ملایمی در ادامه افزود: یکی از دلایل دیگر این است که سرمایه گذاران این عرصه کم تعداد هستند و به همین دلیل آثار تکنیکال نیستند و اغلب با کیفیت پایین تولید می‌شوند. ما این انیمیشن را با هزینه شخصی تولید کردیم و کیفیت آن در سطح بین‌المللی است، اما همه نمی‌توانند با هزینه شخصی این کار را انجام دهند و نمی‌توان در چنین شرایطی انتظار معجزه داشت. همچنین نظارت و ممیزی افراد مسئول برای انیمیشن کودک در بخشی موجب شده تا دست تولیدکنندگان باز نباشد و به روشی که می‌دانند کودک امروز را جذب کنند، نتوانند عمل کنند. هنوز تفکر گذشته وجود دارد و می‌خواهند آثار نصیحت‌وار و دستوری باشند و نکات جذاب از آن‌ها حذف شوند، در نتیجه یک رقابت نابرابر بین آثار داخلی و خارجی بوجود آمده است؛ یعنی می‌خواهند دغدغه‌هایشان را خیلی رو به خورد کودک امروز بدهند. این در حالی است که سازندگان خیلی بهتر می‌دانند که چطور عمل کنند که بچه متوجه این آموزش نشود ولی در عین حال اثرگذاری خود را نیز داشته باشد. به نظرم خیلی هم نباید روی مقوله آموزش تاکید کرد چرا که بخش سرگرمی فراموش می‌شود. این اتفاق در حالی شکل می‌گیرد که اولویت تولید کنندگان این دست آثار در خارج از کشور ابتدا سرگرمی است. با تمام این مشکلات آثاری که در ایران ساخته می‌شوند با فداکاری تولیدکنندگان است که با دور زدن برخی از این ممیزی‌ها به گونه‌ای اثر تولید می‌کنند که مخاطب با آثار ارتباط برقرار‌کنند.
وی همچنین درباره نمایش آثار انیمیشن در شبکه‌های اجتماعی گفت: انیمیشن‌هایی که در جشنواره‌ها یا شبکه‌های اجتماعی پخش می‌شوند، هم دستشان بازتر است و هم در جذب مخاطب موفق‌تر هستند تا آثاری که از تلویزیون پخش می‌شوند. ضمن این که ما در جذب مخاطب بزرگسال موفق‌تر عمل کرده‌ایم. سینمای کودک در دهه 60 و 70 موفق بود و فیلم‌های سینمایی و انیمیشن خیلی خوبی در آن زمان تولید شدند. حس می‌کنم در آن زمان مدیریت دید بازتری داشتند و عشق به کار هم بیشتر بود و تنها هدف از تولید آثار پول درآوردن نبود.
این کارگردان در ادامه با اشاره به بحث درآمدزایی انیمیشن عنوان کرد: تولیدکنندگان انیمیشن کوتاه و فیلم کوتاه باید درآمدزایی کنند تا بقا داشته باشند. یکسری انیمیشن‌ها تبلیغاتی هستند که بحثشان کاملا فرق دارد، اما سایر آثار یکی از اهدافشان برای ادامه راه درآمدزایی است و فضای مجازی خیلی به این عرصه کمک نمی‌کند. راه دیده شدن آثار کوتاه فضای مجازی نیست چرا که وقتی ساخته می‌شوند برای حضور در جشنواره ساخته می‌شوند و تا پایان این مسیر نباید در جایی خارج از این فضا منتشر شوند و این یک پروسه زمانی طولانی مدت را در بر می‌گیرد. به نظر من راه نمایش و درآمدزایی این آثار نمایش در VODها یا جشنواره‌های داخلی است که آن هم شرایط خاصی دارند. می‌توان مانند اکران فیلم کوتاه که در قالب بسته‌های فیلم کوتاه در حال اکران هستند، انیمیشن را هم در معرض دید مخاطب قرار داد. این اتفاقات منجر به این می‌شود تا مخاطبان بیشتری بتوانند با آثار ارتباط برقرار کنند.
وی درخاتمه درباره وضعیت انیمیشن نیز توضیح داد: انیمیشن نیز مانند سایر صنایع و هنرها نمی‌تواند تابع اقتصاد و سیاست نباشد. اگر به سمت ثبات در بخش اقتصادی برویم با توجه به انگیزه و استعدادهایی که داریم می‌توانیم امیدوار به آینده این هنر باشیم. معمولا وقتی شرایط اقتصادی بد می‌شود اولین چیزهایی که قربانی می‌شوند محصولات فرهنگی هستند.