به گزارش هنرآنلاین، بیان کلمات سخیف، تلفظ‌های اشتباه، رواج اصطلاح‌های نادرست و کوچه بازاری، ترویج عوام‌زدگی، استفاده از توهین و بیان غیرفرهنگی و ... متاسفانه طی چند سال اخیر جزء جدایی‌ناپذیر دوبله‌های انیمیشن در کشور ما شده است و در برخی از انیمیشن‌ها میزان این نوع کلمات به قدری زیاد است که در عمل فهم آن را برای کودکان و نوجوانان ناممکن می سازد. به نظر می رسد صداپیشگان یا همان دوبلرهای نسل جدید به دنبال راهی هستند تا پیوندی میان کودکان و نوجوانان و بزرگترها برقرار کنند تا هر دو آنها از تماشای یک انیمیشن لذت ببرند و از طرف دیگر فروش بالای این آثار را تضمین کنند. راهی که به بدترین شکل ممکن یعنی از طریق ارایه کلامی که بتواند مورد توجه بزرگسالان نیز قرار بگیرد، آن را دنبال می‌کنند.
زمانی بود که انیمیشن‌ها فقط برای گروه سنی کودکان و نوجوانان ساخته می‌شد. آرام آرام که اهمیت و جذابیت انیمیشن مشخص شد، انیماتورها به سمت ارایه آثاری پیش رفتند که برای گروه سنی بزرگسالان باشد. این گروه از آثار انیمیشنی در برنامه‌های مختلف از جمله تبلیغات تلویزیونی، میان برنامه‌ها و بعدتر فیلم‌های سینمایی انیمیشنی مورد توجه قرار گرفت. به این ترتیب بزرگسالان آثاری داشتند که می‌توانست نظر آنها را به صورت اختصاصی جلب کند.
البته همواره بزرگسالان نیز از آثار شاخص و قابل توجه کودکان در دوره‌ها و سن‌های مختلف استقبال کرده‌اند. به خصوص بزرگسالانی که برای بچه‌های خود فیلم‌های انیمیشن می‌خرند یا مجبور به همراهی آنها برای دیدن برنامه‌های تلویزیون هستند، بیش از سایرین این آثار انیمیشنی را تماشا کرده‌اند و نسبت به آن واکنش داشته‌اند. با وجود اینکه گروه سنی بزرگسالان مورد توجه انیمیشن‌سازان قرار دارند، اما همواره تعداد آثاری که برای کودکان و نوجوانان ساخته می‌شود، بسیار زیاد است که دلیل این موضوع تاکنون از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نکته مهم این است که در چنین شرایطی دوبله‌کنندگان آثار انیمیشنی به دنبال راهی می‌گردند تا بزرگسالان نیز به تماشای آثار انیمیشنی بپزدازند.
اصولا در بیشتر مواقع این طور است که پدر و مادرها برای خرید فیلم‌های انیمیشنی مراجعه می‌کنند و این آثار را با توجه به مسایل مختلفی برمی‌گزینند و به خانه می‌برند. در این میان خواه، ناخواه سلیقه پدر و مادرها نیز لحاظ می‌شود. در این شرایط دوبله‌کنندگان آثار انیمیشنی در داخل کشور برای اینکه بتوانند دل بزرگسالان را بیشتر به دست بیاورند، در دوبله آثار از لغات، کلمات، اصطلاحات، ضرب المثل‌ها و حتی گاه گفته‌هایی استفاده می‌کنند که برای گوش مخاطب بزرگسال آشنا باشد یا حتی باعث ایجاد خنده برای آنها شود. این موضوع در شرایطی انجام می‌شود که مخاطب اصلی این نوع آثار از شنیدن این کلمات نه تنها لذت نمی برند، بلکه کلمات و جملاتی را می‌آموزند که گفتن آنها برایشان بد است و تاثیرهای نامطلوب دیگری نیز بر ذهن آنها می‌گذارد.
البته دوبله کنندگان آثار انیمیشنی خارجی غیر از اینکه به تاثیر نامطلوب دوبله خود با استفاده از کلمات نامناسب دقت ندارند، این موضوع مهم را نیز مد نظر قرار نمی‌دهند که دوبله برگردان دیالوگ‌های اثر است و سازندگان آثار در مورد دیالوگ‌های اثر خود دقت نظر زیادی داشته اند و برگردان نامناسب این کلمات و جملات باعث می‌شود کیفیت انیمیشن مورد نظر کاهش جدی پیدا کند و خیلی زود مخاطب کودک آن را پس بزند.
متاسفانه این گونه دوبله‌های مشکل‌دار و کم ارزش به جهت کیفیت در میان فیلم‌های موجود در بازار بسیار زیاد است و بدتر اینکه گاه تلویزیون از همین نوع دوبله‌ها استفاده می‌کند و خواسته یا ناخواسته روی آنها صحه می‌گذارد. نکته تاسف بارتر اینکه هیچ نظارت کیفی در مورد دوبله آثار انیمیشن خارجی دیده نمی‌شود. هر اندازه که در مورد پخش این نوع آثار و دادن مجوز نمایش آن سختگیری صورت می‌گیرد، در مورد دوبله این آثار توجه لازم وجود ندارد. در این میان، نکته بسیار مهم توجه تولیدکنندگان عمده نمایش خانگی به این موضوع است که خانواده‌ها وقتی با چنین دوبله‌هایی مواجه می‌شوند، خیلی زود اعتماد خود را نسبت به شرکت مورد نظر از دست می‌دهند و در انتخاب‌های خود یا فرزندشان تغییر ایجاد خواهند کرد و به سمت خرید آثاری سوق پیدا می کنند که توجه بیشتری به دوبله آثار خود نشان بدهند.
مازیار شیبانی‌فر