سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی علی‌اکبر جهانگرد با عنوان "خانه اگر هست" در گالری ساربان برپاست. این هنرمند متولد سال ۱۳۵۵ در قصرشیرین و دارای مدرک دکتری تاریخ هنر است. او پیش از این چندین نمایشگاه انفرادی در شیراز برگزار کرده و در نهمین دوره دوسالانه نقاشی تهران، چهارمین دوره دوسالانه جهان اسلام، چهارمین دوره بی‌ینال پکن و نمایشگاه معرفی هنر ایران در کره‌جنوبی شرکت داشته است.
جهانگرد با بیان اینکه 12 نقاشی رنگ روغن در این مجموعه به نمایش درآمده است گفت: زمانی در شهر زادگاه خود با حوادثی مواجه شدم که بعدها به تکه آغازین پازل کار من تبدیل شد و پس از آن در مکان‌ها و زمان‌های دیگر رخدادهای دیگری وجود داشت که توانستم تکه‌های دیگر پازل را در آنها پیدا کنم. رسانه نقاشی برایم وسیله‌ای شد که این ایده آغازین را به فرم یک پازل تبدیل کنم.
جهانگرد ادامه داد: بعد از سال 59 و حوادث جنگ که باعث نابودی خانه ما شد، در سنین نوجوانی همیشه احساس می‌کردم که میل و عطش غیرطبیعی به رفتن دارم. این رفتن، رسیدن نداشت و همیشه احساس خلاء می‌کردم. دنبال جایی بودم که در آن آرام بگیرم اما جایی را پیدا نمی‌کردم. یک مهاجرت بی‌انتها که از همان زمان نابودی محل زندگی من آغاز شد و مهاجرت هرگز برای من پایان نیافت.
او درباره تاثیر مطالعات تاریخی بر این مجموعه گفت: تاریخ ما پر از حادثه است و این سرزمین همیشه مورد هجوم بوده است. به ندرت پیش آمده که به مدت طولانی این کشور در آرامش بوده باشد. در طول تاریخ هر زمان که فرصتی فراهم شده تا مردم به خود بپردازند و آرامش داشته باشند، باز مواردی پیش آمده است که باعث شده مردم سیر نزولی را طی کنند. کنار هم قرار گرفتن تکه‌های پازل باعث شد به یک خلاء مهم در زندگی همه ما پی ببرم. آنچه که من در سال 59 به صورت فیزیکی تجربه کردم و خانه‌ام ویران شد، امروز هم تکرار می‌شود و همه ما به شکل سهمگین‌تری باز هم آن را تجربه می‌کنیم.
جهانگرد با اشاره به اینکه تمام این نقاشی‌ها ذهنی هستند گفت: تمام این ماجراها تجربه ذهنی هستند که جدا از تجربه عینی است. در همه تابلوها انگار یک نفر نظاره‌گر ماجراست و در دوردست ایستاده و به صحنه نگاه می‌کند. کسی نیست که کاری بکند و آتش را خاموش کند. انگار همه کسانی که آنجا زندگی کرده‌اند دست از تلاش کشیدند و واکنش آنها رفتن یا منتظر ماندن برای تمام شدن قائله است تا از خاکستر برآیند و دوباره آنجا را بسازند.
او با بیان اینکه یک نگاه رمانتی‌سیستی در این آثار وجود دارد گفت: نقاشان رمانتی‌سیسم هم نوعی بی‌تابی داشتند که باعث شد پا را از اروپا فراتر بگذارند و به آسیا و افریقا بروند. جوش و خروش و عظمت طبیعت در آثار آنها دیده می‌شود و شروع به بنا کردن فردیت در نقاشی می‌کنند. من هم فکر می‌کنم نیم نگاهی به رمانتی‌سیسم داشتم و آن بی‌قراری و بی‌ثباتی که در آثار آنها وجود دارد در کارهای من هم دیده می‌شود. بنابراین آثار با نگاه تاریخی بیگانه نیست و شاید بتوان آنها را نئورومانتی‌سیسم نامید که نسبت به قرن 18 به روز شده‌تر است.
جهانگرد افزود: هیچ محتوایی فارغ از فرم نیست و تمام این خصایص محتوایی به واسطه فرم است که دیده می‌شود. تلاش کردم به واسطه زبان نقاشی بتوانم فرم و محتوا را با هم هماهنگ کنم. این زبان نقاشی است که ایده و مفهوم را در برگرفته و آن را انتقال می‌دهد. رفتار بازنمایانه‌ای که در نقاشی وجود دارد خیلی شگفت‌انگیزتر از واقعیت است. در رفتار بازنمایی در نقاشی به چیزی دست پیدا می‌کنیم که هیچ وقت در واقعیت پیدا نمی‌شود. واقعیت برایم کامل نیست و رسانه دیگری به جز نقاشی این تجربه را برایم تداعی نمی‌کند.
نمایشگاه نقاشی علی‌اکبر جهانگرد تا 26 شهریور در گالری ساربان برپاست. علاقمندان می‌توانند به نشانی خیابان سهروردی شمالی، خیابان هویزه غربی، نبش شهید یوسفی، پلاک 130، طبقه اول مراجعه کنند.