سرویس سینمایی هنرآنلاین: حسین کندری کارگردان فیلم سینمایی "شنل" که پیش از این از ساخت فیلم جدیدش "ماکان" خبر داده بود، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت ساخت پروژه جدید خود، گفت: با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور، هیچ چیز قطعی نیست ولی در تلاش هستیم فیلم را به ثمر برسانیم. بخشی از سرمایه فراهم شده است و در حال حاضر منتظر بازیگرانی هستیم که مدنظر داریم و می‌خواهیم در این کار حضور داشته باشند، اما به دلیل حضور آنان در آثار مختلف، فعلا این فرصت فراهم نشده است و این عامل باعث تاخیر در ساخت"ماکان" شده است.
وی در توضیح فضای فیلم "ماکان" اظهار کرد: "ماکان" داستان تحول انسان‌ها، خواسته‌ها و انگاره‌هایشان در دل جامعه‌ای ملتهب است با روایتی پرماجرا و رازآلود در فضایی هم رنگ با "شَنِل".
کندری در ادامه درباره وضعیت سینمای مستقل گفت: متاسفانه در حال حاضر اکثر پروژه‌ها دچار مشکل هستند. ما تلاش می‌کنیم به غیر از دوستان دولتی، سینمای خصوصی اندیشمندی هم باقی بماند و چند کار در سال ساخته شود تا فیلم‌ها به دو دسته کمدی و دولتی صرف تقسیم نشوند و تنوع ژانر نیز وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: رشد افسار گسیخته سینمای کمدی را با فیلمنامه‌هایی که در یک هفته نوشته می‌شوند و 15 روزه ساخته می شوند، به هیچ عنوان اتفاق خوبی در سینما نمی‌دانم. ژانر کمدی ژانر شریفی است و ما در گذشته آثاری چون "اجاره نشین‌ها" را در این ژانر دیده‌ایم. حالا با تولید آثار این چنینی و گروه بازیگران یکسانی که از فیلمی به فیلم دیگر می‌روند اتفاق خوبی در سینما رقم نخواهد خورد. متاسفم برای سینمایی که زمانی فروشش فیلم‌های دغدغه‌مند بود و حالا به اینجا رسیده است که به فروش فیلم‌های کمدی افتخار می‌کند. من با واسطه به هدف فکر کردن را هیچ جا تایید نمی‌کنم و نمی‌فهمم چرا بازیگری باید فکر کند تئاتر می‌تواند نردبانی برای رسیدن او به سینما باشد و یا کارگردانی با این تصور که فیلم کمدی بسازد و از ماحصل فروش آن به ساخت فیلم دغدغه‌مند اقدام کند باشد. اصولا این تفکرات جواب نمی‌دهند. ضمن اینکه بهرحال مخاطب هم نسبت به آن فیلمساز و بازیگر ذهنیت پیدا می‌کند و برای ژانرهای دیگر پذیرای او نیست.
کارگردان "شنل" بیان کرد: سازمان سینمایی و شورای صنفی اکران باید برنامه ریزی دقیق‌تری برای اکران فیلم‌ها داشته باشند تا تعادل در اکران بوجود آید. در شش ماه اول امسال نصف بیشتر فیلم‌های روی پرده، کمدی بودند و در بهترین فصل اکران را در اختیار داشتند. این باعث می‌شود تهیه کننده و سرمایه گذار نیز تمایل به ساخت فیلم کمدی داشته باشند. در حالی که با برقراری تعادل در اکران می‌توان به باقی فیلم‌ها نیز زمان برای دیده شدن داد. اگر وضعیت اکران اینطور بماند، سینما نابود می‌شود. سینمای تک ژانر که خودش را تکرار می‌کند رو به زوال است و حجم تولیدات امسال با سال آینده قطعا کمتر خواهد شد.
کندری ادامه داد: البته بخشی از این وضعیت تقصیر فیلمسازان جدی نیز هست. ما در سینمای جدی نیز دچار بحران محتوا و سهل انگاری، بی‌توجهی به فیلمنامه، نساختن ستاره جدید و ... هستیم. عوارض این اتفاقات فشار از سوی سینمای کمدی برای دریافت اکران بیشتر است و استراتژی سازمان سینمایی نیز بیشتر به سینما آسیب می‌زند.
وی افزود: به طور مثال دو فیلم "عصبانی نیستم" و"چهارراه استانبول" که هر دو شانس اکران داشتند، رقم فروش واقعیشان این رقم نیست. چرا که با توجه به نسبت بازیگران و کیفیتی که داشتند، اگر در اکران زمان مناسبی قرار می‌گرفتند قطعا از شانس بالایی برخوردار بودند، اما در فشار اکران، به ظاهر درگیشه ناموفق شدند. طبیعی است سرمایه‌گذار خصوصی برای ورود به سینما با توجه به این شرایط ترجیح می‌دهد به سمت ساخت فیلمی مثل "هزارپا" برود که در فروش نیز تضمین شده است. این حرف من به معنی تمایل همه فیلمسازان به ساخت فیلم کمدی نیست، چرا که با این وضعیت این اتفاق می‌تواند نگران کننده باشد. متاسفانه مسئله به اینجا رسیده است که حتی فیلمسازان با تجربه نیز به وضعیت اکران و ساخت فیلم‌ها سمت و سو می‌دهند. یا نمونه دیگر دو فیلم "شماره 17 سهیلا" و "فراری" هستند که هر دو فیلم‌های استخوان‌داری هستند، اما در گیشه شکست خوردند و این بسیار ناراحت کننده است. وقتی فیلمی تولید می‌شود استراتژی سازمان سینمایی در اکران به دیده شدن فیلم کمک می‌کند و از دست من فیلمساز دیگر کاری ساخته نیست. امروز بی تدبیری سازمان سینمایی باعث شده است سینماداران سلطنت کنند. مسیر تولید را سینما‌دار تعیین می‌کند و سازمان سینمایی هم در مقابل تدبیری در نظر نمی‌گیرد.
کندری در خاتمه درباره وضعیت بالا رفتن دستمزدها نیز گفت: بیشترین دستمزد در سینما متعلق به بازیگران است. همیشه بخشی از بازیگران هستند که در سینما دغدغه اجتماعی و هنری ندارند و عددی اعلام می‌کنند که واقعی نیست. در مقابل دسته دیگری هستند که همچنان دغدغه هنر دارند و به دنبال تولید محصول هنری هستند که کماکان همان مسیر را می‌روند و این جریان به شرایط روز بستگی ندارد.