کاظم چلیپا یکی از شاگردان برجسته استاد‌ هانیبال الخاص درباره سابقه هنری این هنرمند به هنرآنلاین گفت:‌هانیبال الخاص وقتی نقاشی را شروع کرد ،یک دوره شاگرد جعفر پتگر بود. تا اینکه برای ادامه تحصیلات به امریکا رفت. آن دوره هنر معاصر ایران به سمت هنر آبستره گرایش داشت. اگر مروری بر تاریخ هنر معاصر ایران داشته باشیم متوجه می‌شویم که ایران به سمت هنر معاصر گرایش داشت. جلال آل احمد در آن زمان استاد را تشویق کرد که به ایران برگردد و هنر نقاشی را در ایران دنبال کنند تا اینکه‌ هانیبال الخاص به ایران بازگشت. وی در ادامه افزود:‌هانیبال الخاص در حالی به ایران بازگشت که به سبک فیگوراتیو گرایش بسیاری داشت. به طور کلی الخاص به مسائل اجتماعی و انسانی گرایش داشت. به طوری که می‌توان گفت سبک کارهای‌ هانیبال الخاص تلفیقی از نقاشی مکزیک و سبک نقاشی‌های دوره پیش از انقلاب بود. این سبک را نه تنها در نقاشی دیواری‌هایش که در آثار شاگردانش هم می‌توان دید. چلیپا گفت:‌هانیبال با بازگشت از امریکا در دانشگاه مشغول به تدریس شد و به عنوان مدرس شاگردان زیادی را آموزش داد. به عنوان یک مدرس دانشگاه هم باید گفت که وی واقعا استاد خوبی بود. وی با تاکید بر اینکه‌ هانیبال الخاص به شدت تحت تاثیر جلال آل احمد و نیما یوشیج بود اظهار داشت:‌هانیبال الخاص به شدت تحت تاثیر جلال آل احمد و نیما یوشیج بود به طوری که در تعدادی از آثارش چهره این دو هنرمند را کار کرده است. تا اینکه بین سال‌های ۶۵ تا ۷۰ بود که‌ هانیبال الخاص تصمیم گرفت دوباره به امریکا برگردد و باقی عمر را در این کشور بگذراند. چلیپا در پایان گفت: در هر حال‌هانیبال الخاص نقاش تاثیرگذاری بود و سبکی از نگاه هنری را در جامعه گسترش و پرورش داد. به خصوص در سبک فیگوراتیو الخاص در هنر معاصر ایران سهم به سزایی داشت. گفتنی است هانیبال الخاص 25 خرداد ۱۳۰۹ از پدر و مادرى آشورى در کرمانشاه متولدشد.نقاشى را در «آرت انستیتو» که استادهاى خوب اروپایى و روسى داشت، خواند. در آن زمان در آمریکا «آبستره» اوج گرفته بود. هانیبال الخاص پس از ۸ سال درس و ۶ سال کار (کار در کارخانه وسترن الکتریک) در رشته ایلوستراسیون لیسانس و فوق لیسانس گرفت. وقتى به ایران برگشت مدتى در اداره بهداشت مددکار اجتماعى بود و بعد هم شد معلم هنرستان پسران. بعد گالرى «گیل گمش» را راه انداخت. الخاص از ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۸ در دانشگاه تهران تدریس کرده است. الخاص تنها به عنوان یک نقاش شناخته نمى‌شود، چرا که او تاکنون اشعاری به زبان آشورى سروده و چهار کتاب آموزش هنر تألیف کرده است. ده ها قصه کوتاه به فارسى و آشورى نوشته و تعداد بسیارى طرح روى جلد کتاب ترسیم کرده است. در سالهای آخر عمر نیز هم صد غزل حافظ را به زبان آشورى ترجمه کرده و براى هر کدام یک مینیاتور به شیوه خودش مصور کرده است. او بیش از سیصد نمایشگاه فردى یا گروهى برگزار کرده است که برخى از آنها غیرمنتظره، ابتکارى و به یادماندنى هستند. انتهای پیام/31/34