سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: علی اکبر قاسمی گل افشانی از استادان زبان و ادب فارسی در گفتگو با روابط عمومی بنیاد بیدل درباره نقش کنگره عرس بیدل در معرفی این شخصیت اظهار داشت: من تاکنون از پنج بار، سه بار در عرس شرکت کردم. می گویند حرمت امامزاده با متولی آن است. متولی فرهنگ و زبان و ادب فارسی ایران است. امروز زبان شبه قاره، فارسی نیست. وقتی ما کنگره عرس بیدل را برگزار می کنیم حداقل منفعتش این است که استادان و صاحب نظران از سایر کشورها به ایران می آیند و با فعالیت های استادان ایرانی آشنا می شوند و از آن طرف هم ایرانی ها با تحقیقات و دستاوردهای آن ها آشنا می شوند. من بسیار به این کنگره خوشبین هستم و امیدوارم ادامه پیدا کند.
او درباره مهجور بودن بیدل و نقش کنگره در معرفی بیشتر این شاعر بیان کرد: بیدل یک محور است. ما در سبک هندی دو شخصیت محوری داریم؛ یکی صائب تبریزی که نماینده سبک هندی در داخل ایران است و یکی هم عبدالقادر بیدل دهلوی به عنوان نماینده سبک هندی در خارج از مرزهای ایران. وقتی در کنگره ای مانند عرس، بیدل را محور قرار می دهید، قطعا به شخصیت های دیگر زبان و ادب و شعر فارسی هم پرداخته می شود.
این استاد زبان و ادب فارسی ادامه داد: در کنگره عرس بیدل می بینید که به تبع پرداختن به بیدل، مقالات زیادی هم مثلا درباره نظیری نیشابوری، طالب آملی، غالب دهلوی یا حافظ ارائه می شود. بیدل یک محور است که در کنارش به شخصیبت های دیگر هم پرداخته می شود. وقتی سنگی را در دریا بیندازید موجی ایجاد می شود که این موج به کناره ها می آید. وقتی کنگره بیدل را برگزار می کنید امواجش به شاعران دیگر هم می رسد و این به نفع زبان و ادبیات فارسی است.
قاسمی گل افشانی درباره مقاله ای که در کنگره عرس پنجم ارائه خواهد کرد، گفت: کنگره عرس بیدل دو بخش دارد. یک بخش درباره بیدل و بخش دیگر درباره زبان و ادب فارسی در فراسوی مرزهاست. من در بخش دوم کنگره شرکت کردم و مقاله ای با عنوان نقش شاهنامه در حفظ و گسترش زبان فارسی در سرزمین ورا رودان را ارائه خواهم کرد.
او در توضیح بیشتر این مقاله بیان داشت: در مقدمه مقاله عنوان کردم که اگر ایرانیان بخواهند یک اثر را به عنوان رنگ و بوی ایرانی به عنوان هویت به جهانیان معرفی کنند، بدون تردید آن اثر شاهنامه فردوسی است. تاجیک ها خیلی به شاهنامه فارسی ارادت دارند. حتی اسم بسیاری از بچه های تاجیک به نام شخصیت های شاهنامه است. حتی کتابخانه ملی شهر دوشنبه که چند میلیون جلد کتاب دارد، به نام ابوالقاسم فردوسی است. میدانی هم در این شهر دارند که مجسمه فردوسی در آنجاست و خودشان به آن می گویند هیکل فردوسی. هیکل فردوسی چیزی است که تاجیک ها به آن سوگند یاد می کنند. من این ها را به عنوان پیش فرض آوردم و سپس در شعر شاعران معاصر تاجیک مثل گلرخسار صفی آوا یا محترم حاتم بررسی کردم که دیدگاهشان نسبت به فردوسی چیست.
پنجمین کنگره عرس بیدل روزهای 14 و 15 تیرماه در سالن آفرینش های ادبی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با حضور مهمانان داخلی و خارجی و به دبیری دکتر هادی سعیدی کیاسری برگزار می شود.