سرویس تجسمی هنرآنلاین: در ابتدای این برنامه علی‌محمد زارع، سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران، گفت: ای کاش خود نیما پتگر هم در این مراسم بزرگداشت حضور داشت. امیدوارم موزه هنرهای معاصر بتواند برای هنرمندان در زمان حیات‌شان مراسم تقدیر برگزار کند.
پس از آن آیدین آغداشلو پشت تریبون آمد و گفت: امروز جمعیت زیادی اینجا حضور ندارند و حتما نیما از این موضوع خوشحال می‌شود چون دوست داشت اطرافش شلوغ نباشد. نیما نقاش مورد علاقه من بود، به خاطر شخصیت، زندگی، منش و از همه مهمتر نقاشی‌هایش. برای اینکه کسی بتواند نیما را درک کند باید در بافتی که نیما در آن زندگی و رشد کرد به او نگاه کند در غیر این صورت آدرس اشتباهی به او داده می‌شود.
او ادامه داد: نیما در خانواده هنرمند معتبری به عرصه رسید. پدر، عمو، برادرها و پسرعموی او هنرمند بودند و دغدغه‌شان هنر بود؛ در نتیجه او نیز از شروع کارش با این مقوله انس گرفت. او دغدغه هنر داشت، در کار خود جدی بود و فقط برای نان شب کار نکرد.
آغداشلو اضافه کرد: تحصیل در ایتالیا کار نیما را متحول کرد و راهش را پیدا کرد. او مانند همه هم‌نسلانش معلمی کرد و معلم خوبی بود. نیما سرپرشوری داشت و جستجوگر بود اما سرش به خلوت خودش بود و کمتر به جریانات اطرافش توجه داشت. شاید کم توجهی که به او شد بخشی به دلیل انزوا و سکوت نیما بود اما بخشی هم به دلیل نالایق بودن واسطه‌ها بود که نتوانستند او را خوب معرفی کنند.
این هنرمند ادامه داد: نیما دوره‌های کاری مختلف داشت و در هر دوره کارهایی انجام داد که در اوج به پایان رسیدند. کارهای او را بسیار دوست دارم، در آنها نوعی وهم و چالش هست و در عین حال خیلی شخصی هستند و به مد روز نمی‌خوردند. جنس کار او نه تنها با خانواده‌اش بلکه با آثار ۵۰ سال گذشته هم متفاوت بود. شاید به همین دلیل است که آثار او درست و راحت دریافت نمی‌شد. او دست پر قدرتی در طراحی داشت اما هیچ وقت به فکر رنگ و لعاب اضافی در آثارش نبود.
آغداشلو افزود: نیما یکی از مستعدترین، کوشا‌ترین و درست‌ترین هنرمندانی است که در 50 سال گذشته کار کرده است. او بی‌هیچ تقلید و حقه‌بازی، خالص و اصیل و خودش بود. در جهانی که هیچ‌کس در جای خودش قرار ندارد، یا می‌توان نیما پتگر را ندید یا می‌توان او را دید و شیفته‌اش شد.
پس از اجرای موسیقی توسط مهرداد مهدی، بهنام کامرانی درباره نیما پتگر گفت: صحبت از خانواده پتگر و میراثی که برای فرهنگ تصویری معاصر گذاشتند، صحبت از اعتلای فرهنگ و دوام هنر است. نیما پتگر از آن دسته نقاشانی نبود که با آثارش فخر بفروشد و آنها را تحمیل کند. اصولا نقاشان درون‌گرا چنین رسمی دارند و نامی برادر او هم چنین روشی داشت.
کامرانی افزود: نیما پتگر یکی از چند طراح برتر تاریخ هنر ما است. بهره‌گیری از فضای خالی و ترکیب‌بندی‌های کاملا جسورانه ویژگی آثار اوست. هنر والا همیشه خاص‌پسند است و تصور اینکه خیل عظیمی از مردم از نقاشی لذت ببرند و آن را درک کنند غیر ممکن است. هنر نیما هم چنین ویژگی‌هایی داشت. هنرمندان زیادی تلاش کردند پیوندی میان هنر شرق و غرب به وجود آورند و نیما هم به شیوه خودش این کار را کرد. برای او طراحی به مثابه یک رسانه معاصر مطرح می‌شود و این کمتر در نقاشان مدرن ما دیده شده است.
این هنرمند درباره کتاب آثار پتگر گفت: چه خوب است خانواده پتگر به این مهم مبادرت کردند و آثار این هنرمند را جمع‌آوری کردند. اگر ما گاه احساس بی‌هویتی می‌کنیم یک دلیل آن کمبود آرشیو است. درباره بسیاری از هنرمندان گذشته ما منبعی وجود ندارد که بتوان به آن رجوع کرد. اما این کتاب میراث نیما را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهد.
پس از آنکه فرشته یمینی شریف، همسر نیما پتگر، قطعه‌ای ادبی در وصف نیما قرائت کرد و مراسم رونمایی از کتاب توسط جمعی از هنرمندان برگزار شد. در پایان این برنامه هم فیلم کوتاه "کشف و شهود: نیما پتگر" ساخته هومن حسینی به نمایش درآمد.