سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار حجمی مهسا کریمی‌زاده با عنوان "لبه" در گالری ایرانشهر برپاست. کریمی‌زاده در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این مجموعه گفت: آثاری که در این نمایشگاه دیده می‌شود شامل سه مجموعه از کارهای من است که با فاصله 3 سال از نمایشگاه قبلی شکل گرفته‌اند. در این مدت دوره یک ساله رزیدنسی را در آلمان گذراندم که تجربه بسیار خوبی بود و آثار فعلی من حاصل تجربه آن دوره است.
او با اشاره به اینکه آثارش را سال 2017 در یک بی‌ینال بزرگ در دانمارک شرکت داده است افزود: در 15 سال کار حرفه‌ای خود از ابتدا به موضوع یگانگی هستی و مشترکات میان همه عناصر مانند فرم، کانسپت و... که در تمام جهان جاری است می‌پرداختم. فرم‌های میکروسکوپی را بررسی می‌کردم و نتیجه‌ای که می‌گرفتم همیشه من را به جاهای مختلف می‌کشاند.
کریمی‌زاده ادامه داد: ماکت‌هایی که از این فرم‌های میکروسکوپی می‌ساختم شبیه فرم‌های کهکشانی بود و من شروع به ساخت فرم‌هایی بی‌نهایت و شبیه سیاه‌چاله‌های فضایی کردم. همان فرم‌ها را وقتی در ابعاد کوچک ساختم تا قابل حمل شوند به اشکالی مانند فرم بدن رسیدم. این مراحل من را برای رسیدن به پله بعدی هدایت می‌کرد. الان هم موضوع آثار من همین ارتباط بین جهان اکبر و جهان اصغر و بررسی چگونگی پدیده‌ها از فاصله دور و نزدیک است. حتی از نظر مفهوم نیز همیشه یک چیز مشترک وجود دارد که دنبالش هستیم اما به آن نمی‌رسیم.
او با اشاره به اینکه یافته‌های علمی را پایه کار خود قرار می‌دهد گفت: علاقه زیادی به آزمایشگاه دارم و خودم برش‌هایی از مواد مختلف را در آزمایشگاه بررسی می‌کردم. همچنین کتاب‌هایی با تصاویر علمی برایم بسیار جذاب است و تصاویر به دست آمده از تلسکوپ‌های فضایی را هم بررسی می‌کنم.
کریمی‌زاده درباره متریال آثار خود گفت: سال‌ها به دلیل نداشتن آتلیه در خانه کار می‌کردم و با مواد ساده‌ای مانند مقوا، طلق، خلال دندان و... کار می‌کردم. بعد از آن هم که خواستم ابعاد کارها را بزرگ کنم با توجه به همان مواد قبلی به دنبال فوم‌های لاستیکی رفتم و همین مسئله باعث شد به دنبال متریال‌های سنتی مانند برنز و... نروم. در عین حال سبکی مواد هم برایم اهمیت داشت چون از روی پایه قرار دادن مجسمه گریزان هستم و دوست دارم اثر در فضا آویزان باشد یا به سادگی روی زمین قرار بگیرد. بنابراین متریال سبک و قابل انعطاف را انتخاب کردم چون دوست داشتم مجسمه مانند یک موجود زنده در حرکت باشد.
او درباره مجموعه دیگری از آثار خود که با فایبرگلاس و خط خطی‌های روی آنها به وجود آمده‌اند گفت: وجود خط خطی در آثار من خیلی قدیمی است و قبلا پرتره‌های بزرگی را با خط خطی کردن به وجود می‌آوردم. این کار انرژی بالایی دارد که آدم را تخلیه می‌کند و به همین دلیل برایم جذاب بود. از سوی دیگر قصد داشتم این حجم‌ها را با فلز بسازم اما این کار به تکنولوژی پیشرفته‌ای نیاز داشت که نتوانستم به دست بیاورم. بنابراین از فایبرگلاس استفاده کردم و با خط خطی کردن روی آن توانستم حس فلز را ایجاد کنم. این کار حلقه واسط میان نقاشی‌های قدیمی و مجسمه‌های فعلی من است.
کریمی‌زاده با اشاره به اینکه ساخت حجم‌های بزرگ این نمایشگاه را در مدت اقامت در فضای هنری سرفیس ایرانشهر انجام داده است گفت: مکان ساخت اثر در نتیجه نهایی بسیار تاثیر دارد و اقامت در آن کارگاه توانست نوع کار کردن من را تغییر دهد. قبلا که در خانه کار می‌کردم به دلیل مشکل فضا، روزهای زیادی امکان فعالیت را نداشتم و این موضوع بسیار آزار دهنده بود. اما تجربه چند ماهه حضور در فضایی که می‌توانستم هر کاری بخواهم را انجام دهم باعث شد کارهای بزرگی که همیشه به فکر ساخت آنها بودم عملی شوند. در عین حال برای اولین بار از فضای کوچک خودم خارج شدم و در حضور دیگران کار کردم که این هم تجربه جالبی بود.
کریمی‌زاده ادامه داد: سال 2008 برنده بی‌ینال مجسمه تهران شدم و یک دوره دو ماهه به سیته پاریس رفتم. آنجا عضو انجمن هنرمندان پاریس شدم و به صورت اتوماتیک در نوبت دریافت کارگاه قرار گرفتم. برایم جالب بود که دولت فرانسه به هر هنرمندی که توسط انجمن تایید شده باشد کارگاهی اختصاص می‌دهد. چنین فضاهایی در کشورهای دیگر خیلی رایج است و شهرداری‌ها کارخانجات و مکان‌های بلااستفاده را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند تا خودشان آنجا را تجهیز کرده و استفاده کنند. اما در ایران چنین امکاناتی وجود ندارد و افراد بسیاری به دلیل نداشتن کارگاه دائمی نمی‌توانند آثار هنری خود را بسازند.
گفتنی است نمایشگاه آثار مهسا کریمی‌زاده تا 25 اردیبهشت در گالری ایرانشهر به نشانی خیابان کریم‌خان زند، خیابان شهید عضدی، خیابان سپند، پلاک 69 ادامه دارد.